Alþýðublaðið - 05.03.1926, Síða 3

5. marz 1926.
ALÞÝÐUBLAÐID
3
snatri og afbrigði leyfð gegn 3
atkv. til að ganga þegar til síðari
umræðu. Kom þá hik á Pórarin
og spurði hann, hvort þessi sam-
þykt væri til annars en að spila
tryggingunni úr höndum ríkisins.
Við pað vildi Jón Þorl. ekki kann-
ast, og var þá gengið til atkvæða
í annað sinn. Varð hún þá dálítið
treg í fyrstu, svo að forsetinn á-
kvað nafnakall. Var þá betligjöfin
.samþykt til hlítar í n. d. með
19 atkv. gegn 5, og sögðu „já“:
Árni frá Múla, Ásgeir, B. Líndal,
H. Stef., Jakob, Jón Auðunn, J.
Kjart., J. Sig., Jón Porl., Jör. Br.,
Kl. J., M. Guðm., Magnús dós.,
M. Torfason, Ól. Th., P. Þ., Sigur-
jón, Sv. 01. og Þorleifur. „Nei“
sögðu: Bernh., Hákon, Ing. Bj„
P. Ott. og Þórarinn. Ben. Sv. og
Tr. Þ. sátu hjá og greiddu ekki
atkvæði, en Jón Baldv. og Bj.
f. V. voru veikir. — Einhverju
sinni hefir n. d. verið seinni í
vöfunum.
Að þinghneyksii þessu verður
nánara vikið á morgun.
Efri deild.
Þar var til uinr. í gær frv. um
breytingu á yfirsetukvennalögun-
um frá 1919; 1. umr. Var frv.
eftir nokkrar umr. vísað til 2. umr.
og fjárhagsn. með öllum greidd-
um atkv. Þá var og á dagskrá till.
til þingsál. um ríkisborgararétt;
hvemig ræða skuli. Var ákveðin
1 umr. um frv.
Leikfélag Reykjavíkur.
„Á útleið“, sjónleikur i
þreni þáttum eftir Sutton
. Vane.
Frh.
Meðal farþeganna er enn frem-
ur kona ein, frú Midget, er í jarð-
vist sinni var þvottakon. Hún er
óbrotið náttúrubarn, einföld, 6n
fórnfús og lítilþæg, enda hefir
það fallið í hlutskifti hennar hér
í lífinu að þoka fyrir öðrum. Hún
er móðir Toins Priors, en hefir
orðið að sjá af honum út í hring-
iðu lífsins. Hún hefir þó haft
vakandi auga á honum, en hefir
forðast að láta hann eða aðra
verða vara við, hver hún er, af
ótta við að verða þrándur í götu
hans til vegs og virðingar. Og
nú hefir hún fylgt honum á þess-
ari ferð hans yfir í annað líf.
Og enn þá veit hvorki hann né
aðrir, hver hún er. En launin fyrir
hina miklu fórnfýsi hennar og
móðurást eru þau, að hún fær að
annast hann á hinu nýja tilveru-
stigi.
Þá eru enn ótaldir tveir far-
þegar, Anna og Henry. Yfir þeim
hvílir einhver annarlegur blær og
þau eiga ekkert samneyti við hina
farþegana. Ástæðan er sú, að þau
eru enn þá eigi alveg skilin við
jarðlífið. Þau unnast hugástum,
en hafa eigi treyst sér til að lifa,
og því hafa þau reynt að fyrir-
fara sér með því að láta gas
Allir reyfeja
ElepSmnt
H
Ljúff engar og kaldar
Einkasalar á ísiaudi.
Tóbaksver^lun Islands h.f,
esaie
Jilti Tarzan'
erkiiin.
streyma inn í herbergi það, er
þau eru í. Lífið er smám saman
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
að sér, kunni nokkuð í ensku og öðrum
málum, góður maður og gæfur og hinn
snotrasti hið ytra. Hafði Jón vel veitt því
eftirtekt, að hugir þeirra Guðrúnar hneigð-
ust saman, og var fastráðinn í, að ekki yrði
úr því neinn hjúskapur, þó að Bera reynd-
ar hefði verið að talfæra það við hann
og leggja Guðrúnu og Þorsteini liðsyrði.
Ekki hafði hann þó verið með neinn sletti-
rekuskap út úr því, þó að þau hittust eins-
lega, því að hann óttaðist, að Þorsteinn
ryki þá úr vistinni. En hann gætti þess
engu að síður, hverju fram vatt.
Því var það eitt kvöld þetta sumar, þegar
fólk var komið af engjum, að þau Þorsteinn
voru stödd frammi í gestastofu svo nefndri.
Þar var þeim óhætt að talast við, sem þau
vildu, því að Jón gamli var svo mikill nirfill,
að hann tímdi ekki að ganga um þá stofu,
nema þegar ekki varð hjá því komist. Og
þó var stofan ekki neitt sérstaklega skraut-
leg. í henni var ferstrent furuborð á miðju
gólfi, en fyrir öðrum gafli stóð kommóða.
Á henni voru tvö blómaglös úr spegilgleri
og í þeim nokkur puntstrá, en tveir postu-
línshundar, nauðrakaðir um afturhlutann, en
logagyltir á trýninu, sátu á henni og störðu
aðdáunaraugum á „Aldur mannsins“, sem
hékk á hinum gaflveggnum. Var það mynd
agaleg álitum, af dönskum manni, tekin á
hverjum tíu ára fresti frá því að hann var
í móðurlífi, og þar til, er hann var 100 ára,
sem fæstir menn verða, sem betur fer. En
beggja vegna við kommóðuna hékk mynd
af Nikulási Rússakeisara og drotningu hans
í öllum regnbogans litum .
Þau Þorsteinn sátu sitt hvorum megin við
borðið og héldust i hendur yfir um það
þvert. Það var auðséð á þeim, að viðtals-
efnið var þeim ekki geðfelt.
Svona getum við þraukað árum saman.
Pabbi þinn giftir þig aldrei mér. Hann ætlar
þig einhverjum höfðingjanum, þegar hana