Þingtíðindi Alþýðuflokksins - 20.11.1942, Síða 20

braut höfum við borizt óðfluga síðan stríðið hófst,,
en lítið hefir verið að gert til andspyrnu. Fari nú
svo að útgerðairfyrirtækin hafi mikinn hluta þess
milljónagróða, sem þau hafa rakað saman, til frjálsr-
ar ráðstöfunar — og nú þegar er búið að yfirfæra
óhemju upphæðir til þeirra — er stórhætta á því, að
talsvert að því fé lendi í allskonar fjármálastarf-
semi, sem líklegt sé til að skapa falska kaupgetu
og verðbólgu í lardinu. Má sem hugsanleg dæmi
nefna húsa- ug jarðakaup og annara fasteigna. Það
gætu verið skynsamlegar ráðstafanir frá sjónarmiði
útgerðarmanns, sem ætti von á, eða jafnvel sæi
fyrir með vissu, að þessar fasteignir myndu fara
síhækkandi í verði, en gildi þeirra peninga, er hann
hefir umrág yfir, fara lækkandi að sama skapi, en
það hlyti óhjákvæmilega að auka á verðbólguna í
landinu."
,,Um réttmæti stríðsgróðaskattsins ætti í rauninni
að vera óþarft að ræða. Eftir því sem bezt er vitað
leggja svo að segja aliar þjóðir, bæði þær sem í
stríði eru og þær sem enn eru hlutlausar, þunga
skatta á hverskonar stríðsgróða, sumstaðar er jafn-
vel allur stríðsgróði gerður upptækur.“
Um lækkun skattstigans á lágtekjum og miðlungs-
tekjum er þannig að orði komizt í nefndarálitinu:
„Því verður ekki neitað, að beinu skattarnir og
þó sérstaklega útsvörin hafi undanfarin ár hvílt
nokkuð þungt á almenningi í landinu og það sum-
staðar langt úr hófi fram, en við því varð tæplega
gert meðan ástandið var eins og fyrr segir.
Nú horfir málið hinsvegar talsvert öðruvísi við,.
18
i