Víðförli - 01.06.1950, Side 116

114
VÍÐFÖRLI
píslarvotta að ræða, og ef til vill aðra trúaða. Þeim er falin
sérstök þjónusta með Kristi. í hverju hún er fólgin, vitum
vér ekki, nema hvað hún hlýtur að fela í sér tilbeiðslu og
lofgjörð.
Og þess ber að gæta, að fullnaðarsigur Jesú Krists er ekki unn-
inn, meðan þetta tímabil varir. Satan verður leystur, hann leiðir
þjóðir afvega, þær eyðast í eldi er fellur af himni, segir í 9 vers-
inu. En í 13. kap. segir, að síðara dýrið, sem vafalaust táknar
eitthvert ríki, geti gert furðuverk og látið eld falla af himni.
Þjóðirnar Gog og Magog eiga eflaust að heyra fagnaðarerindið,
áður en endirinn kemur. En þrátt fyrir það munu þær berjast gegn
Jesú og hans ríki.
Til eru á vorum dögum menn, sem spá því, að þúsundáraríkið
muni koma eitthvert næstu ára, og hugsa sér það sem veraldlegt
ríki. Rutherford gerir ráð fyrir því, að fyrri upprisan muni eiga
sér stað árið 1953, með því að þá séu 40 ár liðin frá fyrri heims-
styrjöldinni (upphafi hennar). I hinum mikla Kefospýramida
telst hann sjá táknmyndir sögunnar, í nútíð, fortíð og framtíð.
Hann byggir ekki á neinum textum, heldur á mælingum í pýra-
midanum mikla með sérstökum þumlungi, sem greyptur er í stein
inni í pýramidanum. Þúsundáraríkið telur hann eiga að vera frá
1953—2953, og fyrri upprisan á að vera fullkomnuð eftir 5 ár.
Vér ættum að gefa því gaum, hvernig farið hefur um aðra sams
konar spádóma, sem byggðir eru á tölum og útreikningi manna.
Allar tölur Opinberunarbókarinnar eru vafalaust táknrænar.
Vér kristnir menn verðum í auðmýkt að játa, að um þessa hluti
vitum vér ekki neitt. Kristur hefur sjálfur sagt, að hann vissi það
ekki, meðan hann var á jörðinni, og eftir upprisuna sagði hann
lærisveinunum, að það væri ekki á þeirra valdi að vita það.
En oss hefur hann falið vitnisburðinn, að prédika iðrun og svnda-
íyrirgefningu öllum þjóðum, vaka og biðja og vera trúir, þangað
til hann kemur. Hvað fyrri endurkomu hans snertir, þá var hún
koma hans í Heilögum Anda, þannig, að hann er oss ævinlega ná-
lægur í sínum Heilaga Anda og er með sínum alla daga. Og það
láta kristnir menn sér nægja, þar til honum sjálfum þóknast að