Úrval - 01.11.1969, Síða 103

SKJÓTIÐ HONVM EKKI Á LOFT — ÉG Á HANN!
101
hann fram öll smíðaáhöldin sín. Og
brátt voru 15 smástrákar önnum
kafnir við að negla og saga úti í
bakgarðinum, sem var nú allur á
kafi í spýtum og hefilspónum og
líktist nú einna helzt strandstað,
þar sem skip hefur brotnað í spón.
Og hið fullgerða félagsheimili
þeirra, sem þeir kölluðu „klúbb-
hús“, líktist helzt stórum hunda-
kofa eða litlum kamri, og því hall-
aði mjög á stjórnborða.
En frægasta heimskupar Randy
er stóri jarðfasti trjástúfurinn úti
í garðinum. Hann er þekktari þarna
í nágrenninu sem „Heimskupar
Chambers". Hann er um 3 fet í
þvermál og 3 fet á hæð og er helzta
prýði bakgarðsins, a.m.k. eftirtekt-
arverðasti hluturinn þar. Randy
rakst á hann í kirkjugarði og greiddi
3 dollara fyrir að láta flytja hann
heim.
„Og hvað ætlarðu að gera við
þetta?“ spurðu hinir hagsýnu ná-
grannar okkar.
„Verð ég að gera eitthvað við
þetta?“ spurði Randy bara á móti.
í rauninni ætlaði hann að nota
trjástúfinn sem ræðupall fyrir vis-
indalegar ræður, sem halda skyldi
í bakgarðinum. En honum fannst
engin þörf á því að útskýra það fyr-
ir nágrönnunum. En það átakanlega
við þetta allt saman var það, að ná-
granni okkar í norðurátt þurfti ein-
mitt um sama leyti að borga okur-
verð fyrir að láta fjarlœgja trjástúf
úr sínum garði. Og í hvert skipti
sem hann leit í áttina til hússins
okkar, sá ég hann hrista höfuðið,
ringlaðan á svip.
Á SPORBRAUT
John Glenn var ákafasti „knap-
inn“ í miðflóttaaflshringekjunni af
öllum þeim Merkúrgeimförum, sem
þar hlutu þjálfun. Hann æfði sig
tímunum saman í að þjóta á „hjól-
inu“, eins og hann kallaði það.
Eitt helzta framlag hans til fyrstu
geimferðaáætlananna var fólgið í
þeirri uppástungu, að geimfararnir
ættu sjálfir að taka þátt í smíði og
gerð alls þess útbúnaðar og tækja,
sem þeim voru ætluð, og öllum til-
raunum með þau, svo að þeir fengju
þannig tækifæri til þess að kynn-
ast þeim sem bezt og notagildi
þeirra. Með þeytingnum í mið-
flóttaaflshringekjunni sköpuðust
svipaðar aðstæður og geimfararnir
yrðu að búa við í geimferðum sín-
um, og þannig gafst þeim Glenn
og félögum hans tækifæri á að vega
og meta stýrisstangirnar og stjórn-
tækin í heild, höggpúðana, lífkerfið
og tölvurnar. Og þannig var hægt
að gera breytingar og endurbætur
tafarlaust á sjálfum staðnum, þeg-
ar einhver sérstök vandamál skutu
upp kollinum.
Það var um að ræða 7 Merkúr-
þjálfunaráætlanir, þar sem líkt var
eftir aðstæðum í geimnum með
hj álp m iðflóttaaflshringekj unnar.
Framkvæmd þeirrar fyrstu hófst
sumarið 1959, og síðan tóku þær við
hver af annarri og urðu sífellt
flóknari og ýtarlegri. Þegar kom
loks að því, að Alan Shepard fór í
fyrsta ameríska mannaða geim-
flugið í maímánuði árið 1961, var
ég orðin steinhissa á því, hversu
óskaplegt starf og fyrirhöfn undir-
búningurinn að rúmlega 15 mínútna