Skemmtisögur - 15.04.1953, Qupperneq 7

komið fórnardýrinu til að dást að henni,
en ég vil ekki verða þess valdandi að hann
blátt áfram leggist á höggstokkinn. Ég er að
svíkja kynhróður minn. Og þú ert svo sólg-
in í að giftast, að þú lætur þig engu skipta,
hvort aumingja Haraldur verður hamingju-
samur eða ekki. Þér er sama hvort-------
— Hún lagði símann á.
Ég var svo öskuvondur að ég fór í brúnu
fötin og var kominn heim til hennar á
mínútunni hálfníu. Nú skyldi ég setja dug-
lega hemla á brúðkaujpsvagninn hennar.
Hún lét sem hún yrði alveg forviða, er
hún sá mig. — Nei, en — Pétur, ert það þú?
Ég gekk inn — og sá dagstofuna. Það var
búið að mála hana ólífugræna. Rut var í
einum af kjólunum úr Rauða salnum. Ald-
rei hafði ég séð hana fegurri en í kvöld.
Leiksviðsstjóri hefði ekki getað hagað öllu
betur — allt var fullkomið, hin daufa lýs-
dng stofunnar, auk heldun annað. Leik-
sviðsstjóri! Þarna fékk ég hugmyndina.
— Þetta er Haraldur, sagði Rut. Og Pét-
ur, gamall vinur minn. Haraldur er raf-
magnsverkfræðingur.
Ég fékk mér sæti. — Það var gaman að
heyra, sagði ég. Ég cr leiksviðsstjóri.
— Það er ennþá skemmtilegra, sagði
Haraldur.
— Já, það er í rauninni sérlega gaman
að fá hlutina til að sýnast annað en þeir
eru í raun og veru.
— Viltu ekki fá þér svolítinn ost, Pétur?
sagði Rut, og rétti að mér fullt fat.
— Ég skil yður víst ekki fullkomlega,
sagðii Haraldur.
— Það þarf ekki annað en lítilsháttar
málningu og smávegis blekkingar, já og
svo má auðvitað ekki gleyma ljósaútbún-
aðinum, sagði ég. Og svo — allt í einu þykj-
ast allir sjá eitthvað allt annað en þar er
í raun og veru. Sama máli gegnir um
konur. Maður getur alis ekki gert sér Ijóst
SKEMMTISÖGUR
hvað kann að leynast bak v.ið aðlaðandi
útlit.
'JJARALDUR skyldi ekki enn, hvað ég
átti við, en Rut sendi mér nokkur hár-
beitt augnatillit.
— Áhorfendurnir sjá aðeins það, sem ætl-
azt er til að þeir sjái á leiksviðinu, sagði
ég. Og þannig eru þeir blekktir til að dást
að þvi, sem alls ekki er fyr.ir hendi.
— Og hvað er á móti því? sagði Rut.
— Jú, sagði ég. Sérhver maður verður að
vita, að hverju liann gcngur, sérstaklega
þegar um val eiginkonu cr að ræða. Hann
getur hiklaust gengið út úr leikhúsinu, en
ekki. losnað úr hjónabandi jafnauðveldlega.
Jafnvel Haraldur fór nú að skilja hvað
um var áð vera. Hann fór allt í einu að bú-
ast til brottferðar. Ég kenndi í brjósti um
hann, en þetta var honum sjálfum fyrir
beztu.
Um leið og hann var kominn út úr dyr-
unum, réðst Rut á mig .— Þetta er sú
skammarlegasta framkoma, sem ég hef
nokkurn tíma orðið fyrir, sagði hún ti.tr-
andi af reiði. — Hvernig gaztu fengið þig
til J^ess?
— Og {Detta segir þú, eftir allt, sem á
undan er gengið, sagði ég. Notar mig eins
og ég væri eitthvert lítilfjörlegt tilraunadýr,
en ekki karlmaður.
— Þú ert afbrýðissamur, Pétur, sagði Rut.
Það er þess vegna, sem þú lætur svona.
Ég er alls ekkert afbrýðissamur, sagði ég.
— Jú, víst ertu Jtað. Þú hefur verið af-
brýðissamur frá byrjun. Þú gazt ekki þolað
að hugsa til Jjcss, að ég kyssti annan en þig.
— Mér er nákvæmlega sama hvern þú
kyssir. Ég gæti sjálfur nrargsinnis hafa kysst
þíg-
— En þú hefur aldrei gert }>að — og gerir
Jjað heldur aldrei, sagði hún.
— Jú, ég geri það ef mig langar til, sagði
ég.
5