Úrval - 01.05.1967, Side 24

22
ÚRVAL
það á sér skilja, svo að ekki varð
um villzt, að hún hataði allt þetta
stjórnarstúss. Hún varð gröm, þeg-
ar ýmis mál varðandi stjórn ríkis-
ins voru lögð fýrir hana. Hún sagð-
ist vilja fá einhverjum karlmanni
stjórn ríkis.ins í hendur, einhverj-
um, sem væri sterkur í raun og
veru, einhverjum, sem gæti stjórn-
að herjum og leitt þá fram til sig-
urs. Fólk hefði sjálfsagt snúizt gegn
henni, hefði hún ekki verið dóttir
hins mikla Gústafs Adolfs. Að lok-
um var henni leyft að afsala sér
völdum og fá þau í hendur Karli
Ágústi, prinsinum, sem hún hafði
neitað að giftast, en hafði samt gef-
ið það loforð, að hún skyldi gera
hann að ríkisarfa sinum. Hún fór
fram á, að hún mætti halda eignar-
réttinum að stórum landssvæðum
í Svíþjóð, svo að hún gæti haldið
tekjunum af þeim. Henni tókst að
halda í fimm eyjar, þar á meðal
hina frjósömu Öland, einnig bæinn
og kastalann Wolgast og landssvæði
í Pommern suður í Þýzkalandi.
Samanlagðar tekjur af öllum þess-
um eignum námu um 200.000 sænsk-
um krónum á ári.
Og með þetta veganesti hélt hún
af stað til Rómar og hinnar latnesku
siðmenningar.
Það rikti æsing og eftirvænting
í hjarta Kristínar, er hún lagði af
stað í ferð þessa. Og fréttirnar um
ferð þessa vöktu geysilega athygli
og eftirvæntingu manna í höfuð-
borgum Evrópu. Hún var að leggja
af stað út í heiminn til þess að lifa
sínu lífi að eigin geðþótta. Og það
mátti sjá, hver var þar á ferð. Hún
bar enn drottningartitilinn, og í
fylgd með henni var föruneyti, er
drottningu sæmdi, enda hafði hún
enn drottningarlegar tekjur, en var
laus við þing, kanslara og hin ýmsu
mál rikis og þjóðar. Nú var ekkert
slíkt lengur til þess að íþyngja henni
og allur heimurinn béið hennar.
Evrópa stóð á öndinni, er fréttir
um þetta bárust land úr landi. Menn
stungu saman nefjum, og alls kyns
gróusögur komust á kreik. Hún
hafði afsalað sér drottningartign tif
þess að komast hjá því að giftast
Karli Ágústi, sænska loftslagið var
of kalt og hráslagalegt fyrir heilsu
hennar, hún hafði flækzt í hneyksl-
ismál o.s.frv., o.s.frv. Hinn mikli
Condé í Frakklandi vildi fá að vita,
„hver þessi kona væri, sem afsalaði
sér af slíkri léttúð öllu því, sem
flest okkar leitast af öllum mætti við
að öðlast, en án árangurs, og þrá-
um svo heitt?“
Hún klæddist karlmannsfötum á
ferðalaginu og hafði byssu sér um
öxl. Þegar hún náði til Danmerkur,
var danska drottningin, Sophie
Amalie, svo forvitin, að hún dul-
bjó sig sem þernu og þjónaði henni
til borðs á gistihúsi einu. En hún
hlaut litla umbun fyrir alla fyrir-
höfn sína. Mestallt samtal það, sem
Kristín átti undir borðum, var sam-
safn af illgirnislegum athugasemd-
um um dönsku drottninguna.
Þegar hún kom til Hamborgar,
tók hún að klæðast kvenfatnaði að
nýju um hríð. Hún fór í lútersku
kirkjuna með fríðu föruneyti, klædd
viðhafnarklæðum. Svo fór hún til
Munster, og þar heimsótti hún
Jesúítaskólann, dulbúin sem ungur