Alþýðublaðið - 05.12.1925, Blaðsíða 3

■ EVf ■Bfl'fiKBIB ’ ?
-......- i -—;^Tii --------— — •
Verkamenu, Verkakonur! Verzliö Viö Kaupfélagið!
*k I t-ilin naik æoot þaim upp
aá, sem lætur framkvæmH bygg
inguna, hafl eigi húaasmiði að
atvinnu. (Frh).
Samningur
mtlll Féiags íslenzkra botn-
Y0rpnskipaeigenda annars reg
ar og Sjémannaféiags Reykja-
YÍknr og Sjémannafélags Hafn-
arfjarðar hins Yegar.
(Nl)
5. gr. Kaupgjatd og tifrarpen-
ingar miðast framvagie við bd-
railrniogavísitöiu hag^tofunnar
með þeirri braytlogn á vfsltöl-
unni er siðar getur (sbr, 6. gr).
Kaupgjaid og lifrarpanlngar, sem
ganga i gildl 1. janúar 1926
(sbr. 2. og 3. gr.), svara tii vfsi-
töiunnar f októbarmánuði 1925
og hækka eða lækka svo 1.
janúar ár hvert þannig, aðkaup-
gjald og lifrarpeningar varða
að sama skapl hærrl oða lægri
haldur an 1. janúar 1926, sem
visitaian fysrir undanfarinn okt
óbarm&nuð er hærrl aða lægri
vísitalan fyrlr októbermánuð
1925-
Vcrði vfsitalan fyrlr aprflmán-
uð 1926 hærtl en hún var fyrir
októbermánuð 1925, þá hækkar
kaupgjald eg lifrarpenlogsr að
sama skapl frá 1. júii 1926.
6. gr. Vísltala aú, er mfðað er
vlð, er búrelkniogsvfsltala hag
stofunnar eins og hún ar nú, að
öðru leyti en þvf, að húsaieigan
lýsinguro, er h gatofustjóri fi?.r
; ásamt fjórum fu'ítrúum iydr samn-
l ing aðilj*; hvor félag um sig
j tinsínir tvo fulitrúa. Varði
j ágrelniogur mllþ fulitrúanna um,
| hversu skýrsluni um húsaieigu
!■ skuli safnað, eð um upp’ýiingar
þær, er felast f i kýrsiunam, sker
hagstofustjóri ú-
7. gr. Fái hásetar eða kynd
arar að vera f lacdi meðan
skip'ð siglir tli útianda með afla
sinn, skuíu þeir halda mánaðar-
kaupl sinu á m< ðan.
Enn fremur cál hver háseti,
matsvelnn og kyadari viku tum-
■rfrf með fuliu kaupl, ef hann
hefír unnið sam leitt í 10 mánuði
hjá sama útgeri ariélagi.
8. gr. Vinnl násetar að koia-
fiutningi frá físl irúmi, ber þeim
fyrir það aukaþóknun, er nemur
5 — fimm — krónum á sólar-
hrlng.
9. gr. Liggl sklp f höfn, að
áfloknum fiskvt.iðum, og vinni
háretar að hreiasun og viðgerð
skipanna, skal þeim greitt tfma-
kaup það, er hafnarvlnnumönnum
við Reykjavikurböfn er greltt á
■ama tíma, enda fæði þeir slg
•jáffír áð öllu Iryti-
10. gr. Þegar skip Hggur f
innlendri höfn að afloklnni hverri
velðltör, skuln hásetar, matsvein-
ar og kyodarar undanskildlr
þeirri kvöð að standa vörð eða
vbna á skipsfjöi, meðan skipið
er affermt og iermt f næstu
veiðltör.
11. gr. Samningi þessum get-
ur hvor aðlil um sig sagt upp
Nú og framvegis selj-
um vlð beztu teg. at
O 1 í U.
Send heim, hvevt í
bœlnn sem er.
Kauptélagið
Laugavegl 48.
Veizliö Við Vikar! Þaö veríur
notadrýgst. Gtuöm. B. Vikar, Lauga-
vagi 21. (Beint á móti Biti [&
Ljós) Sími 658.
með minat þriggja mánaða fyrir-
vara, og faifur samnlngnrinn þá
úr glfdi 31. d< z. það ár, cn þó
má eigl ssgja aámningnum upp
fyrr on á árinu 1928.
Samningur þesssi er gerður í
þrem samhljóða frumrltum. og
heidur hvort félag sinu eintaki.
Reykjavfk, 2. dexember 1925!
F. h. Félags Ísi-ínzkra hotn-
vörpuskipaaigenda:
ólafur Thórs, Páll Olafsson,
Jón Olafsson.
F. h Sjómannafélags Reykja-
vfkur:
Sigurjön A. Olafsson,
Björn Bl. Jónsson, Jón Bach.
F. h. Sjómannafélags Hafnar-
fjarðar:
Björn Jóhannesson.
Bdgar Rice Burroughs: Vilti Tarxan.
skyndilega. Hún hnyklsði brýrnar eins og hún hugsaði;
þvi n»st leit hún til skotsins, er Bretinn var í, og tók
að hvisla i ákafa að komumanni. Benti hún við og við
meö fingrinum og leit i skotið, eins og hún vseri að
segja frá Bretanum og verknaði hans.
Það var auðséð, að hún var að svikja hann, svo að
hann snéri sér við og fór i snatri að skoða skotið, sem
hann var i. í lokrelskjunni hvisluðust skötuhjúin á.
Maðurinn stóð hljóðlega á fætur og dró sverð sitt úr
sliðrnm. Hann lteddist á tánum að henginu, og stúlkan
við hlið hans hálfbogin. Bæði þögðu, og ekki heirðist
nokkurt þrnsk i herberginu, er hún stökk til hliðar og
benti á tjaldið þar, sem höfuð Smith-Oldwicks var. Hún
gekk til hliðar, en félagi hennar rak sverð sitt, af ölln
afli lárét’t i gegnum hengið og á kaf.
* »
Berta Kircher fann, að umbrotsin voru árangurslaus;
hún hætti þvi að brjótast um og hugðist að geyma
krafta sina til siðari tima, ef tækifæri gæfist til undan-
komu, er Metak kóngsson hafði komist með hana þang-
að, er hann vildi flýja. Hann fór um mörg herbergi.
Það var auðséð, að hann var ekki óhultur, þótt hann
væri kóngsson; annars hefði hann farið sér hægara.
Hún sá hann lita aftur æ á æ ofan og inn í sérhvern
gang, sem þau fóru fram hjá, svo að hún bjóst við af
hræðslunni, sem skein úr svip hans, að refsing hans
myndi ili verða, ef hann næðist.
Hún vissi af leið þeirra, að þau höfðu oft farið sömu
leiðina, þótt hún væri raunar orðin vilt. Hitt vissi hún
eigi, að kóngsson var eins viltur og hún og hljóp um
i blindni, ef vera kynni, að hann hitti fyrir sér griða-
stað.