Alþýðublaðið - 09.03.1926, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐID
3
urum félagsins, sem er til trygg-
ingar 5000 steriingspunda eða á
annað hundrað þús. kr. ábyrgð,
er ríkissjóður tók á sig fyrir fé-
lagið. Kvað hann stjórnina fúsa til
þessa vegna þess, að veðréttur-
inh, sem um væri að ræða, væri
i sjálfú sér einskis virði. Hins veg-
ar gat hann þess, að íslandsbanki
vildi eigi veita félaginu rekstrar-
lán nema því að eins, að hann
(Isl.b.) fengi þennan (einskisverða)
veðrétt. Enn fremur gat fjármála-
ráðherrann þess — iíklega til frek-
ari skýringar þess, hvers vegna
hann vildi afsala í hendur Is-
landsbanka veðrétti landsins —,
að „Kára“-félagiÖ hefði fyrir
nokkru lagt mikið fé í það að
bæta veð það, sem sett hefði verið
til tryggingar ábyrgð landssjóðs,
og væri það því meira virði nú
en áður. Jónas Jónsson skaut því
að fjármálaráðherra, hvort hann
vildi eigi, ef hann afsalaði þessum
2. veðrétti landsins til Isl.b., út-
vega landinu persónulega ábyrgð
hluthafanna í stað veðréttarins.
Kvaðst fjármálaráðh. gjarna vilja
gefa Jónasi umboð til þess, en
sjálfur treysti þann sér ekki til
þess. Hins vegar upplýsti hann
það, að íslandsbanki hefði áskilið
sér auk þessa 2. veðréttar lands-
ins persómdega ábyrgð hluthaf-
anna, er þeir að Öjlum líkindum
mýndu láta í té. Að lokum gat
fjárm.ráðh. þess, að allar líkur
væru til þess, að „Kára“-félagið
færi á hausinn, hvað sem gert
yrði í máli þessu, — þó líklega
ekki fyrr en eftir vertíð. Jónas
Jónsson talaði alllangt mál um
till. og sýndi með rökum fram
á ósamræmið í ræðu fjárm.ráðh.
Fór fjárm.ráðh. mjög halloka í
þeim orðaskiftum, sem von var.
Var málinu vísað til síðari umr.
með 11 shlj. atkv. og til fjhn.
með 10 shlj. atkv.
Ný frumvörp.
BernharÖ flytur frv. um stofnun
mentaskóla á Akureyri. Jónas frá
Hriflu flytur frv. um gróðaskatt
af skattskyldum tekjum, sem
nema 15 þús. kr. eða meiru á
ári, frá 25 til 200 kr. af þúsundi
eftir tekjuhæð, og 15 kr. af þús-
undi skuldlausra eigna, sem nema
50 þús. kr. eða meiru. Vill hann
láta skattinn renna í byggingar-
og landnáms-sjóð, sem hann ætl-
ar að flytja frv. um, svipað því,
sem hann bar 'fram í fyrra, en
pá varð ekki útrætt. Tr. Þ. flyt-
ur frv. um verzlun Búnaðarfélags
Islands með tilbúinn áburð árin
1927—1930, og nokkrir e. d. þing-
menn um löggildingu verzlunar-
staðar að Melstað í Selárdal (við-
bót við sams konar frv. um Málm-
ey).
Jön Baldvinsson
er kominn á fætur aftur og var á
þingfundi í gær í fyrsta sinn eftir það.
Um daginn og veginn.
Næturlæknir
er í nótt Magnús Pétursson,
Grundarstíg 10, sími 1185.
Messur
á morgun. I dómkirkjunni kl. 6
séra Friðrik Hallgrímsson. I fríkirkj-
unni kl. 8 e. m. séra Friðrik Friðriks-
son. í Landakotskirkju kl. 6. e. m.
bænaliald. I aðventkirkjunni kl. 8
séra O. J. Olsen.
Bát vantar.
Vélarbáturinn „Eir“ frá ísafirði, sem
var einn af þeim, er voru á sjó á
laugardaginn var, hefir ekki komið
til hafnar enn. Eru menn orðnir
hræddir um hann. Símað hefir verið
til allra togara að svipast eftir honum.
Báturinn er eign Jóhanns Þorsteins-
sonar á ísafirði og sagður traustur
og góður bátur.
Heilsufarsfréttir.
(Eftir simtali við landlækninn.) Hér
í bæ vita læknar um 5 barnaveiki-
sjúklinga í tveimur húsum s. 1. viku.
Annars er gott heilsufar hér. I Hofs-
óshéraði í austanverðum Skagafirði
hefir einn maður fengið mænusótt.
Gott heilsufar er á Akureyri og mis-
lingarnir í Eyjafirði 1 rénun.
Verkakvennafélagið „Framsökn“
hélt kvöldskemtun i gærkveldi. Var
hún fjölsótt og fór hið bezta fram. I
kvöld heldur félagið fund um kaup-
málið i Bárunni (niðri), og er afar-
mikilsvert, að verkakonur geri fjöl-
sótt á hann.
Togararnir.
„Valpole“ kom í nótt og franskur
togari í morgun.
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
III. KAFLI.
Eipfkar mcð augað matreiðip.
[Þessi kafla-fyrirsögn hafði fyrir vangá færst
til i setningu og þvi fallið út i blaðinu í gær.
Átti hún að standa á undan upphafinu: „Eirikur
með augað var aldrei geðgóður á morgnana,"
o. s. frv.]
sat hann á kjaftastóli og var, að reykja,
meðan grauturinn brann við.
„Æ, hvcr skrattinn! Ég hefi gleymt að
salta grautar-fjandann,“ sagði Eirikur og tók
hnefafylli af sóda úr poka, sem stóð á borð-
inu, og lét úí á pottinn og hélt svo áfram að
totta pípuna.
Þó að Eiríki væru að vísu ekki margar
andans gáfur gefnar, hafði hann þó séð
það rétt, ‘að majórinn myndi ekki taka mat-
reiðslunni hans með venjulegu ferðalanga-
gæflyndi. Majórinn átti nefnilega að því leyti
sammerkt við Eirík, að hann var geðverstur
á morgnana, og fékk Eiríkur sterkari og
greinilegri sannana fyrir því en honum þótti
gott, áður en lauk.
Þegar Eiríkur var vel búinn að ljúka við
að gera grautinn alveg óætan, heyrði hann
majórinn grenja innan úr húsi: „Whiskyið
og hafragrautinn!“
Eiríkur vissi nú, hvað á spýtunni hékk.
Hann axlaði sér skinn, helti grautnum upp
á disk, dró upp whiskyflösku, saup á henni
og fylti svo borðið með vatni og bar alt
saman inn.
Majórinn þreif þegar til matar síns, en
var ekki fyrr búinn að bragða á grautnum
heldur en hann greip diskinn og einhenti
honum í hnakkann á Eiríki, sem var að
skjótast út um dyrnar, svo að allur graut-
urinn rann í lækjum niður eftir honum. En
majórinn gargaði: „Ætlar þú að drepa mig
á eitri, bölvaður Eskimóinn! Heldur þú, að
nokkur skepna milli himins og jarðar geti