Bænavikan - 11.11.1961, Blaðsíða 21

- 19
Eining í anda og frankvænd.
Páll lýsir ákjdsanlegu ástandi safnaCarins neu eftirfarandi
oruun:5lÞví aú þegar allur lfkaninn er át frá honun sananfelldur og
samantengdur og sárhvert taug innir sína þjánustu af hendi neo
starfskrafti, er sansvarar því, sen hverjun einstökun er gefinn,
þá verúur það til þess, aú líkaninn vex og uppbyggist
í kærleika." Ef.4:l6.
"Þegar viú nálgunst hiö síúasta erfiúleikatínabil er þaú
njög nikilvægt aú sanræni og eining rxki neúal þeirra, er vinna
verk Guús.” Satan reynir stöúugt aú kona ágreiningi á staú, því
aú honum er fullljást, aú neú þein hætti getur hann bezt hindraú
verk Guús. Viú ættuu ekkert færi aú gefa honun. Þeir, sen efla
vilja verk Guús, ættu aú rækta einingu í anda og frankvænd, svo
aú þaú veröi ljást aú þeir eru vottar Guús, aö þeir elðki hver
annan. 1 heini sundrungar og upplausnar nun slíkt vera vitnis-
burúur un aö þeir hafi sanband viú hinininn."
"Hver sá, er segir eúa gerir eitthvaú, sen vekur sundrung
innan safnaúarins, er aú vinna gegn tilgangi Guðs,SÍ
Hánark sögunnar er franundan. Mjög skannur tíni er eftir.
Til þess aú verki ^uús verúi lokið,veröun viö aö nuna eftir okkar
niklu þörf - einingu. "Hafi í'dlk Guös nokkru sinni þurft aú
standa sanan, er það ná." MEf kristið fálk ynni sanan eins og
einn maötvr og stjárnaúist af sana anda og keppti aö sana narki -
nyndi þaú setja heininn í hreyfingUv,,,
Hvernig getur slík eining orúiö?
Menn þarfnast sannrar endurfæðingar.
1 heininun er engin sönn eining, hán er átilokuú þar sen
holds hyggjan stjárnar. Páll segir viö Korintunenn:"Því aú ennþá
eruð þár holdlegir nenn. Því aú þegar netningur og þráttan er
ueðal yðar, eruö þár þá eigi holdlegir og hegúiö yður á nannlegan
hátt.” l.Kor.3:3
Reynsla hins kristna verúur aú vera önnur. Sönn endur-
fæðing fyllir hann karleika til bræúranna. "Sanræni og eining
safnaðarins er skilríki þaö, sen hann sýnir heininun un þaö hver
Jesás er í raun og veru. Sönn endurfæúing nun ávallt orsaka
kærleika til Krists og þeirra, sen hann dá fyrir."
Menn veröa aú nálægjast Krist.
Lærisveinar Kiists voru álíkir að siúun , lyndiseinkunn og
uppeldi. Hver þeirra hafúi alvarlega galla. Þá kallaði Kristur
þá til þjánustu. "Fyrir sanfálagiú viö Krist áttu þeir aú vera
neúlinir fjölskyldu Guús og læra aú veröa eitt í trá, í kenningu
og í anda. Þeir nyndu hafa sínar reynslur, sorgir og nisnunandi
skoðanir á ýnsun nálun. En neúan Kristur dveldi í hjörtun þeirra,
nyndi engin sundurþykkja ríkja neðal þeirra. Kærleiki hans nyndi
vekja hjá þein kærleika hver til annars. Kenning hans nyndi skapa
sanræni í öllun andstæöun og skapa einingu. Kristur var niðdepillinn
og þeir nyndu nálægjast hverjir aúra í hlutfalli viö þaú hversu
þeir nálguúust þann nikla niúdepil." -Þrá Aldanna 296-