Úrval - 01.01.1982, Qupperneq 95

DRAUGASKIP
93
vikur úti og nú voru liðnar átta án
þess að nokkuð spyrðist til hans.
Annar kafbátur lagði upp í sams
konar eftirlitsferð, sigldi ofansjávar
um nætur, var í kafí á daginn vegna
hættunnar af þýskum flugvélum.
Einn morguninn vom þeir í kafí og
fóm hægt og við og við ráku þeir
sjána upp úr og lituðust um. Allt í
einu tók aðstoðarforinginn, sem
horfði í sjána, kipp og hrópaði:
,,Sem ég er lifandi! Þárna er gamli
góði Ryan og veifar eins og óður til
okkar! ’ ’
Kafbátsforinginn gaf þegar í stað
skipun um að koma úr kafínu og hafa
líflínur tilbúnar og allt undir það
búið að bjarga þessum vini þeirra sem
hefði komist svo undursamlega af.
Almennur æsingur ríkti um borð
þegar kafbáturinn nálgaðist staðinn
þar sem Ryan hafði sést. En það sást
ekki tangur né tetur af honum þótt
aðeins örfáar mínútur hefðu liðið.
Hafði hann sokkið? Hann hafði ekki
litið út fyrir að vera að dmkkna —
síður en svo, hann hafði verið glað-
legur og brosandi. Hafði aðstoðar-
foringjanum missýnst? Nei, hann gat
svarið að hann hafði séð Ryan. Hafði
hann verið að hugsa um Ryan á þéirri
stundu og hugsanirnar breyst í
hugsýn? Honum hafði ekki dottið
Ryan í hug, sagði hann.
Kafbátsforinginn gaf þá skipun um
að halda áfram. Það var tilgangslaust
að halda áfram leit og stofna sér
þannig í hættu. En í sama bili komu
mennirnir auga á eitthvað framund-
an. Þeir mjökuðu bátnum varlega
fram hjá þessu og sáu um leið hvað
þetta var, tvær sprengjur, beint í þeirri
stefnu sem kafbáturinn hefði haldið
ef Ryan — eða svipur hans — hefði
ekki birst og valdið þar með stefnu-
breytingu.
Endurkoma fjárgæslumannsins á
Monongahela, korvettu í sjóher
Bandaríkjanna í fyrri heimsstyrjöld-
inni, varekki eins velkomin. ,,Fjári”,
eins og hann var kallaður vegna
embættis síns, var eineygður, rauð-
hærður og rauðskeggjaður, vinsæll og
félagslyndur, kannski einum of, því
það var dálæti hans á viskíi sem að
lokum dró hann til dauða. Meðan
hann lá banaleguna um borð sagði
hann við félaga sína. ,,Þið hafíð verið
mér góðir, strákar mínir, og mér
þykir vænt um ykkur. Mér þykir líka
vænt um skipið og get ekki hugsað
mér að yfírgefa það. Ég ætla að koma
aftur ef ég get og þið munuð fínna
mig í gamla klefanum mínum,
númer tvö á bakborða.
Það er til marks um hjátrú
sjómannanna að enginn dvaldi í klefa
númer tvö á bakborða þrjár næstu
ferðir. Svo kom ungur aðstoðarfjár-
gæslumaður um borð. Hann hlustaði
ekki á kerlingabækur heldur
hreiðraði um sig í klefa númer tvö.
Stjörnubjarta aprílnótt var Monon-
gahela á leið heim eftir friðsama ferð
meðfram Suður-Ameríku þegar allt í
einu gullu við vein sem kölluðu alla í
ofboði upp á þiljur. Fyrir utan klefa
númer tvö lá aðstoðarfjárgæslu-