Alþýðublaðið - 31.01.1920, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
»
éCás&tqfélagið
heldur fund Sunnudaginn 1. febr. 1920 í Barubúð, kl. 2 síðd.
Mörg mál til umræðu, og þar á meðal hvíldartímamálið.
Stjói'iiin.
^rapalar stjSnmr!
J.
!>ðsins, svo þeir vari sig á því,
að kjósa fulltrúa þeirra í bæjar-
sijórn. Kjósið jafnaðarmennina,
þeir hafa bæði vit og vilja á því,
að koma bænum úr fjárþröng, en
hl þess verða þeir að hafa meiri
bluta í bæjarstjórn.
Bog líkur sjálfum sér.
Þegar þeir, sem enga skoðun
hafa, eru að blása sig út og lát-
ast hafa þá skoðun, sem þeim
finst bezt víð eiga í það og það
skiftið, þá kemur oft fyrir að þeir
koma í bága við það, sem þeir
eru nýbúnir að segja áður.
Slíkt sér maður oft í Mogga.
Já, það heyrir beinlínis til þar, að
Þar standi eitt í dag og annað á
morgun.
En það er samt fremur sjaldan,
áð Moggi flytji siikt í sama blað-
inu, en það gerir hann samt
Dýlega.
í grein, sem heitir „Sælgætið",
°g sem eru skammir til Alþbl.
fyrir að hafa flntt grein um bolsi-
víka eftirenska vikublaðinu „Times
^eekly*, læzt Moggi vera voða-
iega guðhræddur yfir manndráp-
hna, og talar mikið um það, hvað
bolsivíkar hafl drepið mikið af
öiönnum.
En í nœsta dálki er grein, sem
heitir „Hermannakirkjugarðar", er
ságt frá kirkjugarði, sem 21,500
hermenn sóu grafnir í, en ekki
húnnist Moggi þar einu orði á
hiiljónamorð heimsstyrjaldarinnar,
har sem auðvaldsstjórnir landanna
tefla almenningi fram í dauðann
þeirri niðurstöðu, að 10 milj.
hianna, sem í raun og veru alls
ekkert áttu sökótt, voru drepnir.
Nei, Moggi minn, ef að þér ógn-
ai' ffianndrápin, þá byrjaðu á því
skamma þá, sem láta drepa
úúljónir. þegar þú ert búinn að
Sera það um hríð, þá trúum vér
hvi kannske, að þú hafir óbeit á
öianndrápum.
Magnús.
Páll í Kaupangi var þriðji mað-
urinn á lista Sjálfstjórnar eins og
Sjálfstjórn gekk frá honum.
En á hinum nýja lista, sem
Sjáifstjórn tók að sér þegar alt
ætlaði að fara í handaskolum vegna
sprengingalista, er Páil hrapaður
ofan fyrir alla von — ofaa f fimtá
sæti. Það er sannarlega engin
furða þó Páll tali tóma Fáskrúðs-
fjarðarfrönsku í dag!
Sveini bakara, sem hafði hið
virðulega sæti á Sjálfstjórnarlist-
anum að vera sjötti maður (fóta-
skör höfðingjanna) hefir nú verið
fleygt út af Iistanum án hans vit-
undar.
Illa leikiiiii.
Illa leikinn má segja að Þor-
steinn hagstofustjóri sé af hálfu
Sjálfsttjórnar. Sjálfstjóm flaggar
með honum á lista sínum, hefir
hann langt, neðan við alla von —
nú sjötta mann —, en hann er
þó eini maðurinn af lista Sjálf-
stjórnar, sem Einar Arnórsson
treysir sér til þess að hæla. Eða
er það bara af strákskap Éinars,
að hann hælir ekki öðrum en
þeim, sem eklci geta komist að
af Sjálfstjórnarlistanum.
Glímumót verður haldið í
Iðnó á sunnudaginn kl. 4. Yerð-
ur þar glímt um Ármannsskjöld-
inn, sem Sigurjón Pétursson heflr
unnið tvisvar sinnum, og verður
hans eign, ef hann vinnur hann
nú í þriðja sinn. Keppendur eru
15, þar á meðal núverandi glímu-
kóngur Tryggvi Gunnarsson verzl-
unarmaður og Sigurjón sjálfur.
Keppendaskrá og annað um
glímumótið er í „Þrótti", sem
kemur út á sunnudaginn og verð-
ur seldur á götunum.
(Niðurl.)
Eg mintist á uppástungu Sig.
Nordals vegna þess, að mér fanst
að J. B. hefði átt að benda á
hana, sem leið út úr þeim ógöng-
um, sem hann kveður íslenzka
bókaútgáfu vera komna í. Því það
er meginregla, sem krefjast verður
af þeim, sem þykjast sjá „Gláms-
augun" í hverju horni, að þeir
bendi á leið til þess að losna við
þau.
J. B. er einn til frásagna um
það, að hann „þekki ekki öfund
á fjárhagslegri velgengni annara."
En hann þjáist þá kannske af
annari öfund? t. d. til þeirra, sem
vel gengur á skáldabrautinni. En
hann sagði nú samt liér um
daginn, svo margir heyrðu, á
þessa leið: „Eg vildi að eg væri
prentari, því þeir eru eina stéttin
sem getur lifað." Nei, hann J. B.
öfundar engan, það vita þeir sem
þekkja hann!
Mikla umhyggju ber J. B. fyrir
bókmentalífi vor íslendinga, og er
slíkt lofsvert. En hann hefir bitið
sig svo fast í það, að kauphækk-
anir séu mesta böl þess, að hann
lýsir yflr því, að samúð sín sé
búin með þeirri stétt, er hefti við-
gang þess. Það er agalegt að missa
samúðina hans Jóns! Farið því
varlega í kaupkröfum ykkar, þið
sem eruð upp á aðra komnir með
laun! Nema þið sem ritið; þið
eigið heimtingu á því, að fá laun
ykkar hækkuð á kostnað annara
stétta, sem vinna að bókagerð,
einkum prentaranna, þeir mega
gjarnan detta dauðir niður yið
kassana af hungti. Þeir eru rétt
kjörnir píslarvættir íslenzkra bók-
menta.
Nei, J. B., sanngirni er bezt í
öllurn kröfum og kaupkröfum hka.
En að ein stétt eigi að vinna yið
sultarlaun, svo önnur geti brifist,
er fjarstæða, sem við munum báðir