Kristilegt skólablað - 01.09.1959, Qupperneq 22

HELGI HRÖBJARTSSON,
HandíSa- og myndlistaskólanum:
Hann var §jómaðnr
eg liafdi verið við í§land
Sagt frá skólaferbalagi.
Helgi Hróbjartsson
Allir voru í óða önn að komast í bílana, hver með
sína tösku eða böggul. Og nú var um að gera að
vera íljótur til þess að fá gott sæti. Þetta voru
bibliuskólanemendur, 76 að tölu, á leið frá skarki
Oslóborgar í sveitasæluna, eins og það er stundum
kallað.
Ferðinni var heitið til Brunlanes í Vestfold,
byggð, sem liggur fyrir sunnan Larvík. Bíllinn
þaut eftir veginum. Allir voru í góðu skapi. Það
var talað, skrafað og sungið. Brosandi æskufólk
var í hverju sæti.
Fyrsti viðkomustaðurinn var búnaðarskólinn á
Gjennestad. En tíminn var of naumur, til þess að
möguleiki væri á að skoða skólann sem skyldi, og
urðum við að láta okkur nægja að ganga um stað-
inn. Þessi skóli er rekinn af norska heimatrúboð-
inu. Ffeimatrúboðið hefur að minnsta kosti 3—4
slíka skóla víðs vegar um Noreg.
Síðan var haldið áfram og keyrt í gegnum bæ-
inn Larvik án viðdvalar. Myrkrið var þegar skoll-
ið á, og enn áttum við spölkorn eftir. Við vorum
komin af suðurlandsþjóðveginum og vorum nú á
mjóum malarvegi. Okkar endanlegi ákvörðunar-
staður var Helgeroa, lítið og snoturt þorp í Brunla-
nes. Hér komum við inn í samkomuhús, og var
þar vel tekið á móti okkur. Þar fengum við smurt
brauð með alls konar góðu áleggi og margt ann-
að, sem bragðaðist vel, enda borðuðu allir mikið
og með góðri lyst.
Eftir máltíðina var hópnum skipt niður. Söng-
flokkurinn svokallaði fór með einum kennaranum
(Fuglestrand) til Tvedalen, sem var í næsta ná-
grenni, til þess að halda samkomu þar. En við
hin, þ. e. a. s. nemendakórinn, vorum áfram í Hel-
allt leikur í lyndi, heldur einnig, og ekki síður, í
erfiðleikum.
Það er ekki nóg að lesa og heyra orð hans. Til
þess að geta verið hans lærisveinar verðum við
líka að biðja til hans, fela honum allt í hendur.
Hann sér bezt fyrir öllu.
Við þurfum einnig að segja öðrum frá honum,
færa þeim þennan gleðilega boðskap, sem við höf-
um fengið að heyra og njóta. Og við skulum láta
játningu okkar hljóma hátt með því að breiða hans
ríki út á meðal mannanna. Það er alls ekki litill
sómi að fá að þjóna honum, sem með krossdauða
sínum leysti okkur frá syndinni.
Við þurfum að helga okkur af alhug honum,
hikum ekki, heldur göngum hiklaust með honum.
Með honum eigum við að berjast mót syndinni,
fylkja okkur undir merki hans, koma að krossin-
um, þar sem Guð gefur okkur gleði í trúnni. Þar
eignast hjörtu okkar hans frið.
Kæri vinur, ég vona að þú leitir hans, treystu
honum, hann mun vel fyrir sjá. Og að lokum vil ég
enn minna þig á orðin í Orðskv. 23. 26: „Son
minn, gef mér hjarta þitt“.
Gwð vill eiga hjarta þitt,
Kristur kallar þig.
20
KRISTILEGT SKÓLABLAÐ