Læknaneminn - 01.03.1976, Side 57

Baldur misskildi Dýrleif ,.á parti"
Georg Á. Bjarnason, lœknanemi
Grein Baldurs Símonarsonar í síðasta tölublaði
Læknanemans er að vísu varla þess virði að eytt sé
a hana miklu púðri, en ég má samt til með að bæta
nokkuð málstað minn og ]iá um leið málstað Bald-
urs.
Fyrst það sem að mér snýr: Það sem ég átti við
Baldur minn, var að umræddur mekanismi er nefnd
ur „Kenning Ogstons“ í Lehninger og engri annarri
kennslubók, þó að skiljanlega sé fjallað um mekan-
isman í öðrum kennslubókum. Eg tók þetta sem
dæmi til stuðnings þeirri fullyrðingu minni, að flest-
ir kennarar styddust við Lehninger í fyrirlestrum
sínum, og jafnvel á prófi.
Við nánari athugun kom í ljós, að áðurnefndur
Ogston er líka nafngreindur í kennslubók Conn &
Stumf. En það er til mikils ætlast og getur vart talist
hagnýtur lærdómur ef nemendur eiga að þekkja alla
efnafræðinga, sem nafngreindir eru í kennslubókun-
um og afrek hvers um sig.
Til að geta svarað spurningu um kenningu Og-
stons er ekki nóg að þekkja mekanismann ef nafn
Ogstons er ekki tengt mekanismanum í huga manns.
Ekki má skilja við þetta mál, án þess að tilgreina
tvö atriði sem Baldur hefur sér til málsbótar.
1) Eg viðurkenni fúslega að með „góðum vilja“
mátti misskilja umrædda setningu í grein minni
enda gerði Baldur það snilldarlega. Eins og Bald-
ur benti réttilega á, í grein sinni, er Læknanem-
inn blað, sem flytur að staðaldri vandaðar grein-
ar um læknisfræði. Er því miður, að Baldur
skuli velja þessum hugarburði sínum stað í því
ágæta blaði.
2) Eins og kunnugt er, eru vísindamenn ákaflega
veikir fyrir heimsfrægum collegum sínum. T. d.
mega þeir vart vatni halda af hrifningu og að-
dáun ef þeir hitta þá á erlendri grund, og minn-
ast þeirra augnablika jafnan með loiningarsvip
og tárum í augum. Er því skiljanlegt að Baldri
hafi mislíkað, þegar ég kallaði mekanisma Og-
stons lítilfjöllegan (vafalaust ranglega).
Af ofanskráðu er Ijóst, að báðir höfum við
nokkuð til okkar máls, og getum því væntanlega
báðir vel við unað.
P. S. Dýrleif á Parti benti mér á, um daginn, að
það væri nú orðið lenska í landinu að skrifa opin
bréf í dagblöðin, og hefði Baldur, með svargrein
sinni, viljað beina þeim menningarstraumum inn á
síður Læknanemans. En Dýrleif er víst ekki áreið-
anlegri heimildarmaður en svo, að ástæða er til að
taka þessa sögu hennar með fullri varúð.
læknaneminn
43