Alþýðublaðið - 29.01.1926, Blaðsíða 3

'¦rpyv.vnxvi w
Meír en brjústheill.
Á einum kosntagafundinum 1
Grnllbrlngu- og Kjósar-sýsla núna
síðast, belndi k jósandl þeirri fyrir-
spurn ttl Jóns íjármálaráðhwra
Þorlákasonar, hvort stjórnin heiði
•igl sent Árna Jónsson til Ame-
líhu í þelm érindagerðnm, að
reyna að íá lækkaðan toll á ís-
lenzkri uil, sem flutt ar til Banda
rikjanna.
Svaraðl Jón Þorláksson þessu
avo, að mái þetta væri í hösrá
um utaaríklsráðaneytlsins, og að
tendiherrá Dana í Waehlngton
myadl hafa forgonga í þvf, að
fá málinu ráðið tll heppiiegra
lykta. En rfkisstjórnin fsleczka
hefði íulian hug á því, að gera
alt, sem hún gæti, íyrir mállð.
Hefði hún (ríkisatjótnin) þvf sent
hæfan mðnn, alþingismann Arna
Jónssoa frá Mola, til þess að
vera ¦•ndlherranum til aðstoðar
i mállnu. £n Árnl heíðl valkst f
Kaupmannahöfn á leiðinnl til
Ameriku og iagst þar á ajúkra-
hús, og verið fluttur veikur heim,
>sem ekki er í fráaogur íærandU,
bættl fjármálaráðherra við.
Meira en brjósthettl maðor sá.
Erleiiá Mmskejtí.
*
Khöfn, FB.. 26. jan.
Norska krónan.
Frá Oiló ér sfmað, að geogia
nefnd, er aett var á laggirnar f
haust, tll þess &ð íhuga, hvort
hægt væri að festa gengi krón-
unnar eða hvort bærl að reyna
tll að hæVka hana upp i gull-
gengi, hefir samið állt, som snn
•r ekkl komið út. Kviaast hefir,
að nefndin þori enga ákvörðun
að taka, cema feita krónana f
nú verandi gUdi, an %ð eins tU
bráðabirgða, og biða siðan á-
tekta.
Utrarpstsski í Járnbrautar-
lestum.
Frá Lundúnum er sfmað, að
útvarpstæki hafi verið sett á
járnbrautarlestlr, er fara milll
Bristol og C-ardlfF. og skemti
ferðamennirnir sér nú við að
hluita á söng og hfjóð/æraslátt.
Kfnrerska stjórnln skfpar að
láta rússneskn embættis-
mennina lausa,
Frá Peklng «r simað, að
stjórnin hafi skipað svo fyrir, að
Nýjnstn fregnir.
Til þes& að gera sjómonnum og
verkámönnum hægara fyrir um
kaup á fðgrum og nytsömum hlut-
um hefl ég undirritaður ákveðið
að veita þeim sérstök kostakjör:
Peir geta fengiö hjá mór með
vægum afborgunarskilmálum bæði
ur, klukkur, saumavélar, reiðhjól
og annað, er þeir girnast. Ait eftir
nánara samkomulagi.
Virðingarfylst.
Slguvþóv Jónuson,
Aðaistræti 10.
hlnlr rúasnesku si«bættísmenn,
á Mðnchariu-járubrautunum, er
handteknir voru, verði látnir
lausir.
Frá Toklo er sfmað, sð stjórnin
hafi iyigat vel með i þrætumáll
þes»u og álftur hún óhugsandi,
að atyrjöld muni af leiðá.
Amnndsen rófengír Peary.
Frá New-York- borg er sfmað,
að Roald Amundsen hafi sagt f
viðtali vlð ameriskan biaðamann,
ér birt var f amerísku blaðl, að
nann áííti jafa Íiklsgt, að Cook
Dauðl auðkýflngsins.
Verksmiðjueigandinn >ekti vel þesia rödd; það Tar
Samúet gamli, sem hrópaði.
Þótt verksmiðjueigandinn hefði i lifanda lifl litið á
Samúel gamla eins og autha skepnu, þá varð honum
nú 8Yö mikið um aö heyra rödd hans, að hann misti
alveg kjarkinn. Honum fanst hinar holdlausu heina-
grindur, sem hann stóð á, verða eitthvað avo hrœðilegar
útlits; honum stóð stuggur af þessum tómu augnatóf tum,
sem störðu á hann með draugslegum svip. Hann stirðn-
aði að hræðslu og nú greip hann dauðans angist. Hann
fálmaði eítlr múrbrúninni, en hendur hans voru mátt-
iausar; ómótstæðilegt afl lamaði iimi hans. Beinahrúgan
undir fótum hans seig saman og minkaði og nú sá hann
»ér til mikillar skelfingar hræftilegt, ginandi undirdjúp
skamt frá sér.
Skyndilega hrUhdi beinahrúgan undan fótum hans,
— og hinn vellauðugi verksmiðjueigandi steyptist niður
i hyldýpið. Hann hrapaði dýpra og dýpra, og loks
misti hann alveg meðvitundina.
Þegar hann kom til sjálfs sin aftur, lá hann milii
tveggja steina, en umhverfis hann rar svarta-myrkur
Hann fálmaði kringum sig, en íaun ekkert annað en
grjót og sand. Hvað átti hann að gora?
Hann varö að vera á flakki, til þess að halda á sér
hita, þvi kuldinn var svo mikill, að haná gat ekki hald-
ið kyrru fyrir.
En nú tóku ýmsar hugsanir að gera vart við sig hjá
honum. Nú sá hann fyrst, hvernig hann hafði lifað.
Honum komu i hug aumingjarnir, sem hann hafði féflett
með svikaverzlun sinni. Hann mintist þess, hve verka-
menn hans höfðu stundum grátbænt hann um brauð
handa hungruðum börnum sinum; en öllu sliku hafði
hann venjulega synjað með köldu blóöi. Þessar hugsanir
lögðust nú eins og mara yfir hann, og brennandi iðrun
tók að gera vart við sig 1 kugskoti hans. Átöiur sam-
viskunnar og k'viði fyrir nýjum ög nýjum hörmungum
juku stöðugt meir og meir á kvalir hans. Engin orð fá
lýst til fulls þeim þjáningum, sem hann nú leið. —
Ait i einu sá hann rauölcitan bjarma skanit frá sér.
Ný von lifnaði i brjósti hans og hann reyndi að staulast
i þessa átt. Eftir nokkra stund kom hann aö múrvegg
einum, sem leit út eins og væri hann gerður af glóandi
járni. Á einum stað var hlið mikiö, og var það læst með
ramgerðri járnhurð. Glóandi örvar svifu hvaðanæfa út
af múrnum og hurfu út i myrkrið og dauðaþögnina,
aem rikti alls staðar umhverfis. .
Ýerksmiðjueigandinn var lengi a báðum áttum um,
hvort hann ætti að berja þarna að dyrum; það var
ekki álitlegt, en úti fyrir 14 eyöimörkin, myrkrlð og
Siðasta heítio af Tarzaa kemar I sumar.
Gerist ásaTiíiidarl