Úrval - 01.10.1966, Side 29

LOFTBELGIR Á HERNAÐARTÍMUM
27
að bráð, króknað eða endað feril
sinn á steikarpönnum Prússa.
Þegar fór að fréttast af því að
hver loftbelgurinn eftir annan hefði
komizt út fyrir víglínurnar og her-
námssvæðin, fóru Prússar að leita
sér ráða til að hindra þetta. Bis-
mark lagði sérstaklega fyrir Alfred
Krupp að smíða fallbyssu, sem
grandað gæti loftbelgjum. Sagt var
að hún gæti skotið þriggja punda
handsprengju upp í 600 metra hæð,
en loftbelgjunum vann hún ekki
grand og var þeim furðu hættulítil.
Snjallasta ráð Prússa gegn loft-
belgjunum var að setja upp gæzlu-
stöðvar allt umhverfis borgina, sem
símuðu frá sér stefnu loftbelgjanna.
Síðan voru riddaraliðssveitir hafðar
til taks og sendar til að taka við
loftbelgjunum þegar þeir kæmu til
jarðar.
Þessi nýja aðferð fór fljótt að bera
árangur, og Frökkum fór ekki að
lítast á blikuna. Það var ákveðið
að senda belgina eingöngu um næt-
ur. En af þeirri ákvörðun leiddi
sumar þær sögulégustu loftferðir,
sem um getur.
Arkimedes lagði af stað klukkan
1 eftir miðnætti aðfaranótt 25. nóv.
og kom niður í Hollandi og hefði
óefað lent í Norðursjónum, ef hann
hefði haldizt nökkrum mínútum
lengur á lofti. Ville de Paris lenti
í Wetzlar í Þýzkalandi en áhöfnin
hélt sig vera komna til Belgíu, og
fimm dögum síðar kom Chanzy nið-
ur í Bæjaralandi eftir átta stunda
flug. En frægust allra ferða var
sú sem Ville d’Orléans fór.
Það var kaldhæðni örlaganna að
þessi loftbelgur skyldi einmitt eiga
að flytja með sér áætlunina um
útrás frá París, svo að aðalherinn
gæti gert árás samtímis. Þetta var
33. loftbelgurinn, sem fór frá París,
og Trochu hershöfðingi setti traust
sitt á loftfarana tvo, Rolier og Béz-
iers, en þeir áttu að gæta leyndar-
skjalanna. Belgurinn fór upp
skömmu fyrir miðnætti 24. nóvem-
ber, en útrásin átti að verða 29.
nóvember. Þegar dagur rann, sáu
loftfararnir ekki annað en þoku
fyrir neðan sig og eygði hvergi í
gegnum hana. En þeir höfðu lagt
af stað í hægum suðaustanvindi
og héldu að þeir væru yfir hinum
óhernumdu héruðum Norðvestur-
Frakklands.
f kyrrð háloftsins greinast fjar-
læg hljóð vel og nú fór Béziers að
finnast sem hann heyrði jafnt og
sífellt skrölt frá járnbrautarvögnum
í fjarska. Þokunni létti og loft-
fararnir voru lostnir furðu og
skelfingu, því að þetta hafði verið
ölduniður. Béziers skrifaði, í leiðar-
bókina: „Haf framundan og dauð-
inn bíður okkar.“
Belgurinn sveif áfram og um níu-
leytið var allt óbreytt. Loks sáu
þeir þó nokkur skip á siglingu.
Rolier lækkaði flugið eins og hann
þorði, og lét 100 metra langan kað-
alinn síga, í von um að skipsmenn
reyndu að grípa endann. En það
bar ekki á því að þeir kærðu sig
neitt um að hjálpa þeim, og sáu loft-
farar sér þann kost vænstan að
reyna aftur að hækka sig með því
að kasta þunga útbyrðis. Meðal
þess, sem þannig fór, var 130 punda
bréfpoki, en í honum voru hinar