Víðförli - 01.06.1950, Qupperneq 119

TVÆR MYNDIR
117
kalli. En þá geröist hann því athafnasamari í búskapnum. Kom hann sér
upp fjárbúi miklu og hætti jörð og byggingar á margan hátt. Fljótt mun
hann og hafa tekið að gefa sig að félagsmálum þar, en hvarf þaðan, eftir
5 ára starf, fyrir aðgerðir Þingvallanefndar.
1928 sótti hann um Mosfell í Grímsnesi og hlaut það. Þar fékk hann
ncg að gera. Fyrsta verk hans var að láta leggja veg heim á staðinn, áður
en hann flutti sig. Setti hann þar upp mikið bú, byggði öll útihús staðar-
ins, girti og sléttaði feikn af túninu eða allt, sem eftir var, þegar hann
kom þangað. Fyrsta árið lét hann endurbyggja allan kirkjugarðinn og leggja
gangstíg frá íbúðarhúsi til kirkju. Kirkjuna lét hann og fljótlega mála að
innan, auk þess sem hún var endurbætt verulega að utan. Var honum hið
mesta áhugamál að skila stað og kirkju í góðu standi er hann hyrfi frá.
Studdi hann því mjög að því, að hin 99 ára gamla kirkja fékk á síðast-
liðmr sumri gagngera viðgerð fyrir júbilárið. Á Mosfelli rak hann þó ekki
stórhú nema um 6 ára skeið. Eftir það leigði hann jörð og hú að mestu,
en hafði jafnan sjálfur nokkur jarðarafnot.
En fleira hafði hann með höndum í Grímsnesi. Hann var þar hrepps-
nefndaroddviti, í skólanefnd, sýslunefndarmaður o. s. frv., lengst af em-
bættistíð sinni. Alla tíð nema hin allra seinustu ár kenndi hann meira og
minna.
Með öllum þeim störfum, sem alls staðar hlóðust á hann, heyrðist hann
aldrei fást um að hann hefði mikið að gera. Hins vegar var hann oft á
harðri ferð og lét ekki trufla ferðir sínar að nauðsynjalausu. Hann var
yfirburða dugnaðarmaður og afkastaði geysi verki, hvort heldur hann fékkst
við andleg eða líkamleg störf.
Á Snæfellsnesi fór mikið orð af honum sem kennimanni á öllum sviðum
þess vandasama og vanþakkláta starfs. Prédikanir hans þóttu full inni-
haldsríkar, svo að þeir, sem áttu þess kost að heyra þær tvisvar, töldu þær
lictri við síðari heyrn.
Mörg störf hafði hann á hendi fyrir stétt sína og kirkjuna og lét sér
annt um hvorttveggja. Hann sótti alla kirkjulega fundi, sem unnt var og
tók þátt í störfum þeirra.
Hann var hinn ágætasti stéttarbróðir og lét sér mjög annt um stéttar-
hræður sína og alla þeirra hagi. Var ekki völ á betra félagsmanni. Margar
merkar tillögur har hann fram fyrir stéttarinnar hönd, en oít var þeim
miður gaumur gefinn en skyldi. Þó hann væri kappsfullur og fylginn sér
kunni hann allra manna bezt að taka ósigri, ef svo bar til. án þess að hýsa
kala eða hyggja á hefndir. Og á hinn bóginn var hann svo góður og nær-
gætinn sigurvegari sem frekast má.
Hjálpfýsi hans, höfðingsskapur og gestrisni var með fádæmum. Þess var
fyr getið, að hann liafði gaman af að kenna. Ætla ég þó að ekki hafi meira
en hálf ánægja hans verið í því fólgin að kenna, hinn helmingur hennar