Úrval - 01.10.1966, Blaðsíða 8

6
ÚRVAL
sem hann ætlaði síðan að leggja
undir garðinn. Nú jók hann tilraun-
ir sínar í þessa átt um allan helm-
ing og um síðir tókst honum að
fá embættismennina til þess að
láta undan. Hann fék einnig yfir-
ráð yfir landssvæði þessu, og síð-
an var honum leyft að kaupa kof-
ann, sem hann hafði nú endurbætt
stórlega.
MUNDA WANGA SÉR DAGSINS
LJÓS
Næst sneri Sander sér að bygg-
ingafélagi einu þar um slóðir og
tókst að lokum að sannfæra for-
ráðamenn þess um, að Munda
Wanga ætti eftir að verða mjög
verðmætur staður. Þannig tókst
honum að fá lánuð 4000 sterlings-
pund og hefja þannig stækkun
garðsins. Nú hafði hann 5 innlenda
menn sér til aðstoðar, og byggðu
þeir nú fyrstu brúna yfir ána, mjóa
brú í kínverskum stíl með miklu
útflúri. Hún var hlaðin úr steinum,
og varð Sander að fikra sig áfram
með brúarsmíðina og lagfæra
smíðagalla jafnóðum og þeir komu
í ljós. Hann bjó til 17 stórar gras-
flatir í mismunandi hæð, þannig að
þær urðu eðlilegur hluti landslags-
ins. Hann hafði nú gert stóran
heildaruppdrátt að öllu garðsvæð-
inu og féllu grasflatir þessar inn
í hann.
Árið 1958 byggði hann svo aðra
brú yfir ána. Var hún úr smíða-
járni og með miklu útflúri. Síðan
byggði hann fínlegan garðskála í
sama stíl á árbakkanum hinum
megin. Hann tók nú að búa til víð-
áttumiklar grasflatÍT. Svo þegair
rigningartíminn hófst, fór hann að
flytja ýmis innlend tré og runna
á fyrirfram ákveðna staði í garð-
inum og byrjaði með þær tegundir,
sem uxu þarna í nágrenninu.
Munda Wanga var nú loks að sjá
dagsins ljós.
Síðar sótti hann um leyfi til þess
að dæla vatni yfir garðana beint
úr ánni, þegar tók að bera á mikl-
um vatnsskorti. En embættismenn
nýlendustjórnarinnar máttu ekki
heyra það nefnt. Þeir svöruðu því
til, að það mætti því aðeins nota
vatnið úr ánni, að það væri dregið
upp úr henni í fötu með handafli
einu saman. Það var sjaldan sem
Sander fann til löngunar til þess að
gefast upp, en nú varð hann skyndi-
lega gripinn örvæntingu. Fögru
jurtirnar hans voru að skrælna og
hann hafði hvorki nægilega marg-
ar hendur né fötur til þess að
slökkya þorsta þeirra. Hann vissi,
að vatnsleit á þessum slóðum hafði
jafnan reynzt vera árangurslaus, en
hann átti ekki annars úrkosta. Hann
gat samt talið vatnsleitarmann einn
á að skreppa til Munda Wanga og
gera þar tilraun til þess að bora
eftir vatni.
Sá maður reyndist vera nokkurs
konar spámaður. „Hafið engar á-
hyggjur," sagði hann við Sander,
„við finnum vatn.“ Og það gerðu
þeir einmitt. Þegar þeir höfðu bor-
að í 5 daga, rákust þeir á fossandi
neðanj arðarlæk á 96 feta dýpi. Og
lækurinn streymdi strax upp um
borholuna og vatnið flæddi yfir
skrælnaða jörðina.
Og nú hafði garðyrkjumeistarinn
í Munda Wanga skyndilega meira