Úrval - 01.10.1973, Blaðsíða 36

34
Ellington hefur flutt jassmessur sín
ar í frægustu kirkjum heims, með
dansendur frammi fyrir altari.
Góð tómstundaiðja er fyrirtaks
skemmtun, sérstaklega ef hún er
valin við hæfi. Ég get ekki att kappi
við frægustu golfleikara heims, en
samt æfi ég mig alltaf góða stund
í hreinu lofti og sólskini, og við
Spiro Agnew hefi ég oft leikið, þeg-
ar ég sæki Palm Springs heim.
Ég gæti ekki skemmt með skopi
um varaforsetann, nema vegna þess
að ég þekki hann vel og veit hvern-
ig hann leikur.
Sumir geta orðið snillingar ein-
göngu vegna tómstundaiðkana. Það
verður hverjum að list, sem hann
leikur, hvort sem það er hermilist
eða íþróttir.
Arthur Tessier, vörubílstjóri í
Massachusetts er einn af okkar frá-
bæru loddurum. Hann segir:
„Engir peningar geta skapað
barni bros á varir.“
Annar gamanleikari lýsti því að
skemmta með þessum orðum:
„Það er eina starf heimsins, sem
hægt er að segja um að kvöldi.
Jæja, þetta var erfitt gaman í dag.“
Töfrandi augnablik
ímyndunaraflið getur orðið ó-
tæmandi gleðilind.
Það er eitthvað af Walt Disney í
okkur öllum, en fáum hefur tekizt
að gera dagdrauma sína svo áhrifa-
ríka og áþreifanlega sem þessum
fyrrverandi nágranna mínum.
Hann vann næstum ósjálfrátt
myndir sinar, teikningar og Disney-
ÚRVAL
land, sem flutt hafa milljónum fögn
uð og kæti.
En þrátt fyrir allt það erfiði,
hugsun og gáfur, sem þessi mynd-
sköpun útheimti hjá honum og fé-
lögum hans, þá var eina svarið, sem
hann gaf við spurningunni um hvað
væri leyndarmálið, töfraorðið að
baki öllu þessu starfi:
„Gaman, það er svo gaman."
Minnið getur einnig verið upp-
spretta gleði fyrir alla.
Uppáhaldssöngur minn er:
„Þakkaróður til minninganna".
Og þær eru margar stórkostlegar,
skulið þið trúa. Minnið er kæliskáp
ur lífsreynslunnar. Yfir þúsundir
stunda læðast minningarnar fram
og flytja með sér gleði og hrifn-
ingu, eignast líf að nýju fyrir töfra-
sprota endurminningarinnar, töfr-
andi augnablik.
Þegar við rifjum upp fortíðina,
kemur glöggt í ljós, að ekki eru það
stórviðburðir, sem gefa mestan
ljóma yfir það liðna — heldur hið
einfalda, óbrotna, næstum smámun-
ir.
Þau augnablik, sem ég minnist
skýrast eru ekki þau, sem ég átti
við hliðina á hinu mikla í tilver-
unni, eða í sambandi við verðlaun
og vegsauka, svo mjög sem ég þó
nýt þess.
Það sem ég minnist bezt, eru
hljóðar stundir heima, ósigrar í
golfkeppni, samvera fornvina
minna.
í einu orði sagt: Gaman.
„Gleðin er heilust og dýpst við
hið smáa.“