Læknaneminn - 01.03.1976, Síða 38

gert fyrir sjúklinga, en ekki samkvæmt því, hvar
eða hvenær þeir voru þjálfaðir. (17).
Þetta þýðir, að jafn eðlilegt er, að læknar, sem
hafa sérhæft sig í ýmsum greinum læknisfræðinnar
og fengið geta eða fengið hafa sérfræðiviðurkenn-
ingu, taki sig saman og stundi heimilislækningar.
Þessir læknar myndu að tilvísun frá hinum beina
athygli sinni að þeim sjúkdómum, sem þeir þekktu
bezt, en þeir myndu hver og einn sinna öllum vanda-
málum allra jreirra, sem kysu að leita til þeirra og
þrátt fyrir vissa verkaskiptingu, myndu þeir sinna
sjúklingum samfellt, óski sjúklingar slíks, saman-
ber fyrri skilgreiningu.
Annað afbrigði er það hópstarf almennra lækna
og sérfræðinga við heilsugæzlu, sem nú er að mynd-
ast í Kópavogi og mjög hvetjandi og ánægjulegt er
að fá að fylgjast með því.
Lokaorö
Snemma í máli mínu setti ég fram þá fullyrðingu,
að ekki væri ágreiningur um það, hvað hafi valdið
heimilislæknaskortinum og séu þessar orsakir helzt-
ar:
Fagleg einangrun, léleg starfsskilyrði og námsupp-
eldi, sem beinir læknum að sérhæfingu.
Varðandi tvö fyrstu atriðin er það að segja að af
opinberri hálfu er nú stórátak gert til eflingar
heilsugæzlu í dreifbýli og þéttbýli.
Markmiðið er, að búa heilsugæzlulæknum og sam-
starfsfólki þeirra góð starfsskilyrði, rjúfa faglegu
einangrunina, m. a. með því að veita þessum stéttum
tækifæri til viðhaldsmenntunar.
Þjóðfélagslegar aðstæður krefjast lausnar heim-
ilislæknaskortsins og þeim, sem hæfileika hafa og
upplag til þess, að verða góðir heimilislæknar, verði
beint inn á þá braut. Það getur læknadeild Háskóla
Islands gert.
Þó að efling heilsugæzlu sé að nokkru endimark
í sjálfu sér (18), eru einnig við það bundnar vonir
um lausn þess vanda, að heilbrigðisþjónustan verð-
ur sífellt dýrari og við virðumst ekki hafa árangur
sem erfiði. Við höfum yfir að ráða hlutfallslega
fleiri sjúkrarúmum, en aðrir Evrópubúar, að Svíum
einum undanskildum (19), en liggjum jafnframt
nærri því að fá bronzverðlaun fyrir Iengstan meðal-
legutíma sjúklinga. Þetta slyðruorð er hægt að reka
af íslendingum, með því að byggja upp bstri þjón-
ustu utan sjúkrahúsa sjálfum ykkur og þjóðinni
allri til velfarnaðar.
Erindi jlutt á árshátíð læknanema 3. marz 1976.
TILVITNANIR:
1. Jónsson, Vilmundur. Skipun heilbrigðismála á Islandi,
s. 16. Reykjavík MCMXLII.
2. Jónsson, Vilmundur. Lækningar og saga. Tíu ritgerðir.
Fyrra bindi VI/134. Reykjavík 1969.
3. Skipun heilbrigðismála á Islandi, s. 27.
4. Sama rit, s. 27.
5. Sama rit, s. 34.
6. Role of Hospitals in piogrammes of Community Health
Protection. Expert Committee on Organization of Medi-
cal Care (1957). World Health Organization Technical
Report. Series r.o. 122.
7. Bjarnason, Orn. Community Medicine from an Icelandic
point of view. Nordisk Medicin 98: 123-124, 1974.
8. Modern Medical Teaching Methods. Report on a Semi-
nar. Madrid 6-10 April 1970. Regional Office for Europe
WHO.
9. WHO Study Group on Internationally Acceptable Mini-
mum Standards of Medical Education. Tilvitnunin úr
Promction of Medical Practitioners Interest in Preven-
tive Medicine. WHO Tech. Rep. Series 1964, No. 269.
10. Brockington, Frazer. World Health (s. 269, s. 6). Third
edition 1975, Churchill Livingstone..
11. Studies on the Training of Medical Students in Public
Health. Strasbourg 1972, Council of Europe.
12. Future Organization of Medical Practice in Europe.
Strasbourg 1973, Council of Europe.
13. Graduate Medical Education in the European Region.
Regional Office for Europe WHO 1974.
14. Examination and Grading of Undergraduate and Post-
graduate Medical Students. Regional Office for Europe
WHO 1975.
15. M. D. PROGRAM. Faculty of Medicine. McMasters
University, Hamilton, Ontario, Canada. Education
Monographs No. 1 to 5.
16. Training cf the Physician for Family Practice. WHO
Tech. Rep. Series No. 257.
17. Weed, Lawrer.ce L. Medical Records, Medical Educa-
tion and Patient Care. The Press of the Case Western
Reserve University.
18. Systematiske tiltak for en bedre primær helsetjeneste.
Norges Offentlige Utredninger. NOU 1973: 35.
19. Health Service in Europe. Regional Office for Europe.
Workf Flealth Organization 1975.
28
LÆKNANEMINN