Úrval - 01.01.1982, Qupperneq 81

REIMLEIKARNIR í U-65
79
þrír yflrmenn. Upphafið að því að U-
65 varð óheillakráka þýska sjóhersins
var atvik sem gerðist meðan hann var
enn í smíðum. Verið var að lyfta stál-
gjörð á sinn stað, hægt og bítandi.
Allt í einu kom hnykkur á gjörðina. í
sama bili kvað við viðvörunarhróp og
þung stálgjörðin rann til hliðar og
skall niður með braki og brestum.
Skerandi skelfingaróp blönduðust
saman við skrapið í málmi og brestina
í brotnandi timbri. Gjörðin hafði
fallið á tvo verkamenn.
Skipasmiðirnir flýttu sér í ofboði að
reyna að losa fargið af vinnufélögum
sínum. En lyftan stóð föst, blökk
hafði brotnað. Það var ekki unnt að
lyfta gjörðinni svo að hinir slösuðu
næðust undan. Það lá í augum uppi
að öðrum þeirra yrði ekki bjargað,
hann var gersamlega sundurkraminn.
Gjörðin hvíldi ofan á fótunum á
hinum og hann veinaði látlaust þá
klukkustund sem það tók að losa
hann. Hann lést skömmu eftir að
hann losnaði.
Fyrr á tímum var blóðfórn færð til
heilla fyrir nýtt mannvirki. Flestir
töldu að U-65 hefði nú fengið sinn
skammt af blóði og gæti verið
ánægður. En hann var bara rétt að
byrja.
Smíðinni var haldið áfram og
nokkrar vikur liðu án þess að til tíð-
inda drægi. Svo varð annað banaslys.
Kafbáturinn var nærri tilbúinn til sjó-
setningar þegar þrír menn, sem voru
að ganga frá búnaði í vélarrúmi,
heyrðust hósta og kalla á hjálp. Þegar
hjálpin barst kom í ljós að hurðin inn
í vélarrúmið var föst og bifaðist
hvergi. Þegar hún hafði verið brotin
upp kom í ljós að vélarrúmið var fullt
af banvænni gufu og á gólfinu lágu
þrjú lík. Rannsókn leiddi ekki í ljós
neina viðhlítandi skýringu á því
hvernig þessi gufa hefði borist inn í
vélarrúmið og kafbáturinn var úr-
skurðaður sjóhæfur.
„Deutschland, Deutschland úber
alles!"
Föðurlandið hafði nú nýtt vopn að
beina gegn óvininum. U-65 lagði
upp í reynsluferðina. Það var kyrrt í
veðri og allt sem hagstæðast. U-65 var
þó varla fyrr kominn út á sjó en
hvessti. Brot reis, skall yfir bátinn og
hreif með sér einn sjóliðann. Bátur
var settur út í flýti en sjóliðinn sást
ekki meir. Fórnarlömbin voru orðin
sex.
Nú var komið að því að láta U-65
kafa. Það var nokkuð sem óhjá-
kvæmilegt var að gera er kafbátur var
prófaður. Það var kvíði í áhöfninni.
Það var heldur ekki að ástæðulausu.
Um leið og U-65 fór í kaf í fyrsta sinn
kom fram leki í einum tankanna með
þeim afleiðingum að kafbáturinn var
fastur í kafi í tólf klukkustundir.
Aftur bárust eitraðar gufur um hann,
ef til vill við að sjór komst í raf-
geymana — um það varð aldrei neitt
sannað. Þegar kafbáturinn kom loks
úr kafinu var áhöfnin nær viti sínu
fjær af skelfingu, fárveik og hálf-