Úrval - 01.10.1966, Síða 43

PÁLL POSTULI
41
til þess að beita öllum löglegum
brögðum til þess að bjarga lífi sínu.
Þegar varðliðsforinginn skipar, að
hann skuli húðstrýktur, en þannig
var farið með nýlendubúa við yfir-
heyrslur, snýr Páll sér að einum
hermannanna og segir rólegur: „Er
það löglegt, að þú húðstrýkir mann,
sem er Rómverji?“
Rómverskur þegn! Þá hlýtur að
hafa sett hljóða við þessi orð hans.
Enginn dró þessi orð hans í efa.
Það var hægt að ganga úr skugga
um slíkt. Nú ákveður hinn áhyggju-
fulli varðliðsforingi að hætta ekki
á neitt frekar í þessu máli. Hann
sendir Pál ásamt allstórum hóp
varðmanna til Caesareu, aðseturs
Felix, rómverska landsstjórans. I
tvö ár samfleytt frestar Felix að
taka ákvörðun í máli Páls. En Por-
cius Festus eftirmaður hans yfir-
heyrir hann til undirbúnings opin-
berum réttarhöldum vegna þrá-
beiðni æðsta prests Gyðinga. Vildi
Páll samþykkja, að réttarhöldin
færu fram í Jerúsalem, þar eð auð-
veldara væri að rannsaka þar og
sannprófa þær trúmálalegu ásakan-
ir, sem bornar höfðu verið fram
gegn honum? Páll þekkir sitt eig-
ið lögmál: „Ég hef ekki framið
neinar misgerðir gagnvart Gyðing-
um. Enginn hefur vald til þess að
afhenda mig þeim. Ég skýt máli
mínu til Cæsars.“
„Ó, DAUÐI, Ó GRÖF!“
Og þannig færist málið úr hönd-
um Festusar. Þar eð fanginn hefur
notfært sér þennan ófrávíkjanlega
rétt sinn, er hann sendur til Róma-
Dorgar, og skal mál hans tekið þar
fyrir af æðsta dómstóli keisarans.
Varðmenn fylgja honum á skips-
fjöl, en á leiðinni verður hann skip-
reika. Að lokum kemst hann þó til
Rómaborgar, og þar situr hann í
vægu gæzluvarðhaldi, nokkurs kon-
ar stofufangelsi, „og boðar konung-
dæmi Guðs, og enginn maður bann-
aði honum slíkt.“
Hvað gerðist næst? Um það eru
ekki til skráðar heimildir. Margir
nútíma fræðimenn álíta, að réttar-
höld hafi farið fram yfir Páli og
hann hafi verið sýknaður. Sam-
kvæmt frásögn höfunda á dögum
frumkristninnar fór hann í enn eina
ferð og komst allt til „endimarka
hins vestræna heims“ eða til Spán-
ar og lagði af stað aftur til síns
elskaða safnaðar í Asíu til þess að
heimsækja hann í síðasta skipti.
Einmitt á þeim tíma náðu ofsóknir
Nerós á hendur kristnum mönnum
hámarki sínu. Nú var Páll um sex-
tugt og orðinn heimsfrægur, er hann
var handtekinn enn einu sinni og
fluttur til Rómaborgar. Sagt er, að
Neró hafi sjálfur setið í dómara-
sætinu og dæmt hann til þess að
hálshöggvast með sverði.
„Ó, dauði, hvar er broddur þinn?
Ó, gröf, hvar er sigur þinn?“ Hin
gamla kempa, sem hafði eitt sinn
hvatt kristna menn með orðum
þessum, hefur sjálfsagt tekið dauða-
dómi sínum rólegur í bragði. Þrjár
litlar minningarkirkjur voru reist-
ar í eucalyptuslundi nálægt Róma-
borg á stað þeim, þar sem sagt er,
að höfuð Páls hafi fallið til jarðar
og tekizt á loft samtals þrisvar sinn-
um, en í hvert sinn hafi lind sprott-
ið upp, þar sem það kom til jarðar.