Úrval - 01.01.1982, Side 34

32
ÚRVAL
sjónvarpi árið 1965. Honum tókst
þetta þó ekki en Leóníd Brésnev
hefur haldið árásunum áfram.
Yfirvöld í Moskvu hafa aðeins veitt
um 50 kirkjum heimild til að starfa
en þar búa um 8 milljónir íbúa.
Prestaskólar hafa aðeins leyfi til þess
að útskrifa örfáa presta sem ríkið
veitir réttindi til að starfa. Nú á
dögum eru innan við 10 þúsund
prestar starfandi á vegum rússnesku
rétttrúnaðarkirkjunnar, í 7500
kirkjum. Til samanburðar má nefna
að árið 1917 störfuðu 57 þúsund
prestar í 54 þúsund kirkjum.
Um allt land eru vanhelgaðar
kirkjur notaðar sem vöruhús, klúbb-
ar, tónleikahallir og söfn og enn
aðrar kirkjur hafa hreinlega verið
eyðilagðar. í bréfí frá kaþólskum
Úkraínubúa má lesa eftirfarandi um
ástandið: ,, Aldrei áður hafa trúaðir
fylgismenn kristninnar orðið fyrir
jafnmiklum ofsóknum eins og hér og
nú. Kaþólikkar í Úkraxnu hafa verið
sviptir öllu — eðlilegu fjölskyldulífí,
málfrelsi, leyfi til að tilbiðja guð. Við
búum í katakombum. ’ ’
Kylfur og vatnsslöngur
í stjórnarskrá Sovétríkjanna er
mönnum tryggt hugsanafrelsi.
Sovéskir leiðtogar hétu því með
undirskrift Helsinki-sáttmálans árið
1975 að virða rétt manna til guðs-
dýrkunar. Reyndin er þó sú að ólög-
legt er nær allt það sem snertir trúar-
brögð og tilbeiðslu guðs. Menn mega
halda guðsþjónustu á bænastöðum
sem opinberir aðilar hafa veitt
heimild fyrir — og þar með búið. Það
sem þeir mega ekki gera er nánar til-
tekið í reglum Kommúnistaflokksins
og fjöldanum öllum af öðrum reglu-
gerðum. Bannað er — nema með tor-
fengnum undanþágum frá stjórninni
— að halda sunnudagaskóla fyrir
börn, að efna til bænafunda eða
biblíulestrar á heimilum, meira að
segja að gera góðverk á veikum og
gömlum.
Ef söfnuðir vilja fá að starfa á
löglegan hátt verða þeir að sækja um
opinbera skráningu hjá ráðuneyti því
sem fer með málefni kirkju og trúar-
bragða. Þar er hins vegar oftlega neit-
að um þannig skráningu án þess að
gefa nokkrar skýringar á neituninni.
Hljóti söfnuðurinn viðurkenningu
verður presturinn einnig að fá skrán-
ingu. Kirkjur og allt sem í þeim er
eru eign ríkisins, meira að segja þótt
þær hafí verið byggðar á kostnað
safnaðanna sjálfra — og heimilt er að
loka þeim án fyrirvara.
Sem dæmi um þetta má nefna að
yfirvöld ákváðu að taka eignarnámi
bænahús baptista í borginni Brjansk.
Söfnuðurinn hafði sjálfur reist bæna-
húsið á eigin kostnað og hafði
kostnaðurinn numið um 637.500
krónum. Þegar safnaðarfólk kom sér
fyrir f byggingunni og neitaði að yfir-
gefa hana birtust 300 lögreglumenn
og KGB-menn vopnaðir kylfúm og
vatnsslöngum. Um 150 manns urðu
fyrir líkamsmeiðingum í sex klukku-