Alþýðublaðið - 23.01.1926, Page 3

hefir s*gt kunnlngja sírmm ýmis
legt, s-.rn v«kd aítktekt haos í
íyrsta skltti hér i Reykjavík.
Hann seglr m. a.: >Eiít vaktl
mjög athygli m(na 1 höfuðborg
ídandi, og það voru öhöiustot-
urnar á Laugaveglnuœ. Ekki
einungls , vogna hávaðsns og
ósiðanna, sem þar mátti sjá,
hvldur einkum og sér í lagi
vogna hins smygiaða átengis,
sem þar var drukkið í öruggu
næði, eins og ongin bannlög
væru til.«
Hann segir enn frsmur: >Patta
oitt út tS fyrir sig aetti svartan
blett á hötuðborginá í augum
mtuum, og m!g fór að dreyma
um íramttð borgarinnnar, ef
þessu hé’dl áfram, og hún varð
því miður óglæsiieg.«
Fieiri munu þeir aðkomumenn
verá, sem taka eftir þessum
öl:öiu->kompum«, og einkenal-
iegt er það, að jafnaugljó&ir
felustaðir lögbrjóta og alskyns
óiifnaðar skuli ekki verá aí-
numdir og þannlg afmáður
dökkur biettur á bænum, sem
gestsaugun sjá íyrst &t öiiu, sem
fyrir þau ber í stórborg ís-
iands.
Hér er starf fyrir Good-teropl-
ara og áðra umbótamenn, að
þurka út allar sýktar ómenn-
ingarholur f bænum. Hættan,
sem þéislr stáðir geta leitt af
sér, er margþætt. Þeir draga að
sér ungá og ósjáifstæða msnn,
tli þess að eyða frítfmum sínum
innan um örgustu ræfla bæjarins.
Þar eyða þeir daglaunum sínum
eg anka verz'un þeirra manna,
sem staðið hafa framariega f
lögbrjótahópnum islenzka síðarl
árin, reika .síðan heim til sín, oft
vitl sfnu fjær, vekja leiðindi og
óánægju á hslmlium sínum og
iita ekki til vegar iitsins fyrr en
f óiíma, þá er áhrif vfns og fé-
laganna á eiturknæpunum hafa
komlð þeim í gðpastokkinn. E»á
er seint að yðrast, þegar búið
@r að fórna heilsunni og dýrustu
kendunum á aitarl >Bakkusar«
pg lögbrjóta í landtuu. Staðir,
sem vaidi siikum afleiðlngum,
sru heilsufræðilega, siðterðilega
óg iagaiega séð óverjandi i
höfuðborg 'landslns. Og þá er
alis er gáð i þessu sambSndi,
er það furðnlegt, að ekkert
skull hafa verið rótað við þesmm
iI9fiil;liiJ W
hoium. Er það af þvf að íhaldið
hefír undirtökin f bæjsrmálum og
viil á sem flasfum svlðum bera
nafn moð rentum, t. d. með þvf
að hafda í >Bakkus«, hinn forna
fjanda, Ef svo er, v®rður skamt
að bíða nýr: i og betrl tíma,
þegar rfki jatnaðarmanuá er
komið á. E>á á höfuðborgin enga
eiturholu, sem Ijóa sannielka og
sólar ná ekkl að skfna inn f,
Þá birtlr at nýjum og bjrrtarl
degi.
íbúar þessa bæjar eiga að
sýna þsð, að þalr þrái gólsklns-
dag eftlr háifrökkrlð í þjóðlífinu
undanfarin ár, með þvf að kjóaa
jatnaðarmerm (umbótsmenn) í
bæjarstjórn í dag. Með þvi g®ra
kjósendur tiirauu f þá átt, að
sorpstfur borgarinnar, sem gerð-
ar hafa verið hér að umtaisefni,
verðl iokaðar fyrir æskulýðnum,
en aðrir veglegir staðír verði
opnaðir honum með nýjustu
þægindum, og gnægð fróðlegra
blaða og bóká. Þur eyðír svo
seaksn frftfmum sinum og kemur
þaðan út S hvert skifti að ®!n-
hverju leytl betri og þroskaðri en
áður.
Þá ®r vsglegu markl náð. —
Til þess að ná því markl,
velar alþýðau fráœ&ækna jafn-
aðarmenn f bæjtrstjórn og að'rsr
trúnaðarstöður í framtíðinni. —
Þegar þessar umbætur eru
komoar á hefir Rvík melrl rétt
en áður tii þess að heita höfuð-
borg lands vo s f rúmri merk-
Ingu. Þá hættlr fólkið, sem bænd-
ur framlelða átiega fyrir Rvfk
að hverfa í spli Ingarforæðíð.
Þá takaet gvdtirnar, þróttgjafar
menningarinnar, í hendur við höf
uðstaðlnn og efla aihliða þroska
þjóðatlnnar f sameíningu.
, Skamt er sliks að bíða. Vér
sjáum brún hins nýja dsga.
Arni Agústsson,
Hverfisg. 83.
Aðvö Fun.
I. T. F,, blað alheimssamtaka
verklýðsins seglr: >Leslð blöð
afturhaids ©g burgeisa-flokkauna
með mestu varúð og tortryggnl.«
>Dágsbrún« og Sjómannafálagið
eru í aiheimssamtökum verktýðs-
ios.
I
Til kjdsenda.
Á borgarafundinum f fyrra kvöld
talaðf Ólafur Thórs um jafnaðar-
stefnuna. Þar fórust honum meðal
annars orð á þá leið, að þó jafn-
aðarmönnum tækist a8 gera alla
jafna þannig að silfr fengju sömu
laun, myndi það ekki hjálpa al-
menniugi mikið, Það myndi ekki
hækka kaup þeirra lægst launuðu
verkamanna, um méira en 10 til
20%; fyrir þessu væru skýrslur
víðsvegar í hinum mentuða heimi,
Til þessa er því að svara að
jafnaðarmenn hafa sít af vitað
að skiftingin ein undir skipulagi
því sem nú er, myndi ekki megna
að bæta nema úr biýnustu þörfum.
Hin rangláta skifting er þess
vegna ekki aðalatriðið i gagnrýni
jafnaðarmanna á auðvalds skipu-
laginu, heldur sú orkuspillicg og
sóun, sem hvarvetna kemur fram
í framleiðslu og viðskiftalffl nvi-
timans.
fað er einmitt þrotabús yflrlýa-
ing auðvaldsins, sem kemur fram
í þeirri staðreynd, að þrátt fyrir
vélaorku og þekkingu nútímans,
sem á mörgum sviðum hundrað-
faldár framieiðslumöguleika ein-
staklingsins, skuli ekki vera hægt
að fullnægja Bjálfsögðum lífskröf-
um almennings.
Þessi staðreynd og margar fleiri
etu alt af að sanna hugsandi
mönnum bstur og beiur að okkur
er iífsnauðsyn að losna sem fyrst
við hina ríkjandi íhaldsstefnu, hvoit
heldur sem er í bæjar- eða lands-
málumí
*'“TiI Þess sð það geti orðið verða
allir réttsýnir menn að standa
sem bezt saman við hverjar
kosningar.
Hættum að kjósa Ihaldsmenn,
mennina með þroth.búsyflrlýaing-
arnar, mennina, sem venjulega
berja við fjárskorti eða einhverji/
öbru þegar koma á fram einhver ju
af velferðamálum almennings,
mennina, sem þó hafa efni á aö
viðhalda úreltu skipulagi þar, sem
þúsundir manna fá ekki að vinna,
þó fjöldan vanti daglegt brauð.
Kjósum jafnaðarmenn, menn-
ina, sem vinna fyrir hag almenn-
ings, mennina, sem hafa trú á
framþróunarmátt mannsins, trúna
j á liflð.