Alþýðublaðið - 02.01.1926, Blaðsíða 3

w **.<»«**■
flafið
fifir
bragð'
aí?
Chocolat
au lait cottcerrmé
pouji «KWja»*«roR ewwo omy
rn r
Heildsölu-
birgðir heflr
Eiríkur
Leifsson,
Reykjavík.
maðar haos veiið á iát aunum
flótta írá ihaidsBtatnuanl og
svarið hana at aér.
Annað ar og. Orð og orðtök
jafnaðarmanna hafa á aiðuatu
árnm orðið æ meir otan á í ura-
ræðum um þjóðmál oigi að oina
i munni alþýðu, heídur og meðal
andtttæðlnga hennar, og ber það
ótvirætt vitnl þeaa, að j*tnaðar
stotnan or það, aem nó sklitir
málum i flokkabaráttneni hór á
landi. Alþýða má þvi djartarl
hug horía iram á nýbyrjað ár
og hið næita, er bera með aór
tækhæri tíl umsklrta i stjóromáí-
uuum, þar esm eru koaningarnar
næatu, að bak vlð aorta ihalda-
lna bjarmar þegar íyrir dsgi
jafnaðaratefnunnar, aem er fagu-
aðarerindi atþýðu hvarvetua um
helm i þjóðtélagamálum.
Leikíélag Reykjavíkur.
Danzinn i Hrunai
icrgarleikur í V þátt-
um eftir Indriða Bin-
aruon,
Aidrei verðnr saga fslenzks
leikritaskáldikapar og ísierzkrar
Isikmentar skráð svo, að þar
v®rði eigi iyrat og ffemnt min*t
skáfdaina Iodriða 'Einarasonar.
Með lifandi áhaga og óbllandi
trú á góðan árangur, hefir hann
frá því hann v.«r ungnr ai ára-
töin og alt tll J ossad gs, unnið
að þvi að vekjs hug þjóðarinnar
á Ieikritaskáld«it.ap og efla leík-
ment hennar. A þjf»ðin engnm
núiiiandi Iilendingi jatnmikið
upp að unna 1 því efnl aem
honnm, — Haun er fyrata fs-
lenzka skáldið, sr tæst við leik-
ritagerð, avo nokkuð kveii að,
og fesnn er sá Idsndlngur, or
meat og bezt hefir kynt sér alt
það, er að úlbánaði á lclksvtðl
iýtur, Honum hefir þvf jstnan
verið sýnt um það að gera leik-
rit sfn svo úr garðl, ai þau
væru gtæsileg á leiksviði. Sve
or og um lelkrit það, aem hér
akal lítlls háttar getið.
Það mun sð mikiu ieyti hata
verið f þttkklæ leskyni vlð I d-
riða Einaraaon iyrir ágætt starf
hans í þágu 1« ikíiictarinnar, að
sr
V B 0 fl 10 0 r i 0
niður s> & 11.
IO % stelátt
K^íum við á öiiu veggióðri, sem
v«r o h fir, trmsðan birgðir
«std at — Yíir hundrað tegundir
«ð veija úr, Einnig hötum við
afganga af veggtóðri, 3 tii 6
rúllur, fyrir hálfvirði og mlnna.
Notíð tækífærið!
Hf. rafit. Hiti & Ljús,
LaugaTegÍ 20 B. — Síxni 880.
Verzlið við Vikar! Pað verður
notadrýgst. Guðm. B. Vikar, Lauga-
vegi 121. (Beint á móti Hiti &
Ljóa.) Sfmi 658.
Veggmyndir, faliegar ©g ódý-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
s&ma stað.
ieysla. Það grúfir myrkur yfir
lelksviðinu ©g myrkor yfir sái
litenda og dauðra, er liða þar
um.
>D <nztnn í Hruna< er sorgar-
leikur, þar sem góð og ill öfl
Leikélag Revkjavikur valdl
leikrit han#, >D ozian í Hrunar,
tli jólasýniagar, þvf í sjálfu sér
er það eigi vel tii þ«ss tailtð að
vera hátíðaielkar á slgarhátfð
kristinna mannu. Yfir laikrltinu
hvflir skuggi feugbýki og von
tllvernnr/ar h@yja baráttu, og
hin iltu ófl bera si ur úr býtum.
Svo giæiilegur er sigurion, að
Oaiáutan, sem er foiynd djötuis-
Ins, tekst á sjálta jólanóttina að
klóiesta eiun af þjónusn drottins,
Þorgelr prest ©g sökfeva kl kj
Idgar Rice Burrougha: Vilti Tapzan.
Metak fór meö haua aö húsi, sem hún gá aö rar gama
húgiö og þaÖ, sem fariö var með þau Smith-Oldwick
inn i. Enginn sat nú við borðiö, en nokkrir hermenn
voru i herberginu. Þegar Metak kom inn, stóðu þeir
upp og bentu honum á dyr inst i herberginu, þesar
hann spurði þá einhvers. Að dyrum þessum gekk Metak.
Alt i einu var sem honum brygði, og skipaði hann
hermönnunum eitthvaö. Fylgdu þeir honum þá upp
gtiga og inn i gang með dyrum til beggja handa. Að
©inni huröinni gekk Metak og barði. Honum var svarað
að innan daufri röddu. Svarið hafði þa i áhrif á her-
mennina, að þeir komust i uppnám og tóku að berja
af afii á hurðina eftir skipun Metaks og brjóta hana
upp. Stúlkan var hissa á óðagoti þessu.
Hún sá huröina smáláta undan, unz hún sprakk
opin. En hún Bá ekki þá tvo menn, sera hefðu getað
ylíitt be'iral ltfif, Skítmws Vnk ri9 t*Wd 1 WkrAAí® kuutr
af herbeginu, rótt um leið og huröin gaf til fullg eftir.
Þegar hermennirnir ruddust inn, varð Metak bálreiður,
er hann sá þar engan nema lik húsbóndans og þrœlsins
Otobú liggjandi á gólfinu.
K<>ngssonur stökk að glugganum, en sá, að hann
snóri út að ljónagarðinum, svo að þaðan gat enginn
sloppið. Hann leddi um herbergið, en þegar hann fann
engan, leiddist honum leitin og rak hermennina út.
Þeir gerðu við hurðina eftir mastti, og Metak snóri
sér aftur að Bertu. Andiit hans var afmyndað af tryll-
ingi. Berta stóð við lokrekkjudyrnar og hrökklaðist
undan inn i rekkjuna. Hún fœrðist undan gkref fyrir
skref, og er hun fór yfir svertingjann, rak hún fótinn i
eitthvað; sá hún, aö það var spjót, svo að hún laut
niður, tók það upp og beindi oddi þess að vitflrringnum.
Það var sem Metak væri lostinn rafmagni. Hann rak
upp ógurlegan hlátur, brá sverði sinu og danzaði kring