V. alþjóðamótið, Vestmannaeyjum - 28.05.1985, Blaðsíða 29

Tékknesti stórmeistarinn Smejkai teflir fjöltefli við Vestmannaeyinga 23. febrúar 1978.
íþróttum og áhugi manna beinist
mjög aö þeim.
Verður nú fimm ára hlé á starfsemi
félagsins.
3.
En haustið 1936 er tekið til við skák-
ina að nýju. Þá er félagið endur-
reist, ákveðið að ganga í Skák-
samband íslands og Sigurbjörn
Sveinsson kennari, skáld og skák-
dæmahöfundur, kjörinn heiðurs-
félagi. Kjarninn í þessu nýreista fél-
agi var sá hópur sem staöið hafði
að stofnun Taflfélagsins tíu árum
fyrr. En nýir og áhugasamir menn
höfðu bæst í hópinn og má þar
nefna Hjálmar Theódórsson er þá
var nýfluttur til Eyja, mikill félags-
málamaður og snjall skákmaður,
og Björn Kalman lögfræöing.
Um 30 félagar voru skráðir þetta
fyrsta ár endurreisnarinnar. Félagið
starfaði af miklum krafti og voru
meðal annars tefldar símskákir við
Keflvíkinga og Hafnfiröinga og sigr-
uðu Eyjamenn í bæði skiptin. Þá
var líka teflt um titilinn Skákmeistari
Vestmannaeyja í fyrsta skipti og
sigraði Hjálmar Theódórsson, en
hann mun hafa verið einna sterk-
astur skákmanna í Eyjum um það
leyti.
Veturinn 1936—37 er ráðist i þaö
stórræði að bjóða þýska taflmeist-
aranum Ludwig Engels til hálfs
mánaðar dvalar í Vestmannaeyjum
til þess að tefla við félagsmenn og
kenna skák, og segir Hjálmar
Theódórsson frá þeirri heimsók á
öðrum stað í þessu blaöi.
Eftir þennan fjörkipp færist aftur
doði yfir félagiö, að minnsta kosti er
lítið fært í gerðabækur þess utan
fundargerð eins aöalfundar árið
1939. Það er reyndar bagalegt fyrir
þá sem ætla að rita sögu síðarmeir,
hve samtímamenn eru stundum
blindir á þaö sem er að gerast um-
hverfis þá. Ég hef rekið mig á, að
stundum er merkisviðburða hvergi
getiö vegna þess að þeir hafa ekki
verið ræddur á fundum, eöa aöeins
litillega og því ekki komist inn í
fundargeröir. Mér þykir ekki ósenni-
legt aö eitthvað hafi verið starfaö i
félaginu þessi ár, auk þess að halda
þennan eina aöalfund, þótt ekki
hafi þaö komist á skrár.
4.
Hinn áttunda október 1944 koma
enn saman nokkrir áhugamenn um
skák í Vestmannaeyjum til þess að
endurreisa félagið. Samþykkt var
að hefja starfsemi þegar í stað.
Fróðlegt er að sjá, að á þessum
fundi skýrir Ragnar Halldórsson
tollvöröur frá því að hann muni
sennilega geta útvegað skákklukk-
ur frá Akureyri. Þetta er í styrjaldar-
lokin og viðskipti við útlönd hafa
verið af skornum skammti, svo að
ekki hefur verið hlaupið að því að
eignast gripi eins og skákklukkur.
Félagið starfaði af miklu fjöri þenn-
an vetur og myndaðist í því sterkur
kjarni góðra skákmanna, líklega
eitt sterkasta lið sem Eyjamenn
hafa eignast.
Sumarið 1945 senda Eyjamenn
sveit skákmanna til þess að keppa
við skákfélög á suðvesturlandi.
Fyrst var teflt við Selfoss og Stokks-
eyri er lögðu saman í sveit, síðan
við Vífilsstaði, en þar var jafnan á
þessum árum margt góðra skák-
manna, þá við Hafnfirðinga, því
næst við Keflvíkinga og loks við
Reykjavík. Eyjamenn sigruðu þess-
ar sveitir allar nema Hafnarfjörð og
Reykjavík, en þeim viöureignum
lauk með jafntefli.
Um haustið endurguldu Reykjvík-
ingar heimsóknina og unnu nú sig-
ur í sveitakeppinni. Einnig voru
tefldar þrjár samráöaskákir og vann
sitt liöið hvora en sú þriöja varö jatn-
tefli. Loks tefldi Eggert Gilfer fjöl-
tefli.
Sú sveit Eyjamanna er stóð í þess-
um stórræðum var þannig skipuð:
1. Vigfús Ólafsson
2. Friðbjörn Benónýsson
3. Árni Stefánsson
4. Rafn Árnason
5. Karl Sigurhansson
6. Halldór Ólafsson
7. Gísli Stefánsson
8. Ragnar Halldórsson
Varamaður var Þóröur Þórðarson
frá Fagrafelli, sem tefldi þrívegis á
4. borði.
Mönnum ber saman um að Vigfús
Ólafsson hafi verið efni í mikinn
skákmeistara, hefði hann lagt sig
eftir skákinni af fullum krafti. Hann
var kennari og síðar skólastjóri og
fluttist frá Eyjum, fyrst að Selja-
landsskóla undir Eyjafjöllum en síð-
ar að Hellu. Hann býr nú í Reykja-
vík.
Karl Sigurhansson starfaði manna
lengst í Taflfélagi Vestmannaeyja,
ötull félagsmaður og einn af bestu
skákmönnum þar um langt skeið.
Annars var Karl kunnari fyrir afrek á
öðru sviði, hann var besti þolhlaup-
ari íslendinga um árabil. Hann var
frár á fæti og æfði dyggilega. Sagt
er að hann hafi stundum búið í tjaldi
suður á Stórhöfða á sumrum og
skokkað til vinnu sinnar og úr henni
27