Úrval - 01.10.1973, Síða 11

UPPRUNI MANNSINS — NÝJAR KENNINGAR
9
Suður-Afríku þar á meðal beina-
grind úr barni eru áreiðanlega úr
nútímaþróuðum mannslíkama Homo
sapiens — skvni gæddri mannveru,
sem álitið hefur verið að ekki hafi
verið til lengur en frá 35.000 f. Kr.
Svipaðar bcndingar gefa ýmsir
steingervingar. Þeir gefa til kynna
að mannkynið hafi þróað með sér
hugsun og lagt út á leiðir siðmenn-
ingar mörgum árþúsundum fyrr en
ætlað hefur verið.
Heillisbúar hafa þá þegar stund-
að námugröft. Þeir framleiddu
margar tegundir hagkvæmra verk-
færa, meðal annars hnífa, með egg,
sem var nógu hvöss til pappírsskurð
ar.
Þeir gátu skráð frumstæðar
skýrslur í beinflögur. Þeir höfðu
trúarsannfæringu og trúðu á fram-
haldslíf, líkami barnsins hafði feng-
ið nákvæman og vandaðan umbún-
að til greftrunar samkvæmt helgi-
siðum.
Auðsjáanlega áttu þeir þróað
tungumál, því að svo óhlutkenndar
huemvndir sem ódauðleiki verða
ekki tiáðar með urri og bendingum.
Upphafið rannsóknarstarf við for
sögulegar minjar varð til þess að
hellinum við landamærin var veitt
athygli.
Þar að unnu tveir menn, Peter
Beaumont og Adrian Boshier, af
krafti og innsæi.
Árið 1964 höfðu verkfræðingar
fengið það hlutverk að opna járn-
námu í Bomvu Ridge í Svazilandi.
Við þessar framkvæmdir fundu þeir
stein með skrýtnum merkjum eða
flúri. Beaumont var þá falið að
rannsaka þetta ásamt Boshier.
í 18 mánuði unnu þessir ungu vís
indamenn af mikilli natni á þessum
slóðum og gerðu 10 fornminjaleitar
gryfjur, allt að 45 fet á dýpt. í einni
þeirra fundu þeir ljósrautt gull-
melmi, sem nefnt er hematite.
í þessum gryfjum fundust sumar
merkustu steinaldarminjar, sem
mannleg augu hafa iitið, meðal ann
ars þúsundir steinkljúfa, meitlar,
hamrar, jarðhögg og fleygar, sem
allt sýndi að mikið hafði verið unn-
ið.
Frá fornfræðilegum og jarðfræði-
legum útreikningum fékkst sú vit-
neskja, að allt þetta væri minnsta
kosti 70—80 þús. ára gamalt.
En sú var ráðgátan mest, sem
fólst í spurningunni:
Hvers vegna lögðu þessir forn-
menn á sig svo ægilegt erfiði við
uppgröft gulls eða gullmelmis, sem
þeir höfðu engin hagkvæm not af?
Vissulega ekki vegna málmsins í
þessu. Aðferð til að bræða það og
vinna úr því gullið fannst ekki fyrr
en um 1500 f. Kr.
Boshier og Beaumont fundu svar-
ið í mannfræðilegum bókmenntum.
Hematítið — blóðrauðinn — bók-
staflega nefndur blóðsteinn á
grísku var eftirsóttur vegna litarins
eingöngu.
Hann var notaður og er það enn
meðal frumstæðra þjóða — til að
lita og skreyta líkamann til ýmiss
konar athafna og helgisiða, einnig
til lyfja en síðast en ekki sízt til
greftrunarathafna, þar sem blóð-
rauðinn kom í stað blóðs til endur-
fæðingar og lífs í öðrum heimi.
„Blóð móður jarðar" nefnir Afr-
íkuþjóðflokkur þetta litarefni eða