Bænavikan - 11.11.1961, Qupperneq 24

22
Fimmtudagur 16, nóvenber 1961
ENDIRINN HÍLGASI
íí ?? >í íi ?? íí ?í t? ?t «? ?? ?? ?? ?i ?? ?? ?? í? ?? ?? ?? ?? ?? ?? ?? ?? ?? ?? ?? »? ??
Eftir Bernard E, Setoa,
Síðan lsrisveinarnir horfðu upp frá Olíufjallinu á eftir
Meistara sxnun, hefur söfnuðurinn vœnt konu hans. En þegar
fyrsta öldin rann át, og fyrstu Isrisveinarnir dáu fár ekki
hjá þvf að þessi eftirvænting sljávgaðist. Þegar aldirnar liöu
dd þessi von meira og meira át, svo að segja mátti, að hán væri
horfin, Fjarvera Krists virtist eðlileg. Hann var á himni en
söfnuður hans á jöröu, það virtist erfitt að tráa því að breyting
yrði á þessu. Myrku aldirnar, endurreisnartímabilið, siðbdta-
tímabilið og önnur tínabil komu hvert af öðru meðan söfnuðurinn
virtist sofa og bráðgunanum dvaldist. Svo kom Biblíuvakningin
í lok 18. aldarinnar. Spádámsbækur Biblíunnar voru rannsakaðar
með nýjum áhuga og vaxandi skilningi. Spáddmar, sem áður voru
lítt skildir, hlutu sína upprunalegu merkingu, áhuginn á þessu
efni hefur kannske stigið og lækkað á víxl á áratugunum, sem
síðan eru liönir, en straumþungi nátínaviðburöanna á sinn nikla
þátt í að halda voninni vakandi og glæða hana. Mönnum er að verða
það ljdst, að hlutirnir geta ekki haldið áfran eins og þeir voru
frá sköpuninni - aö dstjdrn nannanna hljdti að taka enda, og
ríki Guðs að taka við.
Hver er grundvöllur þeirrar vonar okkar, að sagan taki
slíkri skyndibreytingu? Hvaða sönnun höfum við fyrir því að
þessi von hins kristna safnaöar sd eitthvaö meira en dskhyggja?
Hvaða sannanir getun við bent þein á, sem í einlægni dska þess
að þekkja svo nikilvægt atriöi? Hliðstæðri spurningu svaraöi
Kristur rækilega og bætti svo við:”Þannig skuluð þár og vita, að
þegar þár sjáið allt þetta, þá er hann í nánd, fyrir dyrun."
Matt. 24:33
Hvað á Kristur við? Viö þekkjum svarið. Við getun talað urn
stríö og stríösfregnir, um miklar þrengingar, urn nyrkva á sdlu
og tungli, un stjörnuhrap og un dtta neöal þjdöanna í ráöaleysi
viö dunur hafs og brimgný. Okkur er Ijdst, aö þetta hefur gerzt,
og að korna Jesá hlýtur því aö vera í nánd, fyrir dyrun. Með
augum tráarinnar getun við fyrir þekkingu á orði Guðs sáð hann
standa viö dyr sögunnar og bíöa þess, að þein sá lokiö upp, svo aö
hann konist aftur í persdnulegt og áþreifanlegt sanband við börn
sín hár á jörðu.
Nát ínasannanir.
En eftirvænting okkar er ekki einungis byggð á því, sen
hefur gerzt. Líðandi stund veitir fjölda sannana fyrir nálægð
endisins, Tæplega líður svo dagur að dagblöð og átvarp flytji
ekki fréttir, sen uppfylla Biblíuspáddna um hina síðustu daga,
1 nálega heila öld hefur söfnuðurinn boðaö aö slíkir atburðir nyndu