Goðasteinn - 01.09.1969, Qupperneq 25

var mikið unnið við þreskingu fræs og korns, einnig að búa rófur
undir vetrargeymslu og síðast en ekki sízt varð að flytja fastan
og fljótandi áburð út á akra. Kúaþvag var mikið notað á fræ-
akra og talið sérstaklega hentugt við ræktun fræs af rýgresi og
axhnoðapunti.
Á þessu búi voru 12 Pólverjar, og voru þeir ekki látnir vinna
með dönsku fólki. Voru þeir hafðir sér og lutu annarri verkstjórn.
Virðing Dana fyrir Pólverjum var lítil og fremur litið niður á þá.
Þarna var stéttaskipting mikil og var það allt annað en heima
á Fróni. Ábúandi (forpagter) jarðarinnar var Selkan Hansen,
dugnaðarmaður og formaður í stjórn „Danske Landboforenings
Fröforsyning“ í Hróarskeldu. Ekki urðu kynni mín af þeim manni
mikil, því að litið var niður á landbúnaðarlærlinga og urðu þeir
að halda sig fjarri þeim, sem ofar stóðu í mannfélagsstiganum.
Ekki varð dvöl mín löng á þcssum stað því að vegna missættis
við yfirmann (forvalter) minn, var mér sagt upp fyrirvaralaust
um miðjan janúar. Þarna var vinnuharka og Jangur vinnutími, 11
stundir á dag, ágætis fæði, en kaupið aðeins kr. 50 á mánuði.
Nú var ekki um annað að ræða en að leita annað eftir atvinnu.
Fór ég til Kaupmannahafnar og ieitaði til ráðningarskrifstofu, og
þar var mér útveguð vinna til 1. maí um vorið og skyldi kaupið
vera kr. 50,00 á mánuði. Um vinnutíma var ekki rætt og fór svo
að hann reyndist oft lengri en á fyrri staðnum. Þetta var bónda-
býli, Maglcbjergaard að nafni, rétt við Næstvcd á Suður-Sjálandi.
Þarna var erfið vist. Viðurværi var að vísu gott, en bústaður
vinnumanna var í útihúsi yfir hænsnastíum búsins, óupphitað her-
bergi.
Bóndinn þarna var kvæntur ekkju, sem átti tvær laglegar dæt-
ur frá fyrra hjónabandi. Var frúin mjög hrædd um dæturnar fyrir
okkur, en ekkert kom þó fyrir, cr gæfi tilefni til þess. Var kona
þessi hið versta skass.
Ekki var vatnsleiðsla í híbýlum sjálfrar fjölskyldunnar, svo að
bera þurfti vatnið úr brunni í húsagarðinum. Féll vatnsburður
þessi oft í minn hlut. Eitt sinn dróst það eitthvað vegna annríkis
að koma með vatnið. Var þá frúin svo reið, að hún kom með
glóandi járntein á móti mér og hugðist berja mig með honum. Var
Goðasteinn
23