Úrval - 01.05.1967, Síða 118

116
ÚRVAL
Hún stakk þá hendinni tafarlaust
niður í sína eigin pyngju þeim til
hjálpar. Hún heimsótti hverja þá
fjölskyldu, sem misst hafði einhvern
mann í sjóinn, og vottaði eftirlifandi
ættingjum innilega samúð sína.
Sarah hélt heilan dýragarð eftir-
lætisdýra á Belle-Ile jafnt og ann-
ars staðar, þar sem hún bjó. Hún
var alveg töfruð af villtum dýrum,
einkum af tígrisdýraættinni. (Eitt
sinn sagði hún hópi kvöldverðar-
gesta frá því, að hún hefði leitað á
fund frægs skurðlæknis til þess að
afla sér upplýsinga um, hvort hann
gæti ekki grætt lifandi tígrisdýrs-
rófu við rófubeinið á henni. Hún út-
skýrði það fyrir skurðlækninum, að
hún væri viss um, að það hlyti að
vera mjög ánægjulegt að getað
sveiflað rófunni til og frá á glæsileg-
an hátt, þegar hún yrði reið).
Á sinni löngu ævi átti hún heilan
sæg eftirlætisdýra. Hún átti tamið
ljón, tígrisunga, stóreflis villikött,
ocelot, gaupu, cheetah og fjórar
pumur. Einnig átti hún hunda,
kameljón, skjaldbökur, páfagauka,
apa og krókódíl. Eitt sinn sagðist
hún eiga kyrkislöngu (,,Til þess að
hvíla fæturna á eftir mat“, sagði
hún þessari staðhæfingu sinni til
skýringar).
Sarah hélt því allaf fram, að þessi
dýr hennar væru tamin, en gestir
hennar voru ekki alltaf hárvissir um
það. Alexandre Dumas hinn yngri
kynntist Barnhardtdýragarðinum
fyrsta daginn, þegar hann kom í
heimsókn með handrit að nýja leik-
ritinu sínu, sem hann var nýbúinn
að ljúka við.
Meðan hann beið þess, að hús-
freyja birtist, heyrði hann einkenni-
iegt hljóð. Það var eins og verið
væri að bryðja eitthvað. Hann skim-
aði í kringum sig og sá þá, að púma
var að éta stráhattinn hans í ró og
næði.
Augnabliki síðar þaut rándýrið
eins örskot út úr stofunni. Dumas
létti, en sá hugarléttir stóð skamma
stund. Páfagaukur skellti sér skyndi-
Jega á öxl honum og byrjaði að
bíta tölurnar af vestinu hans. Hann
hætti því samt, þegar tveir risa-
vaxnir hundar komu æðandi á
harðahlaupum inn í stofuna. Annar
þeirra greip handritið að leikritinu
í kjaftinn. Hinn reis upp á afturfæt-
urna, lagði framlappirnar á axlir
Dumas og byrjaði að sleikja andlit
hans af slíkum ofsa, að rithöfund-
urinn skall aftur á bak á legubekk-
inn og felldi um leið um koll geysi-
stóran vasa, sem var fullur af vatni
og peonum.
Á þessu augnabliki sigldi Sarah
inn í stofuna. Þegar hún sá, hvernig
eftirlætin hennar höfðu leikið gest-
inn, fór hún að hlæja svo ofsalega,
að hún féll máttlaus niður á legu-
bekkinn við hlið honum. Og þannig
hófst löng vinátta milli Söru Bern-
hardt og höfundarins að leikriti því,
sem átti eftir að afla henni mestrar
frægðar, Kamelíufrúnni.
RÖKKURL J ÓMI.
Síðustu ár ævi sinnar var Sarah
næstum skoðuð sem ein af stofnun-
um frönsku þjóðarinnar. Hinar fjöl-
mörgu leikferðir hennar höfðu gert
hana að einum af beztu sendiherr-
um Frakklands. Og þ. 6. marz árið
1914 var hún gerð að riddara heið-