Úrval - 01.01.1982, Qupperneq 91

DRAUGASKIP
89
Á Solwayfirði (á mörkum
Skotlands og Englands að vestan-
verðu) birtast stundum ævaforn lang-
skip — áraskip prýdd drekahöfðum
frá þeim tíma er danskir sjóræningjar
voru hrelling manna á hafi og landi.
Tvö þessara skipa sukku með allri
áhöfn eina nótt þar á firðinum og þau
hafa síðan stundum sést á björtum
nóttum. Eitt sinn fóru menn út á litl-
um báti til að skoða það nánar —
þetta var um aldamótin 1800 — en
lentu í soginu þegar áraskipin sukku á
nýjan leik og hurfu með þeim. Síðan
hefur enginn haft löngun til að fara
og rannsaka. áraskipin með dreka-
höfðunum þegar þau birtast, ekki
enn þann dagí dag.
Enn ein draugafleyta á Solwayfirði
er opinn bátur sem hryggbrotinn
ferjumaður sökkti með stúlkunni sem
hryggbraut hann, brúðguma hennar
og öllum brúðkaupsgestum er þau
voru á leið yfir fjörðinn. Sá sem
bátnum sökkti er enn um borð í
honum en aðeins beinagrindin.
Hann er, eins og Vanderdecken, illur
forboði. Sama er að segja um annan
brúðkaupsbát er fórst út af Goodwin
Sand.
Á St. Lawrenceflóa, milli Quebec
og Nýfundnalands, er afturganga
bresks flaggskips. Það var hluti af
flota sem Anna drottning sendi á
móti Fransmönnum. Þetta skip sökk
undir klettunum við Cap d’Espoir í
Gaspé flóa og á hverju ári, daginn
sem slysið varð, má sjá skipið á floti
og greinilega gleðskap um borð —
krökkt af hermönnum í rauðum
frökkum á þilfarinu og kýraugun öll
uppljómuð. Frammi í stafni stendur
sjóliðsforingi og bendir í land en hinn
handlegginn hefur hann um mittið á
snoturri stúlku. Svo dofna ljósin,
skipið kippist til, það leggst á hliðina
og hverfurí djúpið.
Strendur Nýja Englands eru frægar
— eða kannski öllu heldur illræmdar
— fyrir draugaskip. Skelfllegast er
Paladine. Þegar það sést sigla mikinn
ofan eftir Long Island sundi er mál að
búast við stormi — og varla að undra
miðað við sögu skipsins.
Paladine var hollenskt kaupfar.
Það lagði upp frá Hollandi 1752
áleiðis til Nýja Englands, hlaðið út-
flytjendum og dóti þeirra. Þetta var
engin happafleyta. Öll áhöfnin, að
skipstjóranum meðtöldum, var sam-
safn drukkinna hrotta sem hræddu og
hrjáðu og rændu farþegana alla leið
og drykkjuskapurinn var vafalítið
ástæðan til þess að skipið strandaði á
Blockeyju — þótt þessi eyja væri
raunar aðsetur rekaþjófa sem vel geta
hafa villt Paladine af réttri leið með
fölskum ljósum. En um leið og skipið
tók niðri réðust þessir hrægammar
um borð og létu greipar sópa um öll
verðmæti sem hægt var að koma
höndum yflr og ef einhver reyndi að
ganga þar í milli var hann óðara
stunginn til bana ellegar fleygt fyrir
borð. Þær konur sem rekaþjófunum
leist á voru annaðhvort dregnar burtu
eða þeim nauðgað á staðnum.