Alþýðublaðið - 23.02.1926, Síða 3
23. febr. 1926.
ALÞÝÐUBLAÐID
3
mensku fær skipstjórinn — að
missa 4’daga frá veiðum.
Árlega týnast skip og fjármun-
ir við strendur íslands, svo mörg-
um hundruðum púsunda króna
nemur. Fjöldi vaskra drengja fer
|>g í sjóinn árlega. Það tjón verð-
ur eigi metið til fjár. Þó myndu
fleiri skip farast, fleiri menn
drukkna, ef sjómannastétt okkar
væri eigi jafn-drenglunduð og á-
ræðin og hún er, jafnan fús tii
að leggja sig í hættu til að bjarga
þeim, sem nauðulega eru staddir.
Til slíks ber að hvetja en ekki
letja.
Sagan hér að ofan sýnir, hverja
hvatningu eigendur og skipverjar
„Þuríðar“ hafa fengið til slíkra
dáða framvegis. H.
Frá bæjarstjórnarfundi
18. þ. m.
Kosningar í málefnum sveita
og kaupstaða.
Bæjarlaganefndin flutti allmarg-
ar breytingatillögur við stjórnar-
frv. um það efni, sem liggur fyrir
alþingi. Samkv. þeim er hjónurn
eða nánurn skyldmennum ekki
bannað að sitja samtímis í bæjar-
stjórn eða hreppsnefnd. Þá er
konum gert' jafnskylt og körlurn
að taka við kosningu í bæjarstj.
eða hreppsnefnd. Brottvikningu úr
hreppsnefnd, sýslunefnd éða bæj-
arstjórn má skjóta til dómstól-
anna, eftir úrskurð atvinnumála-
ráðherra. Tölu bæjarfulltrúa má
hækka upp í 21. Varamenn skal
kjósa jafnmarga bæjarfulltrúum,
og taka þeir sæti fulltrúa, sem
fara úr bæjarstjórn áður en kjör-
tími er liðinn, á sama hátt og
varamenn landkjörinna alþingis-
manna taka sæti þeirra. Alþing-
iskjörskrá gildir við þessar kosn-
ingar með viðbótarskrá þeirra
annara, sem á kjördegi hafa kosn-
ingarétt. Gerðar eru og nokkrar
leiðréttingar á ákvæðum um fram-
lagningu kjörskráa og um kærur
yfir þeim. Formaður kjörstjórna
skal kosinn á sama hátt og nú.
Um þessar breytingar var öll
bæjarlaganefndin sammála, en auk
þeirra fluttu fulltrúar Alþýðu-
flokksins, Héðinn Valdimarsson
og Stefán Jóhann Stefánsson,
breytingatillögur þess efnis, að
kosningaréttaraldur sé 21 ár, að
sveitaskuld varði ekki missi
kosningaréttar, og að bæjarfull-
trúar séu kosnir allir í senn og til
þriggja ára.
Tillögur nefndarinnar voru sam-
þyktar með samhljóða atkvæðum,
en tillögur Alþýðuflokksfulltrú-
anna voru allar feldar með 7 atkv.
gegn 6 að viðhöfðu nafnakalli.
„Já“ sögðu Alþýðuflokksfulltrú-
arnir sex, en „nei“ sagði borgar-
stjóri og lið hans, það, er viðstatt
var: Guðm. Ásbj., Pétur Halld.,
Jónatan, Pétur Magn., H. Ben. og
Jón Ásbj. Fjarstaddir voru: B. Ól„
Þ. Sv. og J. Ól.
Skyssa hjá forseta.
í sambandi við tillögur bæjar-
laganefndar flutti Pétur Halldórs-
son tvær tillögur, sem hann las
upp í ræðu sinni og afhenti síðan
forseta. Þegar á eftir lýsti for-
setinn umræðu lokið, lét ganga til
atkvæða og bar upp tillögur Pét-
urs. Var honum þá bent á, að
tillögunum hefði aldrei verið lýst
úr forsetastóli til umræðu eða at-
kvæðagreiðslu, og kæmu þær því
eigi til greina að réttum fundar-
sköpum. Sinti forseti ekki þessari
bendingu, og varð það til þess,
að önnur tillagan féll með öllum
greiddum atkvæðum gegn einu,
en hin með 9 samhljóða atkvæð-
Einar Skálaglam: Húsið við Norðurá.
í Norðurá um sumarið og hann átti að vera
með.
Eiríkur með augað var afar-einkennilegur
maður. Hann var einhvers staðar milli þrí-
tugs og sextugs, en enginn vissi hvar, og
flestir mundu eftir honum sem fullorðnum
manni í ungdæmi sínu. Hann hafði ofan af
fyrir sér með því að ferðast með enskum
ferðamönnum á sumrin, — hann hafði ein-
hvern tíma með óskiljanlegu móti orðið góð-
í ensku —, en á veturna át hann eða öllu
heldur drakk út það, sem hann hafði unnið
sér inn um sumarið, því að Eiríkur var
feikna-drykkfeldur og sætkendur eða þaðan
af meira frá morgni til kvölds, ef. hann
komst höndum undir. En um viðurnefni hans
var það að segja, að hann hafði hvorki
fengið það af því, að hann vantaði annað
augað, né heldur hinu, að hann hefði einu
auga fleira en annað fólk, heldur hafði hann
hlotið það af frægu glóðarauga, sem hann
hafði fengið fyrir æfalöngu í nafntoguðum
slagsmálum. Glóðaraugað var að vísu löngu
horfið, en nafnið loddi við hann enn og
það svo fast, að hann var aldrei nefndur
öðru heiti, og almenningur virtist löngu hafa
gleymt, að hann hefði nokkurt föðurnafn.
Nú stóð hann þarna sætkendur, þótt að
morgni væri, og var að skygnast eftir Eng-
lendingnum, sem átti að borga fylliríið hans
næsta vetur.
Fólkið í kring teygði líka álkurnar og var
að gizka á, hver þessi eða hinn væri, sem
úti á skipi sæist, og að veifa hendi til þeirra,
sem það hafði borið kensl á.
Á skipinu var handagangur í öskjunni.
Menn hlupu fram og aftur og flæktust hver
fyrir öðrum, ýmist borgandi fæðisreikninga
sína eða tínandi saman föggur sínar. En
þess á milli voru menn að hendast upp á
þilfar til að gá að kunningjum á landi eöa
að kneifa síðasta „bitterinn" og bjórinn, áður
í aðflutningsbannið kæmi. Þjónninn vann
verk sitt með kýmnisbrosi, því að hann þekti
frá fornu fari, hvað þyrstir menn urðu svona
á síðustu stundu.
Niðri í gangi var einn minni háttar stór-
kaupmaður úr Reykjavík að greiða jómfrúnni
þjórfé og reyndi um leið að kyssa hana bak
við dyratjald, sem ekki tókst nema svona
og svona.
Eh inni í einum klefanum stóð Smith majór
bölvandi og ragnandi og var að hjálpa Max-
well þjóni sínum að raða whiskyflöskum í
handtöskuna.