Skógræktarritið - 15.12.1998, Blaðsíða 98

svo vel, hve allt var hér í mikilli
óhirðu og umhugsunarleysi á
þessu sviði, þegar ég kom hingað
fyrst haustið 1940, og þreifaði nú
á, hve breytingin var algjör.
Og auðvitað læddist að mér sá
grunur, að e.t.v. hefði ræktunar-
og friðunaráhugi okkar hinna fáu,
sem stofnuðu skógræktarfélagið
skömmu eftir að ég settist hér að,
borið góðan árangur að lokum.
Ég rek ekki frekar að sinni þær
glæsilegu breytingar, sem orðið
hafa á Húsavík á sfðustu árum, þó
að hægt væri í löngu máli. En eftir
stendur sú staðreynd, sem ég
endurtek með gleði og stolti:
Húsavík hefur breyst í einkar
fallegan blóma- og trjáræktarbæ
eftir að ég fór þaðan fyrir 35 árum.
Og umgengni er þar einnig orðin
prýðileg, raunaróaðfinnanleg.
II.
Ein fyrsta og óvæntasta frétt er
okkur þarst eftir að við komum til
Húsavíkur var sú, að laugardag-
inn áður en við komum, 22. júlí,
hefði skógræktarfélagið, undir
stjórn formanns, frú Snædísar
Gunnlaugsdóttur, lögfræðings í
Kaidþak, efnt tii fjölsóttrar úti-
samkomu í elsta skógræktarreitn-
um okkar við Botnsvatn, þar sem
ég byrjaði fyrst að gróðursetja tré
með skólabörnum og kennurum
vorið 1948, samtals 500 plöntum.
Nokkrir skógræktarfélagar gróð-
ursettu þar einnig skammt frá
250 plöntum.
Samkvæmt fundarskrá voru
ekki gróðursettar það ár nema
750 plöntur.
Ofurlitlu var líka sáð fiest vor af
fræi, sem okkur tókst að ná í
meðal annars frá Noregi með
aðstoð norskra vina. Fyrr var ekki
hægt að hefja þarna gróðursetn-
ingu, þar sem félagið gat ekki
lokið við að friða landið - gat
ekki lokið við myndarlega girð-
ingu vestan við vatnið, fyrr en
sumarið áður, 1947.
Síðan hélt ég að sjálfsögðu
alltaf áfram gróðursetningu með
börnum og kennurum í vaxandi
mæli, þangað tii að ég varð að
fara frá Húsavíkvorið 1960.
Nokkrir skógræktarfélagar gróð-
ursettu einnig um Ifkt leyti í vax-
andi mæli á hverju vori, og var
því örugglega haldið áfram eftir
að ég flutti þaðan.
Eftir því sem okkur var tjáð var
samkoma þessi eingöngu haldin
til þess að flytja okkur, sem
stofnuðum skógræktarfélagið
1943 einlægar þakkir fyrir að
reyna þannig að vekja áhuga
Húsvfkinga á því að friða og
rækta landið, ekki sfst húslóðir
sínar og umgengni í þænum, sem
þá var mjög ábótavant. Og ekki
var þá heldur gleymt að minna á
sauðféð, sem gekk í hópum
óhindrað um bæinn.
Frú Snædís, sem er frábær
áhuga- og ræktunarkona f þess-
um efnum, flutti þarna merka
ræðu um ræktunar- og friðunar-
mái Húsvfkinga og framtíðarhorf-
ur f þeim málum. Og hún lét ekki
aðeins hlý og fögur orð nægja til
okkar, þessara fáu frumherja, fyrir
Skólastjóri og kennarar á Húsavík við
trjáplöntun með 12 ára nemendum
upp við Botnsvatn vorið 1948.
96
SKÓGRÆKTARRITIÐ 1998