Úrval - 01.10.1973, Blaðsíða 111

SLYSIÐ
109
Hið raunverulega nafn hans var
David Fleetham. Hann hafði setið
við gluggann í 7. sætaröðinni, rétt
fyrir aftan stað þann, þar sem eim-
reiðin klippti vagninn í sundur.
Bæði aðalbeinin í hægri fætinum
höfðu kubbazt sundur mitt á milli
hnés og ökla. Og brotnir beinend-
arnir stóðu út í gegnum haldið. Efri
og neðri hluti fótleggjarins héngu
enn saman, en aðeins á fáeinum sin
um og svolitlum bút af kálfavöðva.
Fóturinn var ískaldur, þar eð í hon
um hafði ekki verið nein blóðrás í
næstum heila klukkustund.
Skurðlæknar taka ekki af fót
nema í ýtrustu neyð. Og í miðjum
undirbúningnum höfðu læknarnir
í kringum skurðarborðið skipt um
skoðun í þessu efni. Þeir álitu að
það væri enn möguleiki á því, að
unnt reyndist að bjarga fætinum.
Þeir hófust því handa við hið sein-
lega og erfiða starf að festa saman
ójafna beinendana, sauma síðan sam
an vöðva, taugar og slagæðar. Þegar
þessu starfi var loks lokið, var fót-
urinn settur í gips og farið með
sjúklinginn til gjörgæzludeildar í
hjólastól.
Nokkrum dögum síðar átti eftir
að myndast sýking í fætinum, en
læknunum tókst að sigrast á henni
og bjarga fæti Davíðs.
Stundum gátu alls engin krafta-
verk hjálpað. Klukkan 9.10 f. h. lá
Joan Ferrara, 17 ára að aldri, á
sjúkrabörum í sjúkrahúsganginum.
Hún hafði fengið lost. Hún var föl
og hríðskalf. Æðasláttur hennar var
hraður og ójafn og blóðþrýstingur
hennar 80/20. Hún var illa særð í
andliti og með slíkt svöðusár á ann-
arri kinninni, að það sást í blóðugt
kjálkabeinið og að það vantaði í
hana tennur. Augu hennar höfðu
skekkst í andlitinu, þannig að hún
sá tvöfalt. En því var eins farið með
hana og piltinn D. Það var hægri
fótur hennar, sem olli læknunum
mestum áhyggjum. Fóturinn og
lægri hluti leggsins voru kramdir
og vöðvarnir marðir og úr lagi
gengnir. Þessi hræðilega útleikni
fótur hékk við fótlegginn á hold-
ræmu, sem aðeins var hálfur þuml-
ungur.
Joan var umkringd sérfræðingum,
þegar henni var ekið inn í skurð-
stofuna. Yfirmaður skurðliðs þessa
var helzti barnaskurðlæknirinn í
Nyack, dr. Edward Leahey að nafni,
en í hópi hans voru einnig tauga-
skurðlæknir, tannskurðlæknir, plast
aðgerðasérfræðingur, þvagfærafræð
ingur og augnlæknir. Þeir tóku nú
til óspilltra málanna við að gera að
meiðslunum á líkama hennar. Og
að fjölmörgum uppskurðum lokn-
um (sem dreift var á nokkurra
vikna tímabil), höfðu þeir sannar-
lega unnið kraftaverk. Gert var við
kinn hennar og kjálka. Aðgerðin
var framkvæmd innan frá úr munni
hennar, svo að engin ör sæjust. En
það var ekki hægt að bjarga hægri
fæti hennar, enda var hann í raun-
inni ekki lengur fótur. Holdpjatlan,
sem tengt hafði framfótinn við fót-
legginn, var skorin í sundur.
LÆKNINGIN
Þegar íbúar Nyack og Valley Cott
age vöknuðu laugardagsmorguninn,
þ. 25., voru þeir eftir sig í tilfinn-
ingalegum skilningi. Það var eins