Víðförli - 01.06.1950, Qupperneq 104

102
VÍÐFÖRLI
hátt, í hljóði eða með hugrenningum einum saman. Aðeins eitt er
nauðsyr.legt, að vér biðjum af hjarta og opnum innstu fylgsni sálar
vorrar fyrir hinum guðlega mætti. Vér fáum e. t. v. ekki allar
óskir uppfylltar, sem vér berum fram í bænum vorurn. Hið al-
skyggna auga sér og skilur þá betur en vér, hvað oss er fyrir beztu.
og oft eru óskir vorar Ireinlínis sprottnar af eigingirni og of
mikilli sjálfsumhyggju. Margir eru þeir, sem þreytast og hverfa
frá Guði, er þeir fá ekki allt, sem þeir biðja um, en þá er bæn-
in orðin krafa og byggist ekki á trú og trausti, er ekki kristin
bæn. Jesús hætti ekki að biðja, þó að bann fengi ekki ávallt þá
bænbeyrslu, sern hann hlaut að hafa þráð: „Faðir, ef mögulegt
er, þá fari þessi bikar fram hjá mér, þó ekki sem ég vil, heldur
sem þú vilt.“ Þrátt fyrir bæn sína varð bann að ganga leið þján-
rnganna. Það var vilji Guðs og hin ósveigjanlega krafa kærleik-
ans, sem ekki vill þjóna sjálfum sér, heldur öðrum. En liann fékk
styrk fyrir bæn sína. Honum var sendur engill af himni, er styrkti
hann.
Ekki hættu postularnir og hinir fyrstu kristnu söfnuðir að biðja
á dögum ofsókna, misþyrminga og lífláta. Og bænin lét sig ekki
án vitnisburðar. Fyrir bæn sína fengu þeir styrk og djörfung, svo
að í kvölum sínum gátu þeir vitnað sterkast um það, að trúin á
Krist var sá grundvöllur, sem ekki raskaðist, þó að hátt risu öld-
ur, því að hann var sannleikurinn sjálfur, holdi klæddur og lífi
gæddur. Fyrir það stóðu þeir sem sigurvegarar í ósigrinum og
urðu erfiðleikunum yfirsterkari, óvinum sínum ráðgáta og millj-
ónum manna til vitnisburðar. Og þannig hefur það verið fram
á þennan dag. Kirkjan og kristnir menn hafa staðið sem bjarg
í öllum þeim byltingum, sem farið hafa hamförum um heiminn.
vegna þess að bænin hefur gefið trú þeirra og trausti líf og kraft.
Vér höfum nú heyrt um nauðsyn bænarinnar, heyrt það hjá
Kristi sjálfum. Hann talar ekki út í bláinn, hann talar af þekk-
ingu og reynslu. Hann vill kenna oss að biðja. Ekki um það, sem
hugur girnist, heldur að Guðs vilji verði ráðandi i hugsun vorri,
orðum og gjörðum. Vér skulum því hlíta leiðsögu hans í þessu.