Goðasteinn - 01.09.1969, Blaðsíða 10

Pétur Sigurbjörnsson, Höfn, Hornafirbi:
Hverfihvalur
Sögu þá, sem hér fer á eftir, sagði mér kona laust fyrir 1930. Hún
var þá orðin öldruð og búin að vera blind um mörg ár, en kunni
frá ýmsu að segja. Hún mun bafa andazt fyrir rúmum tuttugu
árum.
Eitt sinn, er Páll bóndi minn gekk á rekafjöru, sem hann gerði
oft, fann hann rekið kjötstykki, sem hann hugði vera af hval.
Tók hann af þessu cins mikið og hann treysti sér til að bera heim
á bakinu. Þegar heim kom og ég fór að skoða kjötið, leizt mér
strax illa á það og grunaði, að það væri af eitruðum hval. Samt
setti ég pott á hlóðir í eldhúsinu og lét í hann dálítinn bita af
kjötinu. Móðir mín hafði kennt mér aðferð, sem ætíð skyldi við-
hafa, er eitthvað það væri soðið, sem maður vissi ekki, hvað væri,
og hugsaði ég mér, að nú skyldi ég nota hana.
Þegar svo var orðið heitt í pottinum, að nærri var komið suðu,
tók ég af honum hlemminn, gerði krossmark undir hann, lét síðan
yfir pottinn á ný og gekk út að svo búnu og beið þar á mcðan
suðan var að koma upp. Þcgar ég taldi, að suðan væri vel komin
upp, fór ég inn í eldhúsið aftur og skoðaði í pottinn. Það var
þá eins og mig hafði grunað; ekkert var eftir í honum annað en
soðið og mikil og Ijót froða, sem flaut ofan á því. Þrcif ég nú
pottinn hið fljótasta af hlóðunum, til þess að bera hann út og
hella þessum óþverra niður.
Hjá mér var þá unglingsstelpa, sem bæði var fröm og forvitin.
8
Goðasteinn