Alþýðublaðið - 09.01.1926, Blaðsíða 3

■ EVY<BjBSEft»fcra
3
Alls konar sjö- og brana-
vðtryggingar.
Símar 542, 309 (framkvæmdarstjórn) og 254
(bronatryggÍBgar). — Símnefni: insnranee.
Vátpyggið hjá þessu alinnlenda félagi
Þá t®i vol um hag yðarl
Frá Alþ jönbrauðgerðinni.
Framvegls verður
nýmjólk
seld í bnðinni á Langavegi 61.
og meira blygðuaarleysi en ai
ment gerlat tii þess að velja sér
það hiutakiítl, sem >Mbl.< velur,
að vara útvðrður atvinnurekenda
í tliraunnm þeirra til að svín-
beygja isieuzkan verkalýð? —
Vlsaulega.
Þrátt lyrir þessa íramkomu
sina gagnvart islenzkam verka-
lýð leyfir >Mbl.< sér að snúa
máli aínu tll hans með ráðlegg-
ingar um, hvorn hinna tvvggja
frambjóðenda f Kjósar- og Grall-
brlngn-sýsla honum sé fyrlr báztu
að kjósa sem tuiitrúa sinn á Al-
þlngi. Má geta nserri, hvercn það
blað, iem alt at, leynt og ijóst,
hefir unnið á móti verkaiýðnum,
ræður honum heiit í því efnl.
Biaðið getur atveg sparað aér
siíker ráðleggingar. Islenskur
verkdlýður veit það — og állir
vita það —, að >Morgunilaðið<
berst gegn vinnustéttinni í landinu
og hefir alt af gert það. Það er
biáð, sem (tleczkir og erlendir
atvinnurekendur eiga, og það
berst fyrlr hagsmnnum þéirra.
í >Mbl.< f gær er gerð svo
ósvffin tilraun til þess að blekkja
kjósendur, að vart mun dæmi tii
þess f fslenzkrl biaðamenskn.
Er það í grein með fyrirsögn-
innl: >Landhelglsgæzlan f Garð-
sjónum<. Er þar farið morgum
fSgium orðum um hið mikia og
ágæta start varðskipslns >Þórs<
í Gárðsjónum. Er sá ielkur vit- |
anlega gorður tll þess að slá j'
Ijóma á íhaldsflokkinn og þar
með frambjóðanda hans i angum |
kjósenda f Garðinnm. Sannlelk-
urinn f þessari varðsögu >Þórs< er
sá, að landsstjórnln hefir ekkl slnt
ftrekaðri beiðni manna þar syðra
nm að láta sklp gæta þar land-
helglnnar, þar til alt < elnu nú
rétt fyrir kesningsrnar, að hún
sendir >Þór< til að annast þar
gæzluna. Er það óneitanlega
myndarfeg kosningabelta. En
iandlð borgar.
>Mbl.< tekur það fram, að
mest þörf aé á varðsklpinu þar
syðra um sumartfmann og á
haustlo. Nú er janúarmánuður,
og sklpið er enn >önnum kafið<
vlð að gæta landhelglnnar fyrlr
kjósendur i Garðinum. Dettur
lardsstjórnlnnl, íhaldsflokknum
og >Mbl.< í hug, að Garðsbúar
vlti elgi, hvetju þessl skyndllega
framfaksseml íhaldsitjórnarlnnar
um iandhelgisgæztuna sætlr? Dett
ur þeim < hug, að kjósendurnir
vlljl hafa þá menn að trúnaðar-
mönnum sínum á Alþlngl, sem
horfa eigi f það að eyða stórté
úr landssjóði tll þess að lyfta
ejálíum sér eða flokkamönnum
sfnum upp f þingaæti?
Þá stagrst >MbI.< { nefndri
grein enn á þélrrl firru sinni,
aem var marghrakin í Atþ.bl.
um daginn, að íhaldsflokkurinn
og ihaldsstjórninni væri það að
þakka, að nú væri verið ðd
byggja nýtt varðskip. Var f
Atþbl. eýnt fr&m á það með
rökum, að áiiir flokkar á þingi
voru sammála i þvi efni. Var þar
b>»nt á, að tii voru lög frá 1919,
er heimiluðu landsstjórninni að
kaupa eða láta smíða varðikip,
og að sjávarútvegsnefnd neðrs
deiidar Alþingis i fyrra mælti
elnkuga með byggingu skipsins.
I þeirri nefnd voru meðál ann
ars Asgelr Asgeirsson úr Fram-
róknarflokknum og Jón Bald*
vinsson úr Aiþýðuflokknum.
.. I ........... '*'!—U'lLH'.'-'l" . 1
Bdgar Rice Burrougha: Vilti Tarzan.
herral“ sagði hann. „Fuglinn hefir flogið til varðmann-
anna við hliðið til þe»s að vara þá við.“
„Komdu, Otobúl Hvað ertu að bulla?* mælti 'fearzan.
„Ertu búinn að vera hér svo lengi, að þú sért orðinn
vitlaus?“
„Nei; það er óg ekki. Þú þekkir þá ekki. Þéssir ótta-
legu fuglar ern eins og menn, hjartalansir og sálarlausir.
Þeir tala mál borgarbúanna i borg þessari, sem heitir
Xuja. Þeir eru djöflar og myndu ráðast á okkur, vseru
þeir nógu margir.“
„Hversu langt er til borgarhliðsins?“ spurði TarZan.
„Mjög skamt,“ svaraði surtur. „Þegar komið er fyrir
næsta bug, sjáum við það skamt frá. En fuglinn er kom-
inn á undan okkur, og nú eru þeir að kalla varðmenn-
ina saman.“ Þe^ta var orð að sönnu, þvi að háværar,
skipandi raddir heyrðust fram undan þeim, en að baki
þeim heyrðist til eftirfararliðsins, — ljónsöskur.
Fáum fetum fram undan lá hiiðargata á aðalgötuna.
Út úr henni kom stórt ljón og dökt. Otobú stanzaði og
hrökk aftur á bak. „Sko, herra! Stórt skógarljón!"
Tarean sviftl sverði sinu ur sliörum. „Aftur getum
við eigi snúið,“ mælti hann. „Einu gildir, hvort við
eigum við ijón, páfagauka eða menn,“ og hann hólt
óhikað áfram að hliðinu. Gola lók um bæinn, og stóð
hún af Tarzan á ljónið. Þegar hann kom nær, bjóst
hann viö öskri dýrsins, en heyrði i þess staö lágt
mjálm. Apamanninum varð hughægra. „Það er ijónið,
sem ég hjálpaði,“ kallaði hann til félaga sinna; „enginn
hætta er á, að ljón þetta geri okkur mein.“
Númi gekk til Tarzans og fylgdi honum svo eftir
eins og hundur. Þegar kom fyrir næstu bugðu á göt-
unni, blasti hliðið við þeim. Þar voru saman komnir
um tuttugu hermenn til þess að gripa þau. En að baki
sér heyrðu þau hark mikið af eftirför ljóna og manna,
en yfir höfðum þeirra skræktu margir páfagaukar.
Tarzan stanzaði og spurði Smith-Oldwick, hve mörg
skot hanu hefði,