Úrval - 01.05.1967, Blaðsíða 59

ÆVINTÝRIÐ VM SILFURBIBLÍUNA
57
sem það gerði — og hafði hana ekki
sakað í umbúðum sínum. Síðan var
hún flutt til Svíþjóðar á öðru skipi.
Biblían komst svo heilu og höldnu
til Stokkhólms árið 1662. Magnús
greifi lét binda hana í vandað band
með silfurspjöldum, og ánafna hana
háskólanum í Uppsölum.
Og er nú ekki öll sagan sögð. Árið
1830 hurfu úr henni 10 blöð og
fundust ekki hvernig sem leitað var.
Sænska leynilögreglan hélt að þjóf-
urinn mundi vera þarlendur, en
samt var leynilögreglu ýmissa landa
gert viðvart og hún beðin að reyna
að hafa upp á blöðunum. Mikið var
haft fyrir þessu, gerð nákvæm leit
á ferðafólki, sem var að fara um
borð, eða frá borði, fræðimenn,
bókakaupmenn, safnarar og bóka-
verðir beðnir að hafa gát á, og einn-
ig lögregla í fjölmörgum löndum.
En allt kom fyrir ekki.
Tuttugu árum síðar sannaðist það,
að sænska leynilögreglan hafði haft
á réttu að standa. Þjófurinn var þar-
lendur maður. Vörðurinn, sem gæta
átti bókarinnar, hafði fest slíka ást
á henni, að hann hafði slitið úr henni
þessi tíu blöð til að hafa undir kodd-
anum sínum meðan hann svæfi. Eða
falin inni í honum, eins og líklegast
er. Þetta játaði hann á banasæng-
inni, og komust þá blöðin til skila.
Fyrir fjörutíu árum voru Ijós-
myndarar fengnir til að taka mynd
af hverri blaðsíðu fyrir sig, og var
hún svo gefin út Ijósprentuð. Ymis
af hinum stærstu bókasöfnum fengu
bókina að gjöf ljósprentaða árið
1927, en það ár átti háskólinn í
Uppsölum 300 ára afmæli.
En sjálf hefur bókin verið geymd
í dimmri hvelfingu neðanjarðar svo
hún skemmdist ekki. Haldið er að
hún hafi verið flutt úr stað að
minnsta kosti einu sinni. Þegar ég
var í Uppsölum, spurði ég nokkr-
um sinnum hvar hennar mundi nú
vera að leita. Svarið var alltaf hið
sama: „Það veit ég ekki.“
„Á ég að skilja þetta svar þannig
að því sé haldið leyndu?" spurði ég
að lokum.
Við þessari spurningu fékk ég
fyrst ákveðið svar: „Já.“
Ekki er ólíklegt að hún sé nú
geymd í einu af þeim neðanjarðar-
byrgjum, sem ætlað er að standast
kjarnorkuárásir. Svíar vilja ekki
hætta á að hún lendi í slíkum háska
meðan hún er í þeirra höndum, sem
hún hefur sloppið frá oft áður —
þó tæpt hafi staðið.
Hundasaga:
1 litlu iðnfyrirtæki einu er dálítið óvenjulegur heiðursvaraforseti, það
er hundur. E’inn starfsmaimanna útskýrði útnefningu seppa með þess-
um orðum: „Sko, hann er alveg tilvalinn. Hann getur lynt við alla, sýnir
alitaf tafarlaus viðbrögð við klappi á bakið, hefur alveg óslökkvandi
áhuga á að horfa á aðra vinna, og hefur alveg sérstakan hæfileika
til bess að vera spekingslegur á svipinn og segja aldrei neitt.“