Úrval - 01.01.1979, Blaðsíða 95

GJAFIR SEM KOSTA EKKERT
93
Ung böm vilja líka fá hrós fyrir það
sem vel er gert.
Samt mæta allir einhverjum vanda-
málum fyrr eða síðar. Það besta sem
við getum gert fyrir nokkurn mann er
að hjálpa honum út úr erflðleikum.
Tökum Bmce sem dæmi. Hann var
eitt af óskabörnum Wall Street, varð
fljótt milljóner og aðstoðarfram-
kvæmdastjóri lxtil fyrirtækis. En svo
vom vömrnar sem hann verslaði með
allt í einu ófáanlegar. Fyrirtækið stór-
skaðaðist og Bmce varð gjaldþrota.
Eftir skamma stund hafði hann náð
sér. Hann seldi húsið sitt og bílinn og
opnaði litla verslun.
Nú líður honum vel og hann veit
hvað hann má ætla sér. En þessi saga
er ögn lengri. A meðan á þessum
tímamótum stóð og flóð efasamda og
erfiðleika ógnuðu honum stóð Klara
konan hans við hlið hans og minnti
hann á fyrri velgengi. Hún sagði
honum að hún vildi gjarnan fara út
að vinna. Hún lét hann finna að hún
elskaði hann. Án hennar hjálpar
hefði hann kannski ekki náð sér upp.
En með henni hafði hann það. Sjálfs-
öryggi — hvílík gjöf.
Gera gott úr hlutunum
Til allrar ólukku þekkjum við fólk
sem eyðileggur sjálfsöryggið. Fólk
sem alltaf finnur eitthvað að þegar í
rauninni allt er í lagi. Ég hef haft til
meðferðar unga konu sem finnst hún
ófær til allra hluta. Það á rætur að
rekja til móður hennar sem stöðugt
dró úr ánægju dótturinnar í æsku.
Fyrir ekki löngu bauð hún foreldmm
sínum óvænt til kvöldverðar. Hún
undirbjó það dögum saman — og
heppnaðist mjög vel. Faðir hennar
þakkaði henni ríkulega með hrifn-
ingarglampa í augum. En móðir
hennar sagði aðeins: ,,Það var fallegt
af þér elskan að hafa svona mikið fyrir
okkur. Steikin var dálítið of steikt . . .
Hversu miklu betra væri það að
geta notað skopskynið, til góðs okkur
sjálfum og þeim sem okkur þykir
vænt um. Að geta hlegið að mistök-
um sínum er betra en nokkur brynja
úr járni og stáli.
Ég minnist hryggilegrar kvik-
myndar um innrás kommúnista í
Tékkóslóvakíu. Fólkinu var hlaðið í
bíla til að flytjast í gæsluvarðhald.
Eldri maður sá að konan hans var að
brotna, þegar hún var neydd til að
yfírgefa heimili sitt og eigur. Hann
mýkti ástandið á sinn máta: „Flýttu
þér!” kallaði hann. ,,Láttu okkur
ekki missa af bílnum. Besta fólkið er
þegar komið í fangelsi, og við verðum
að komast þangað áður en þeir fara að
hirða hvern sem er. ’ ’
Greint, hugrakkt fólk, veit hvernig
það á að nota skopskynið í þágu
þeirra sem þeim þykir vænt um.
Láta afslæmum vana
Hefurðu nokkru sinni hugleitt hve
dásamleg gjöf það gæti verið fyrir
þína nánustu ef þú létir af óhollum
eða leiðinlegum vana?
Þær leiðir sem reyndar hafa verið