Úrval - 01.01.1982, Síða 9

MEÐGÖNGUMÆÐUR
7
um sautján þúsund dollarar (um 135
þúsund íslenskar krónur) allt í allt,
dálítið breytilegt eftir því hve mikil
ferðalög meðgöngumóðirin verður að
leggja á sig í þessu skyni, hve miklar
rannsóknir þarf og hve margir
mánuðir líða áður en hún tekur fang.
Mestur hlutinn rennur beint til með-
göngumóðurinnar fyrir „hugsan-
legan tekjumissi, skert samband við
eiginmann, sársauka og þjáningu og
vissa lífshættu”. Afgangurinn fer í
tryggingar, ferðakostnað, lögfræði-
kostnað og sjúkrakostnað. Kjör-
foreldrarnir verða að taka á sig alla
ábyrgð gagnvart barninu, án tillits til
heilsufarsástands þess.
Enginn veit hve útbreidd þessi
aðferð verður. En Elizabeth Kane,
sem sýslar nú aftur við bú og börn
heima í Pekin í Illinois, segist einskis
iðrast. ,,Ég sá kjörforeldrana rétt í
svip í fæðingarstofunni. Ég gleymi
aldrei gleðinni á andlitum þeirra —
hvað barnið þýddi fyrir þessa
konu. Það er kannski dálítið sárt fyrir
mig, en hverrar mínútu virði. ★
Hér, norðarlega uppi í fjöllum Georgíu, býr gamall maður með
ungum dreng sem er barnabarn hans. Einu reglulegu tekjur þeirra er
smástyrkur sem þeir fá. Maðurinn og drengurinn ganga fram og
aftur meðfram þjóðveginum og tína saman flöskur til að selja. Eitt
sinn stansaði ég og reyndi að fá manninn til að þiggja af mér nokkrar
tómar flöskur en hann neitaði þessari , ,ölmusu’ ’.
Ég þóttist samt vita hvað ég ætti að gera og ók af stað og henti
flöskunum, einni eftir aðra, út um hliðargluggann. Allt í einu var
vegalögreglan komin á hæla mér með blikkandi ljós og innan tíðar
hlustaði ég á fyrirlestur um umhverfisvernd. Síðan sagði ég lögreglu-
manninum frá gamla manninum og drengnum sem voru ekki lengra
burtu en svo að við sáum til þeirra þar sem þeir voru að tína upp
flöskur. Lögreglumaðurinn varaði mig við enn einu sinni og sagði
mér að halda áfram.
Ég hélt af stað en missti þó ekki af að sjá í bakspeglinum tvær
flöskur fljúga út um glugga lögreglubílsins og lenda, óbrotnar, í
grasinu við vegirin.
— R.V.