Alþýðublaðið - 04.02.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Bftir Upton Sinclair.
(Frh.).
„Eg vitm inér hér lítið inn —
eg þvæ og gæti barna fyrir þá,
sem þurfa mín við“.
„En gæturðu ekki unnið þér
meira inn annars staðar?"
„Eg gæti fengið stöðu á mat-
söiuhúsi, með sjö eða átta dala
Iaunum á viku, en mér yrði
kostnaðarsamara að lifa þar og
það sem eg sendi heim, hrykki
ekki langt, þegar mín nyti ekki
við. Eða eg gæti fengið vionu-
konustöðu og imnið fjórtán tíma
á dag, en, Joe, eg þrái ekki slit
og strit. heidur eitthvað fagurt til
þess, að horfa á það — eitthvað,
sem eg sjálf á". Alt í einu breiddi
hún út faðminn, eins og henni
lægi við köfnun. „Eg þrái eitt-
hvað, sem er fallegt og hreintl*
Hann varð þess aftur var, að
hún titraði. Stígurinn þrengdist
aftur, og rekinn áfram af löngun
til þess, að sýna henni samúð
sína, lagði hann handlegginn um
mitti hennar. í heimi ríka fólksins
þýðir slíkt ekki mikið, og hvf
skyldi það þá ekki þýða hið
sama hjá dóttur námumanns?
En er hún nú gekk fast hjá hon-
um, leið hægt andvarp frá brjósti
hennar, sem hann fann frekar en
heyrði.
„Mrry", hvíslaði hann, og þau
stönsuðu. Því nær ósjálfrátt lagði
hann hinn handlegginn utan um
hana og í næstu svipan fana
hann glóðheitar varir hennar á
kinn sér og hún hvfldi titrandi í
örmum hans. „Joe, Joe", hvíslaði
hún, „þú ætlar að taka mig
héðan?*
Hún var eins og rós í þessum
kolabæ. Hallur var hrærður.
Ögrandi, blómum skrýddur vegur
ástarinnar, lá hér fyrir honum á
yndislegu sumarkvöldinu, meðan
manin1) sendi þeim sömu boðin,
og hana sendir ríkisfólkinu í dá-
samlegum skrautgörðum Ítalíu.
En ekki iiðu rnargar minútur,
áður en kvíðatilfinning greip Hall.
Heima var ung stúlka, sem beið
r) Sagan genst mikið sunnar á
hnettinum, en bland liggur, svo
sumarnætur eru þar myrkar.
Þýð.
5jómar\riafélag "Rvíkur.
heldur fund í Bárubúð Fimtudag 5. febr. 1920 kl.
772 síðdegis.
Hvíldartímamálið til umræðu. — Fjölmennið!
Stj órnin.
hans. Og svo var líka ákvörðun
ein, sem hafði eflst með hverjum
degi, síðan hann kom hingað —
ákvörðun um það, að finna ráð
til þess, að bæta fátæklingum og
endurgjalda þeim, fyrir frelsið og
mentunina, sem hann hafði hlotið
á þeirra kostnað, og að vanbrúka
og útjaska þeim ekki. Þeir Jeff
Cotton og hans nótar voru þar
til þess, að gera það!
„Mary“, sagði hann, „þetta
megum við ekkil“
„Því þá ekki?“
„Vegna þess — eg er ekki
frjáls. Það er önnur stúlka".
Hann fann að hún kiptist við,
en hún hvarf ekki frá honum.
„Hvar?“ spurði hún.
„Heima bíður mín stúlka*.
„Hvers vegna sagðurðu mér
það ekki?“
„Eg veit ekki“.
Nú sá Hallur það, að unga
stúlkan, hafði ástæðu til að kvarta.
Eftir lögum þeirra, sem réðu í
einhæfum heim heonar, hafði
hann þegar verið koininn töluvert
áieiðis. Hann hafði séðst á gangi
með henni, og venð talinn „vin-
ur“ hennar. Hann hafði fengið
hana til þess, að segja frá æfi
sinni og hafði hrifsað til sín tiltrú
hennar. I salarlífi þessa fólks,
sem var svona fátækt, fanst engin
tilbreyting eða fjarmalahugsanir,
æfi þeirra hafði ekkert rúm fyrir
andiega vináttu eða hugræna ast.
„Fyrirgefðu mér, Maryl“ sagði
hann.
Hún svaraði að eins með and-
varpi, sem ósjalfrátt sté frá brjósti
hennar. Svo hvarf hún hægt úr
faðmi hans. Hann barðist við
þrána til þess að draga hana að
sér. Hún var falleg, þrungin lífi
og æsku — og hún þarfnaðist
svo mjög dalítillar hamingju!
Ea ha'm sigraði girnd sína, og
þau stóðu dalítið frá hvort öðru
án þess að mæla. Loks sagði
hann auðmjúkur: „Getum við
ekki haldið áfram að vera góðir
■—m
Jarðarför mannsins míns sáluga
Benedikts Jónssonar fyrrum sótara
fer fram fimtudaginn 5. þ. m. frá
heimili okkar Laugaveg 72 kiukk-
an 12 á hádegi. Hinn iátni beidd-
ist að ekki væri iátnir kransar á
kistu hans.
Ingibjörg Jóhannsdóttir.
Rvenúr fundið á Klappar-
stígnum. Réttur eigandi getur vitj-
að þess á Kiapparstfg 1 a kjall- •
aranum gegn fundarl og borgun
þessarar augl.
Stefán Friðriksson.
Prímusa- og olíuofnaviðgerð
in Laugaveg 27 er flutt á Lauga-
veg 12 (í portinu).
Kaupið
Fæst h]á
Gudgeiri Jónssyni.
Sjémannafélapr!
Öllum tillögum til félagsins,
eldri og yngri, er veitt móttaka
á afgr. Alþbl. (Laugav. 18 B) alla
virka daga kl. 10—7.
Gjaldkerinn.
vinir, Mary? — Eg er svo ákaf-
lega leiður yfir þessu“.
En hún þoldi ekki að sér vaeri
sýnd meðaumkvun. „Það gerir
ekkert", sagði hún. „Eg hélt a<9
eg gæti losnað héðan. Það var
alt og sumt. Mér var það ekki
fyrir öðru“.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.