Goðasteinn - 01.09.1969, Blaðsíða 69

strax í bæinn, en Isak dokaði við, þangað til honum þótti mátu-
legt að ganga inn í bæinn. I því segir Arnoddur: „Hvað segið
þér um það, séra Halldór, mcinið þcr, að öll Ritningin sé sann-
ieikur?“ Þá er Isak kominn á baðstofuþröskuldinn og segir:
„Aldrei trúi cg því, að Salómon hafi átt 600 eiginkonur og 300
frillur." Þá segir Arnoddur: „Já, getur skcð! Búið næðið úr því
ísak er kominn.“ Varð svo ekki meira úr því samtali. Presturinn
hafði gaman af þcssu, því, hann átti það til að vcra smákíminn,
þó hann færi vel með það.
Frá Arnarhóli fór Arnoddur að Káragerði til Albcrts sonar síns.
Þá vildi svo til, að ég kom að Káragerði í góðu veðri um vor-
tíma. Gamli maðurinn var úti á hlaði og var með staf í annarri
hendi. Það hefur víst hitzt svo á, að þá var góði gállinn á hon-
um, því hann fór að tala við mig. Sagt var, að hann ætti það til
að vera stuttur í spuna. Hann sagðist hafa komið að Jaðri í
Þykkvabænum, þegar hánn var ungur maður. Reri hann þá á
Stokkséyri á sama skipi og Tyrfingur sonur Einars á Jaðri. Sagði
hann, að Tyrfingur hefði verið sá glaðlyndasti maður, sem hann
hefði þckkt, mátt heita æringi. Sigurveig dóttir Einars var skyn-
söm kona og sérlega lagleg. Einar gamli spáði Arnoddi því, að
hann yrði gamall maður, jafnvel háaldraður. Honum fannst það
ætla að rætast vonum betur, því hann var þá kominn um nírætt.
Eitthvað lifði hann eftir það, en ég man ekki, hvað lengi.
Flcira talaði Arnoddur þá við mig. Eitt af því var þetta: „Ef
þú kcmst í orðræður við mann, sem segir, að guð sé ekki til,
skalt þú segja, að hann sé heimskur. Það er þér óhætt að gera,
því það stendur í Heilagri Ritningu: Heimskinginn segir í sínu
hjarta: Það er enginn guð til.“ Það voru röksemdir, sem byggja
mátti á.
Þess hefur áður verið getið, að Arnoddur hafi verið sjóhræddur,
cnda ekki góðhafnir, sem hann stundaði sjó frá, sandabrimið í
Landeyjum og sundabrimið á Stokkseyri. Ég heyrði einhvern tíma
Einar á Arnarhóli segja, þegar minnzt var á sjóhræðslu Arnodds:
„Það var ekki svo orð væri á hafandi, en hann var bara lífhrædd-
ur, maðurinn." Og það hefur víst verið rétt, fyrst Einar sagði
það.
Goðasteinn
67