Alþýðublaðið - 14.01.1926, Síða 3

Alþýðublaðið - 14.01.1926, Síða 3
2 SKPYJMIVeKfiPS * NútíBar-joI. Nú ei klukkum hringt og hátiö boöin, og helgiblærinn kemat i algleyming. >I*að má ekki blóta grálynd goðin, bví guðsblessun er meira veltiþing.< Svo kenna hinir dýru drottina þjónar, er daila' á flest, aem ekki’ er þeirra kram. Þeir tóna úr atóli hinnar sömu ajónar og aeiglaat við að nota gamlan ham. Jólin eru líka bezta bóita og búðargluggana fyrata vörunafn, og þú þarft, vinur! ekki lengi’ að leita, ef lítur þú i dagblaðanna aafn. Af auglýsingum er hver dálkur setinn, svö ekkert dregur þar á gnægtir ský. Já; jólin yrðu eflaust seld og ótin, ef ekkert væri til að hamla því. Og alt af lengist undirbúningstíminn, svo árið verður bráðum langt of stutt. En kýmin eru tilveran og timinn; þau tepruskapnum geta burtu rutt. Og fólkið klæðist þunnum silkisfum, og svo er þynnri breyting aítur háð. Loks ganga menn í glitsaumuðum skýjum, unz glópskan heflr sinu marki náð. Svona halda beilar þjóðir jólin, hringla’ í kirkjur, Bækja leiki’ og danz, og yflr þessu brosir blessuð sólin svo blítt sem yflr fæðing meistarans. Og flnnist einhver ekki leiðitamur, utanveltu-grey um dægurmál, þá er hann veginn ræflll æði-ramur, rekistjarna, — alveg glötuð sól! — Sjáðu, drottinn! syni þfna’ og dætur Þór syngja lof! En til hvers er það gert? Til þess eins að eignast sárabætur og eilíft lff, því það er mest um vert! Á lögum þfnum sömu sálir traðka, síðan heimta bæna’- og föstu-gjöld. Sé drottinn til, hann metur hærra maðka en mannkyn, sem að fæddi þessi öld. Var meistaranum Jjúft að leita gjalda Jýðnum hjá, sem kraftáverk hann gaf? Nei. Víst má kirkju-surtur syndum tjalda og silfri því, er Júdas kyrktist af. Já. Hringdu klukkum, karl minn! sem þú getur, og kendu, hempu-manni! úr þínum stóli í jólaköttinn komist enginn getur, sem kann sig vel um þessi aldarjól 1 23. dez. 1925. Agúst Jóhannesson. m Nóbelsverðlauna-skáld látið. Pólska akáldið Ladislas Rey- mont, scm fyrir nokkrum árum hlaut nóbtlsverðlaunin fytir skáld skap, lézt í Varsjá fyrir skömmu. Roymont var af bændaættuœ, og fálr hafa betur hann draglð upp myndir af pólsku svdtalffi. Hann var fæddur árlð 1868 ( rúasneska Póllandi. Hann var fyrst ijárhirðir hjá föður sinum. Seinna stundaði hann margs konar atvlnnu, t. d: akur- yrkju. Þá lágði hann um tima stund á leiklist, og seinna var hann járnbrautarþjónn um nokk- urt skeið. Mannskaðar. Pví miður má nú senniiega telja vonlaust um vélbátinn >Goðafoss< frá Vestmannaeyjum, því að enn hafði ekkert til hans spurst, ei siðast fréttist, og munu Þá með honum enn horfnir 1 hafsins djúp flmm duglegir sjómenn á bezta aldri. Er svo skýrt frá nöfnum þeirra, að íormaðurinn hóti Har- aldur Ólafsson (bróðir Trausta efnafræðings), nýkvæntur, en aðrir skipverjar Guðmundur Ólafsson, bróðir Haralds, kvæntur faðir tveggja barna, Ejörn Guðmundsson vólstjóri, Priðrik Jóhannesson og Sigurður Guðmundsson, ókvæntir. Skipverjar voru veetflrskir allir nema Björn (undan Eyjafjöllum). Eru slíkir mannskaðar hörmulegir og átakanleg mótmæli gegn full- yrðingum um það, að þeir einir beri verulega áhættu við fram- leiðsluna, er framleiðslugögnin eiga. Skipið var aðallega eign Gunn- ars Ólafssonar & Co. ldgar Biee Burroughi: Vlltl Tarzan. Ljónið ansaði Tatzan úr hliðinu. Hópurinn beið Ijóns- ins, gem kom tigulega beint til hans. Þegar það var komið, tók Tarzan annari hendi i makka þess, og var nú haldið af stað. Úr borginni kváðu við ógurleg óhljóð og lœti, en engin varö eftirförin. Þegar kom i skóginn, fwröi Berta sig aftur nær Tarzan. Hann varð þess var og datt i hug, að hún myndi vera hrædd. Fann hann til meðaumkunar með henni og tók i hönd hennar og leiddi hana. Þannig hóldu þau áfram. Tvisvar komu skógarljón nærri þeim, en urr ljónsins við hliö þeirra fældi þau burtu. Þau urðu oft að stanza, þvi að Smith- Oldwick var máttfarinu, og undir morgun varð Tarzan jftð bera hann. XXIV. KAFLI. Brexku hermennirnir. í dögun voru þau komin i gjána, en héldu áfram< þvi að þau vildu finna stað, þar sem komast mætti upp og út á sléttuna. Tarzan og Otobú voru sammála um það, að upp úr gjánni myndu borgarbúar aldrei fara. Þótt þau lituðust vel um, fundu þau hvergi stað, þar sem komast mátti upp. Tarzan hefði getaö komist upp á sumum stöðum, en ekkert hinna. Tarzan hafði stutt og borið Bretann hálfan daginn, og nú sá hann, að Berta var að gefast upp. Hann vissi vel, hverjar þrengingar höfðu oröið fyrir henni. Hann sá, hve hraustlega hún brauzt áfram, þótt hún riðaði og hnyti i öðru hverju spori. Hann hiaut að dást að hennfi

x

Alþýðublaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.