Afmælismót Skáksambands Íslands - 01.02.1985, Blaðsíða 29

inum á Tröllaskaga, Tungnahryggsjökli, sem er víst nú
orðinn rýrari en fyrrum. Mun þessi leið fáfarin.
Þannig tók ferðin alls fimm daga fyrir suma Eyfirð-
ingana a.m.k., frá föstudagsmorgni til þriðjudagskvölds.
Segja má að þeir hafi því haft töluvert fyrir því að sækja
hinn fyrsta aðalfund (stofnfund) Skáksambands ís-
lands, en þetta hafði jafnframt verið þeim skemmtiferð
í hlýju og fögru vorveðri. Þetta ár voraði sérlega vel fyrir
norðan, svo að sláttur var byrjaður þar vitt um sveitir
fyrir júnílok.
Skákþing íslands árið 1926, hið fyrsta eftir sambands-
stofnun, var haldið í Reykjavík eins og áður. Það sóttu
3 Akureyringar: Ari Guðmundsson, sem varð í 3. sæti,
hlaut 5 Vi vinning í 9 skákum, Stefán Ólafsson hlaut 5
vinninga ásamt tveimur öðrum (hann hafði þrisvar áður
sigrað á skákþinginu, árin 1919, 1921 og 1922), og Jón
Sigurðsson hlaut 2 vinninga, varð í 9. og næstneðsta
sæti. Sigurvegari á þessu móti varð Sigurður Jónsson
með 7 vinninga og í 2. sæti Eggert Gilfer með 6/2 vinn-
ing. Eggert var íslandsmeistari frá árinu áður og hafði
reyndar hlotið þann titil fjórum sinnum áður, fyrst 1915.
Næsta ár, 1927, var skákþing íslands haldið á Akur-
eyri, hið 14. í röðinni, og á aðalfundinum, hinum þriðja,
sem þá var haldinn samtímis, gekk Taflfélag Reykjavíkur
í sambandið, enda voru þá samþykktar fáeinar breyting-
ar á lögunum að vilja þess. Voru þá þær deilur úr sög-
unni og eining komin á. Aðalfund þennan sátu 13 full-
trúar frá 7 sambandsfélögum, og sambandsstjórnin að
auki, alls 16 manns. Taflfélag Reykjavíkur hafði þarna
fjóra fulltrúa, Skákfélag Akureyrar þrjá, Skákfélag
Siglufjarðar tvo, en hin félögin einn hvert. Sambands-
stjórnin fluttist þá til Reykjavíkur, því að kosnir voru í
aðalstjórn: Pétur Zóphoníasson forseti, Elís Ó. Guð
mundsson ritari og Einar Arnórsson gjaldkeri. Á skák-
þinginu sigraði Eggert Gilfer einu sinni enn, hlaut 9
vinninga í 10 skákum, en næstur varð Ari Guðmundsson
með 8 vinninga en íslandsmeistarinn frá árinu áður,
Sigurður Jónsson, lenti í 3. sæti með 6V2 vinning. Stefán
Ólafsson, einnig fyrrverandi skákmeistari íslands, varð
fjórði með 6 vinninga, Sveinn Þorvaldsson, 17 ára piltur
frá Sauðárkróki (hann dó ungur) hlaut 5 Vi vinning. Jón
Sigurðsson (ritari stofnfundar) lenti í miðjum hóp með
4>/2 vinning. Þess má gjarnan geta að auk Sveins Þor-
valdssonar vakti þarna verulega athygli 14 ára drengur
frá Siglufirði, Þráinn Sigurðsson, sem tefldi í 2. flokki.
(Aðalkeppnin kallaðist þá 1. fl.). Hann fékk 7/2 vinning
í 11 skákum, varðþar i 2.—3. sæti og var spáð skákframa
með tímanum. Sú spá rættist, því að hann er enn, þótt
kominn sé á áttræðisaldur, í tölu sterkra skákmanna og
teflir öðru hverju á mótum, auk þess sem hann hefur
iðkað bréfskákir talsvert. Þráinn varð skákmeistari
Reykjavíkur 1933 (árið sem hann brautskráðist frá
Verzlunarskóla íslands).
í lokin hverf ég aftur norður á Blönduós 23. júní 1925.
Þótt líklegt sé að kvisast hafi um plássið þá um kvöldið
og næsta dag, að stofnfundur Skáksambands íslands
hafi verið haldinn heima hjá héraðslækninum okkar —
það hafi sem sé verið erindi hinna ókunnu riddara — hef
ég sjálfsagt ekki haft vit á, hvað það merkti, og þess
vegna gleymt því fljótlega.
En kannski hefur samt sem áður einhver angi fest ræt-
Héraðslæknishónin
á Blönduósi 1922—31,
Kristján Arinbjarnar
(1892—1947) og Guðrún
Arinbjarnar, f. Tulinius
(1898—1980). Þau voru
rómuð fyrir gestrisni við
stofnfundarmenn Skák-
sambands íslands, sem
þinguðu á heimili þeirra.
Myndin liklega tekin á
Akureyri fáum árum fyrr.
Ari Guðmundsson (1890—
1975), forseti Skáksambands
íslands fyrstu tvö árin.
Heiðursfélagi frá 1965.
Jón Sigurðsson (1897— ),
ritari á stofnfundi Skák-
sambands Islands.
Heiðursfélagi frá 1965.
ur í undirvitund minni, angi þeirrar sérstæðu listgreinar
sem skáklistin er. Svo mikið er víst, að ekki liðu mörg ár,
unz ég var farinn að fá áhuga á henni þótt mjög væri ég
hlédrægur í þeim efnum og þyrði ekki að etja kappi við
einn eða neinn við skákborð. En ég hylltist gjarnan til að
horfa á menn, sem sátu að tafli, og mikið þóttu mér þeir
öfundsverðir af kunnáttu sinni.
Svo smíðaði ég mér taflborð með eigin hendi (að vísu
með góðri tilsögn handavinnukennarans í barnaskólan-
um), áskotnuðust síðan skildingar fyrir taflmönnum og
gat farið að iðka þessa listgrein þegar tækifæri gáfust.
En þau voru fá og framfarir eftir því. Það var fyrst þegar
suður kom til Reykjavíkur á unglingsaldri, að minnihátt-
ar skriður komst á skákiðkun mína. Tölum ekki meira
um það.
Snáðinn litli á Blönduósi fyrir sex áratugum árnar
skáklistinni allra heilla og nú á þessum tímamótum
Skáksambandi íslands sérstaklega. Megi sólfar
stofnunardagsins við Húnaflóa, áhugi aðkomumann-
anna frá Eyjafirði og Skagafirði og hlýtt hugarþel gest-
gjafanna, læknishjónanna á Blönduósi, ætíð fylgja
starfsemi hinna merku samtaka íslenzkra skákmanna.
(Rétt er að geta þess hér neðanmáls, að Þorsteinn Thorlacius frá Akur-
eyri, ritstjóri íslensks skákblaðs 1925—27, skrifaði grein um aðdrag-
anda og stofnun skáksambandsins að beiðni sambandsstjórnar fyrir 20
árum og birtist hún í mótsskrá svæðismótsins, sem haldið var í Reykja-
vík áratug síðar, haustið 1975. — B.P.).
29