Úrval - 01.01.1982, Síða 31

BLIKUR YFIR PAKISTAN
29
sem til greina koma — Kína og
Bandaríkin. I augnablikinu virðist
Kína aðeins auðugt að fólksfjölda.
Og samskipti Pakistan og Banda-
rxkjanna hafa ekki verið upp á marga
fiska undanfarið.
Skiptar skoðanir
Þessu hefur þó ekki alltaf verið
þannig farið. Eftir að Pakistan hlaut
sjálfstæði hefur landið lengst af verið
fylgjandi Bandaríkjunum. En alltaf
hefur komið upp ágreiningur milli
Washington og Islamabad þegar
Indland hefur borið á góma en þaðan
hefur Pakistan sjaldnast átt von á
neinu góðu.
1965 og aftur 1971 neituðu Banda-
ríkin að styðja Pakistani er þeir áttu í
stríði við Indverja og stöðvuðu
Bandaríkjamenn vopnaflutning til
beggja þessara landa þó að varnar-
samningur væri á milli Pakistan og
Washington. Þegar því var lýst yfir í
Nýju Delhi árið 1974 að vísindamenn
þar hefðu gert , ,friðsamlegar kjarn-
orkutilraunir” minntust margir þess
er Búttó hét því árið 1965 að ef
Indverjar fengju kjarnorkuvopn
skyldu Pakistanir næla í þau líka, ,,þó
við verðum að lifa á grasi á meðan”.
Washington var ekki um metnað
Pakistana 1 kjarnorkumálum gefið og
hætti aðstoð sinni við Pakistan á
síðasta ári.
Ríkisstjórnir Vesturlanda hafa nú
rekið sig á að ótryggt ástand í
Pakistan þjónar aðeins útþenslu-
stefnu Sovétríkjanna. í júní í fyrra
bauð Carter-stjórnin Pakistan frest á
greiðslum landsins á skuldum þess í
Bandaríkjunum. Tíu önnur vestræn
ríki hafa farið að dæmi Bandaríkja-
manna, þar á meðal Bretland. Margt
annað þatf að gera en þeim sem vilja
sjá Pakistan sem vel hervætt og hlut-
laust landsvæði á milli sovéska hersins
og Indlandshafs er þessi fyrsti vísir að
hjálp kærkominn. ★
Robert Redford um skáldskap: ,,Ég gaf hugmyndafluginu lausan
tauminn þegar ég var lítill og óx upp í heimi skáldskapar. Fjögur
þýðingarmestu orðin sem ég þekki eru: ,,Það var einu sinni...”
— R.D.
í samkvæmi lenti ég við hlið konu sem var óaðfinnanlega klædd.
Hún var meira að segja með fannhvíta hanska. Ég vissi vel að
klæðnaður minn var hálfhandahófskenndur og er mér varð litið á eytt
naglalakkið á höndum mínum yppti ég öxlum og sagði: ,,Hér vantar
nú naglalakkseyði. ’ ’
,,Þetta er allt í lagi,” svaraði hún hlýlega. ,,í gær var ég að búa til
krækiberjasaft. Þess vegna er ég með hanskana.” —R. P.