Læknaneminn - 01.07.1979, Blaðsíða 52

Apotek Austurbœjar.
lögum nr. 85 25. maí 1976 og endanlega með lyfja-
lögum nr. 49/1978. Aður hafði þó sérstöku.m starfs-
manni heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneytisins
verið falið eftirlitsstarfið með lögum nr. 70 16.
apríl 1971 um breytingu á lyfsölulögum nr. 30 29.
apríl 1963. Hafði þá dósent í lyfjafræði lyfsala haft
þetta eftirlit með höndum í hjáverkum um langt
árabil. I fyrrgreindu frumvarpi til lyfsölulaga (sjá
9. lið á undan) var stungið upp á því, að eftirlits-
maður væri aðstoðarmaður landlæknis (31. gr.).
I heild má segja, að frumvarp þetta til lyfjalaga
hafi verið veigamikill liður í tilraunum til lagasetn-
ingar á sviði lyfjamála hér á landi. Er auðséð, að
áhrif þessa fruravarps gætir allmjög í lyfsölulögum
nr. 30 29. apríl 1963.
Lyisiiluliit) nr. 30 20. apríl 1003
I athugasemdum við frumvarpið segir, að heil-
brigðismálaráðherra (Friðjón Skarphéðinsson)
hafi 2. nóvember 1959 falið dr. med. Sigurði Sig-
urðssyni, síðar landlækni, að gera endurskoðun á
lyfsölulöggjöfinni í heiid. Til aðstoðar við þetta
verk skipaði ráðherra tvo menn og síðar (18. 11.
1959) enn tvo nrenn, er mikla sérfræðiþekkingu
höfðu til að bera. Yoru það prófessorinn í lyfjafræði
í læknadeiíd (jafnframt lyfsölustjóri) og dósentinn
í lyfjafræði lyfsala (jafnframt eftirlitsmaður lyfja-
búða). Frumvarpsdrögin voru síðan send ýmsum
aðilum til umsagnar 10. 8. 1960, en frumvarpið var
endanlega lagt fyrir Alþingi á 83. löggjafar'þingi
1962 (þingskjal nr. 54). Af athugasemdum við
frumvarpið er ljóst, að við samningu frumvarpsins
var einkum stuðst við nýleg dönsk lög (Lov nr. 209
11. júní 1954).
I 1. kafla er (1. gr.) skilgreining á lyfjahugtak-
inu, sem þó tæpast er tæmandi. I 2. gr. er fjallað um
lyfjaskrá, lyfseðlasöfn, lyfjaforskriftir og um sex
manna lyfjaskrárnefnd, er gera skal tillögur um
heimildarrit þessi. Skyldi einn nefndarmanna vera
prófessor í lyfjafræði, annar dósent (prófessor) í
lyfafræði lyfsala og þriðji prófessor í lyflæknisfræði
við Idáskóla Islands. Fjórði nefndarmanna skyldi
vera úr hópi lyfsala, fimmti úr hópi starfandi lyfja-
fræðinga og hinn sjötti úr hópi starfandi lækna. I 3.
gr. er heimildarákvæði fyrir ráðherra að banna sölu
lyfs að fengnum tillögum landlaéknis, og í 4. og 5.
gr. eru ákvæði um auglýsingar og bann við auglýs-
ingum á lyfjum, lyfjavörum, læknis- og lækninga-
áhalda. Skyldu slíkar auglýsingar einungis vera ætl-
aðar læknum, tannlæknum, dýralæknum og lyfja-
fræðingum. - Verulegur galli er, að ákvæði um setn-
ingu reglugerðar til nánari skilgreiningar á lyfja-
hugtakinu skyldi ekki vera í 1. kafla laganna. Þá er
og vafasamt að binda setu manna í nefndum við
ákveðin embætti.
Annar kafli fjallar um stofnun lyfjabúða og lyf-
söluleyfi, 3. kafli um starfsmenn lyfjabúða, 4. kafli
um vinnudeilur og kjarasamninga og 5. kafli um
missi starfsréttinda. Eru ákvæði þessi öll hin ítar-
legustu, en ættu sum hver þó fremur heima í reglu-
gerð en í lagatexta. Þá orkar tvímælis að hafa á-
kvæði um lyfjafræðinga og aðstoðarlyfjafræðinga í
lögum sem þessum. Slíkum ákvæðum væri betur
gerð skil í sérstökum lögum. Idefur það nú verið
gert (sjá lið 14 á eftir).
Sj ötti kafli er um lyfseðla og afgreiðslu lyfj a. I at-
hugasemdum við 6. kafla segir, að ákvæði þessa
kafla séu aðeins staðfesting á ákvæðum tilskipunar
4. desember 1672 og á reglugerðum og öðrum
stjórnvaldsákvæðum um þessi efni. Af þessum sök-
um er svo að skilja, að ákvæði kaflans hafi ekki
þarfnast athugasemda. Ekki virðist þó fara milli
mála, að ákvæði um lyfseðla séu miklu fyllri í lyf-
sölulögum (22. gr.) en var í fyrrnefndu frumvarpi
til lyfsölulaga (1944.) og frumvarpi til lyfjalaga
44
LÆKNANEMINN