Alþýðublaðið - 01.03.1926, Side 2

2
ALÞÝÐUBLA^.D'
Álit og tillðgur björgunarmála-
nefndar Fiskiféiagsins.
v.
Um, að lögskipað sé að hafa
rekakkeri á skipum.
Um það fer nefndin svo feld-
um orðum:
„Rekakkeri er það áhald, sem
ætti að vera um borð á hverju
einasta af hinum smærri fiski-
skipum, og getur jafnvel verið á-
litamál, hvort ekki væri nauðsyn-
íegt að hafa þau einnig á hinum
stærri fiskiskipum, t. d. togurum.
Þegar vél bilar i skipi, eða það
getur ekki haldið áfram ferð sinni
af einhverjum orsökum 'og verður
því að láta reka flatt fyrir sjó
og vindi, þá er ekkert áhald, sem
þekt er, eins hentugt og rekakkeri
til þess að halda skipinu upp
í, svo það geti frekar varist á-
föllum.
Það ætti að vera lítil þörf að
skrifa langt mál um þetta hér,
því svo rækilega hefir Sveinbjörn
Egilson skrifað um þetta í blöð-
in. . . .“
„Sjálfsagt er að reyna að lög-
skipa það, að rekakkeri sé til á
hverjum einasta mótorbáti, stærri
eða smærri. Geta mætti þess um
leið hér, aö kaðall sá, sem ætlast
er til að fylgi rekakkerinu, ætti
að vera tjörukaðall, og að rek-
akkerið, áður en það er látið um
borð, sé vel makað í tjöru. . . .
Það virðist mega minna á það hér
í þessu sambandi, að heppilegast
myndi vera að láta skip hafa með
sér á sjóinn poka með ca. 3 kg.
af táðu tóverki og hella olíu í
hann og hengja utan á skipið til
þess að lægja öldugang, ef skipið
kynni að eiga ilt með að verja
sig. Þetta kynni að geta komið
i stað bárubrjóts.
í þessu máli leggur nefndin það
til:
Að lögskipað sé að hafa rek-
akkeri um borð l skipum peim,
sem œtla má að pað gœti komið
að notum." (Frh.)
Fram til nírrar baráttu!
Aldrei í sögu íslenzkrar verka-
lýðshreyfingar hefir riðið éins
mikið á góðum skilningi verka-
manna eins og einmitt nú. Allir,
sem þurfa að selja vinnu sína,
mega í næstu framtíð eiga von
á harðri baráttu gegn því, að
þeir fái nægilegt verð fyrir hana,
— eins og verkamaður þarf til
þess að geta séð sér og sínum
nokkurn veginn fyrir allra nauð-
synlegustu lífsnauðsynjum.
Skilningur margra verkamanna
hefir — því miður — verið of
lítill á þýðingu samtaka sinna,
og þótt það sé mikið' að batna,
sem sést bezt á því, hve margir
hafa gengið í „Dagsbrún" á síð-
ustu fundum, þá verður að hefja
þegar í dag enn harðari baráttu
gegn öllum, sem enn þá standa
fyrir utan samtökin. Svo búið má
ekki lengur standa, að „á eyrinni"
eða við daglaunavinnu finnist
verkamenn, sem njóta ávaxtanna
af baráttu stéttarbræðranna, en
vilji ekki á nokkUrn hátt vinna í
þeirri baráttu sjálfir.
Allir inn i verkamannafélagið!
Þeir verkamenn, sem framvegis
standa fyrir utan þau, verða skoð-
aðir eins og þeir hafa unnið til.
Við verðum allir að finna og
þekkja þá skyldu okkar, sem
heilsa og líf barna og kvenna og
vinnuþrek sjálfra okkar leggur
okkur á herðar.
Allir sameinaðir!
Þvi að eins getum við framkvæmt
kröfur okkar, sem allar miða að
því að bæta okkar líkamlega og
andlega hag.
Munum það, allir stéttarbræð-
ur! verkamenn! hvort sem við
stöndum sameinaðir — með því
að vera í „Dagsbrún“ —, og þið,
sem enn þá eruð fyrir utan fylk-
ingu okkar, að framtíðin — börn
okkar — leggja þá skgldu á herð-
ar okkur, að við störfum allir
sem einn og einn sem allir að
hagsmunamálum okkar stéttar.
Trúum að eins á okkar eigin
máit,
og verum alt af viðbúnir hinu
versta frá vinnukaupendum. Þeir
horfa að eins á sína eigin hags-
muni. Þess vegna gerum við hið
sama.
Munum alt af,
að fortíðin hefir stunið undir sam-
takalegsi okkar sjálfra og skiln-
ingsleysi. Hrindum þvi ámæli af
okkur. Burt með alla deyfð og
drunga úr baráttu verkalýðsins!
Fram með hnefana, verkamenn!
Þeir hafa alt af reynst okkur bezt.
Allir verkamenn i verkamanna-
félagið!
Allir í starfið! Þá sigrum við
alt.
Munum pað.
Stéttarkveðjur til allra verka-
manna.
Útbreiðslunefnd „Dagsbrúnar“.
EldvigfsMaa.
i.
Daglegur skripaleikur mann-
anna er festulítill og hringlanda-
legur. Er allvandasamt að herma
fíflalætin nákvæmlega eftir.
Tekst það þeim einurn, sem
giöggskygnir eru. Fara þar skáld-
in fremst.
Þau rissa myndir af því, sem
fyrir augu ber. En það er marg-
víslegt og ósamstætt. Birta þau
skopmyndir sínar í kvæðum, sög-
um, æfintýrum og leikritum.
Sé nú aðaltilgangur háðskáld-
anna sá að siða leikbræður sina,
þá er það lofsvert.
Háðskáld vor, Gústaf Adólf
Jónasson og Páll Skúlason, hafa
enn á ný samið gamanleik. Búið
er að sýna hann í nokkur kvöld.
Þessi leikur heitir Eldvígslan.
Nafnið er ágætt og minnir á
Þórberg.
Skopleikur þessi bregður upp
smámyndum úr þjóðlífi voru.
Verður ekki annað sagt, en
höfundum hafi tekist vel að stæla
skrípalæti, hégómaprjál, hringl og
flónsku fyrirmyndarinnar. (Frh.)
H. J.
Alpingi.
Neðri deild.
Forseti lýsti því meðal annars
í fundarbyrjun í fyrra dag, að
fjármálaráðh. ætli að leggja fram
frv. um verðtoll á nokkrum vör-
um. F'rv. þetta er um að festa
verðtollinn framvegis lítið eitt