Úrval - 01.01.1982, Qupperneq 59

ÍDÖKKVA DJÚPSINS
súrefninu, stjórnlaust og allt of hratt
og djúpt.
Skamma hríð dvöldust kafararnir
enn í hvelfingunni meðan þeir voru
að jafna sig. Síðan héldu þeir af stað
upp. Þegar komið var á 7,5 metra
dýpi var Calvin búinn með allt sitt
loft og neyddist til að skjótast upp á
yfirborðið. Calvin Turner var slopp-
inn frá hörmungunum.
Vandræði Don Dibble voru rétt í
þann veginn að byrja. Þegar hann var
kominn á 6 metra dýpi fann hann til
geysilegs sársauka. I flýtinum hafði
hann dregið allt of hratt að sér loftið
úr öryggiskút Calvins og með því
fengið loftbólur niður í magann.
Þegar hann kom ofar í vatnið og
þrýstingurinn minnkaði jókst gasið í
maganum. Don fór aftur niður á 12
metra til þess að losna við loftið en
það fór ekki. Hann hafði aðeins um
eitt að velja, að fara upp. Ef hann
eyddi lengri tíma niðri í vatninu
hefði það aðeins kafaraveiki í för með
sér og yki þar með enn á vandræði
hans.
Fólkið uppi á bakkanum varð
þrumu lostið þegar það sá Don.
Hann leit helst út fyrir að hafa gleypt
heilan sundbolta. Hann spýtti munn-
stykkinu út úr sér og veinaði af
kvölum. Kvalirnar voru svo yfirgengi-
legar að hann kom ekki upp nokkru
orði.
Kafararnir, sem þarna voru, mis-
skildu hvað um var að vera og héldu
að loft hefði komist í blóðið. Don var
klæddur úr kafarabúningnum og
57
látinn fá súrefni. Sjúkrabíllinn, sem
beðið hafði eftir fórnarlömbunum
tveimur, ók nú í loftköstum með
hann þangað sem næsti þrýstijafnara-
klefi var, en þangað var um 60
kílómetra leið.
Læknarnir vissu ekki hvað að
honum var. Þeir ákváðu að setja hann
inn í klefa og láta hann „falla” niður
á 49,5 metra dýpi til þess að losa loft-
bólurnar úr æðum hans. Þessi gervi-
þrýstingur dró á engan hátt úr
kvölum Dons. Hann gat þó loks farið
að tala við lækninn, sem var inni hjá
honum í klefanum, og við læknana
fyrir utan í gegnum talkerfið. Hann
lagði áherslu á að hann þyrfti að
gangast undir uppskurð til þess að
losa loftið úr maganum. En þótt
læknunum þætti til um hve kunn-
áttusamlega Don talaði um þetta og
hve mikið hann vissi um lífeðlisfræði-
lega þætti köfunarinnar drógu þeir
þó í efa að nokkuð þessu líkt gæti átt
sérstað.
Eftir skamma athugun varð ljóst að
þrýstiklefinn leysti engan vanda svo
Don var fluttur á sjúkrahús til frekari
athugunar. Þar var ákveðið að skera
hann upp.
Aðgerðin var gerð með einu,
snöggu hnífsbragði. Um leið og
læknirinn skar á uppblásið líffærið
varð gos. Samþjappað loft og vessar
spýttust út úr maga Dons eins og
handsprengja hefði sprungið og fúlt
innihaldið spýttist ótrúlega langar
leiðir. Magaveggurinn hafði sprungið
og því fylgdi sýking sem síðan leiddi