Úrval - 01.10.1973, Qupperneq 99

SLYSIÐ
97
Leiðaeftirlitsmaðurinn fullvissaði
hann um, að það væri ekkert að
óttast, því að það væri alls engin
von á neinni umferð á línuna fram-
undan, og skyldi hann því halda á-
fram alveg óhræddur. Þegar lestin
fór upp brekku, tóku eimreiðirnar
þrjá á öllu, sem þær áttu. Eimreið-
arstjórarnir létu lestina þjóta upp
eftir brekkunni án þess að hægja
mikið ferðina, því að þeir vildu
vinna upp töfina, sem þeir höfðu
orðið fyrir við eftirlitsmerkjastað-
inn. Þegar þeir voru komnir rétt
suður fyrir Congres, var lestin, sem
var samtals 4000 tonn að þyngd, á
25 mílna hraða.
Klukkan 7.54 var fremsta eimreið
in komin á móts við flautuaðvörun-
arstað, sem gaf til kynna, að járn-
brautarteinarnir skæru veg 500
metrum framundan og að nú gilti
regla 14-L. Samkvæmt þeirri reglu
á eimreiðarstjórinn að gefa tvö löng
flautumerki, síðan eitt stutt og svo
annað langt. Þetta aðvörunarmerki
var síðan gefið.
Rétt fyrir framan flautuaðvörun-
arstaðinn beygja teinarnir til vinstri
og þegar lestin kom fyrir beygjuna,
sáu mennirnir þrír í eimreiðarvagn-
inum fremsta mjög vel Gilchrest-
vegamótin. Það voru þeir Carpen-
ter, sem var eimreiðarstjóri, Ge-
orge Gray, sem var kyndari og John
Carey, sem var hemlunarmaður.
Það var gott skyggni. Teinarnir
framundan voru þráðbeinir og al-
veg auðir.
Gray kyndari, sem sat vinstra
megin í eimreiðarvagninum, sá gult
leiftur í fjarska. Það var skólavagn
inn. Hann var enn nokkur hundruð
fetum frá vegamótunum, og því var
enn nægur tími til þess að stanza.
En Gray var samt áhyggjufullur.
Hann var alltaf áhyggjufullur, þeg-
ar skólavagnarnir nálguðust leið-
ina, sem lestin fór.
Mennirnir þrír í eimreiðarvagn-
inum höfðu nú allir komið auga á
skólavagninn og höfðu nú ekki aug-
un af honum. Þeir væntu þess, að
hann mundi hægja á sér á næsta
augnabliki. Það liðu nokkrar sek-
úndur, og þeir teygðu allir hægri
fótinn í hemlunarstöðu, eins og það
væri þeirra hægri fótur, sem stigi
á hinn fjarlæga hemlunarfetil. Hin-
um megin teinanna hafði William
Muccio stanzað sorpbílinn, sem
hann ók. Muccio horfði einnig sem
lamaður á skólavagninn, þar sem
hann kom niður brekkuna á móti
og stefndi beint á teinana. Svo sló
hann ósjálfrátt hnefanum á bíl-
flautuna. Og um leið tók flauta lest
arinnar undir og vældi æðislega.
í litla eftirlitsvagninum aftast í
lestinni sat Joseph Liberttucci lest-
arstjóri og hafði auga með langri
röð vöruflutningavagnanna fram-
undan. Hann fylgdist með því, þeg-
ar þeir hurfu hver á fætur öðrum
á bak við trjáþyrpingu vinstra meg
in við teinana. Skyndilega heyrði
hann æsta rödd Carpenters eimreið
arstjóra hrópa aðvörunarorð í kall-
tækið í fremsta eimreiðarvagnin-
um: „Maídagur! Maídagur!" Þetta
var hið alkunna aðvörunarkall
þeirra um, að hætta væri á ferðum.
Á sama augnabliki var neyðar-
hemlað, þ. e. eimreiðarstjórinn tók
í neyðarhemlunarstöngina, sem
læsti hjólaútbúnaðinum, þannig að