Víðförli - 01.06.1950, Page 101

Víðförli - 01.06.1950, Page 101
BÆNIN MÁ ALDREI BRESTA ÞIG 99 J)ví líka haldið fram, að vanmáttarkenndin sé ósamboðin mannin- um. Sé svo, væri lika rökrétt að lialda því fram, að maðurinn geti verið sjálfum sér nógur og þá enginn máttur sterkari en hans. En j>að er nú eitthvað ánnað en að reynslan kenni þetta. Af reynslunni hafa menn lært hinar daglegu staðreyndir, er sýna skýrt, að rr.aðurinn, |)ótt sterkur sé, er eins og blaktandi strá, veik- byggður og lítilsmegandi. Það getur þá ekki verið honum ósamboðið að finna til vanmátt- ar síns. Miklu frentur má hann hrósa sér af því að kunna að meta staðreyndir. Hann verður ekki veikari fyrir það, heldur miklu sterkari. Hættan verður þá líka miklu minni á því, að hann stefni sér út í þann vanda, sem hann er ekki fær um að leysa, ef hann lærir af reynslunni, fer með gát og hyggindum að því marki, sem hann keppir eftir. Það koma oft fyrir þeir atburðir í lífi mannsins, sem hann leysir hvorki með líkamlegum kröftum né með viti sínu og skyn- semi. Enginn mannlegur máttur fær þá hjálpað honum. Þá er hann fullkominn einstæðingur. Enginn mannlegur máttur fær þá hjálpað, þó að allur heimurinn legðist á eitt. Þá er honum Ijós nauðsyn hjálparinnar. Og þá verður hin rökrétta afleiðing sú, að hann snýr sér til æðri máttar og andvarp bænarinnar stígur upp. Það er eins og manninum hafi frá upphafi verið ásköpuð með- vitundin um Guð, sem hann flýr til í bæn. Bænin er hið fyrsta og frumlegasta trúarviðhorf, eldri en allar fórnir, helgisiðir og guðsþjónustuhald — lífæðin í trúarlífinu. 1 öllum trúarbrögðum skipar bænin hinn veglegasta sess. I heiðnum trúarbrögðum er hún j)ó fremur krafa en bæn, þegar heiðinn maður biður, biður hann gjarnan í þessum anda: Verði minn, en ekki þinn vilji. En þetta getur ekki verið hið eðlilega viðhorf. Maðurinn, sem snyr sér til æðri máttar, af jiví að sá máttur er meiri en hans sjálfs, bæði að styrk og vizku, leggur þá eðlilega lausnina í vald þessa máttar. Hin fullkomna opinberun Guðs birtist í lífi og starfi Jesú Krists. Enginn hefur lifað eins innilegu bænalífi og hann, eng-
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136

x

Víðförli

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Víðförli
https://timarit.is/publication/1982

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.