Alþýðublaðið - 20.03.1926, Page 3

20. marz 1926.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
ur hafið þið hvað eftir annað
gert ykkur seka í því svívirdilega
athœfi, að reyna að spilla fyrir
kaupi verkalýðsins. En af því að
þið vitið, að þið með því haf-
ið verið að vinna ilt verk, hafið
þið reynt að fegra gerðir ykkar
með þeirri fánýtu viðbáru, að það
væri til þess að fá dýrtíðina nið-
ur, að þið vilduð spilla fyrir
verkalýðnum. En verið vissir urn
J)að, að eins og ykkur er það
sjálfum fyllilega ljóst, að þetta
er fals eitt, eins gengur almenn-
ingur þess ekki dulinn, að þetta
er einn hluti af þeim blekkingum,
sem þið fáið borgun fyrir að
Iskrifa í „Morgunblaðið“. Pví að ef
pið hafið viljað minka dýrtíðina,
því hafið þið þá aldrei með einu
orði krafist þess, að létt væri
af almenningi hinum óbærilegu
tollurn, sem Jón Porrláksson og
íhaldsliðið hefir aukið dýrtíðina
með svo gífurlega, og því hafið
þið aldrei talað um húsaleiguna,
sem raunverulega hefir stigið um
þriðja hluta, þótt krónutalan sé
hin sama? Þið hafið mælt ein-
dregið með því, að afnema húsa-
'leigulögin, þótt þið vitið, að það
sé sama sem að húsaleiga hjá
verkalýðnum sé sett enn þá mik-
ið upp ? Hvers vegna hafið þið
hagað ykkur svona? Er það af
því, að ykkur hafi persónulega
langað til að hrúgað væri tollum
á alþýðuna og með því aukin
dýrtíðin, og að ■ húsaleigan væri
hækkuð með afnámi húsaleigulag-
anna? Nei; persónulega hefir ykk-
ur ekkert langað til þess, því
að þið eruð sjálfir menn, sem
fáið laun eins og verkalýðurinn,
en orsökin til þessa ljóta athæfis
ykkar er sú, að þeir, sem aukið
hafa dýrtíðina með tollum í þing-
inu og enn meir með afnámi
húsaleigulaganna í bæjarstjórn
eru Ihaldsmennirnir á bádum
peséum stödum, sem pid hafid at-
vinnu af ad hrósa.
Þið talið um, að kaup verka-
manna hafi ekki lækkað frá því í
apríl 1924, en hvað hefir kaup
ykkar lækkað síðan þá? Kaup
ykkar þriggja, Jóns Kjartanssonar,
Vatýs Stefánssonar og Jóns
Björnssonar var þá að saman-
lögðu yfir árið 20 þúsund og 800.
krónur. En hvað hefir kaup ykkar
lækkað? Ef þið ekki komið því
fyrir ykkur í svipinn, skal ég
minna ykkur á, að árslaun ykkar
eru nú þetta:
Jöns Kjartanssonar. . 8000 kr.
Valtýs Stefánssonar . 8000 —
Jóns Björnssonar. . . 6000 —
Pau hafa því ekki lækkað, heldur
þvert á móti hækkað, þar sem þau
nú eru samtals 22 þús. krónur.
Sjáið þið ekki, hvað hjákátlegt
það er, að þið skulið vera að
heimta launalækkun hjá verka-
lýðnum, sem hefir svo margfalt
minna kaup fyrir líkamsstrit sitt
en þið fyrir ykkar starf, sem ekki
er stritverk, þótt það sé óþverra-
verk?
Dufpakur.
Erlend simskeyti.
Khöfn, FB., 18. marz.
Þjóðabandalagsfundurinn.
Frá Genf er simað, að þrátt
fyrir atburðinn skildu fundarmenn
með vináttuhug. Talsverður kuldi
kom þó fram í garð Brazilíu.
Bæði Svíþjóð og Tékkóslóvakía
buðust til þess að sleppa tíma-
bundnum sætum í ráðinu í þeim
tilgangi, að hin óánægðu ríki gætu
fengið þau, svo að samkomulag
næðist urn upptöku Þýzkalands.
Heimsblöðin ræða tæplega um
annað en þennan viðburð, og sum
álíta hann fyrirboða þess, að
Þjóðabandalagið leysist upp, en
flest ræða málið rólega og gera
lítið úr slíkum hrakspám.
Upptækn vanid.
Hvað verður af |»ví?
(Fyrirspurn svarað.)
Alþýðublaðið hefir fengið fyrir-
spurn um, hvað verði af víni því,
sem gert er upptækt. Hefir það
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
Lýsingar Eiríks með augað á majórnum,
auðæfum hans og völdum að því við bættu,
að hann væri ókvongaður, höfðu gerblindað
Jón. Hann var nú fastráðinn í, því, ef það
væri nokkur lifandi lífsins leið, að mægjast
við manninn, sem steypti Vilhjálmi Þýzka-
laiidskeisara af stóli og væri vinur Breta-
kóngs, og hann efaðist ekki eitt augnablik
hvorki um sögulegt sanngikli frásagna Eiríks
né heldur um hitt, að þær mægðir gætu
tekist. Var Guðrún kann ske ekki nógu fríð?
Og hafði ekki vinnustúlka úr Trékyllisvík
gifzt ungverskum markgreifa og stúlka úr
Reykjavík þýzkum barún og . , . Nei; það
var ekkert til fyrirstöðu. Það var dálítið
annað en að fá mann fyrir tengdason, sem
ætlaði* sér að drukkna af togara og láta
barnahrúguna setjast upp á hann og éta
hann út á húsganginn, og það var betra en
aðstoðarprestsrola eða kaupfélagsstjóragarm-
ur; — þeir minkuðu allir eftir því, sem
majórinn stækkaði, og Jón hróflaði himin-
glaður upp slíkum háborgum, að húsameist-
ara ríkisins hefði öllum verið lokið, ef hann
hefði séð þær.
Hvað Guðrúnu eða Beru litist á ráðstöfun
Jóns; — um það spurði enginn og þá
auðvitað allra sízt um það, . hvað Þorsteini
sýndist.
En Eiríkur með augað gekk hróðugur aftur
til veiðihússins og sagði Maxwell afrek sín,
en Maxwell sagði honum, að majórinn væri
niðri við á að veiða og væri honum bæði
óhætt og bezt að fara þangað til liðs við
hann.
Eiríkur gekk í hægðum sínunr ofan að
ánni, og þótti honum aðkoman þar heldur
óálitleg.
Or f jarska hafði hann séð veiðistöng standa
eina síns liðs á árbakkanum og þótti hon-
urn það ill sjón, því að þótt hann væri á-
kveðinn drykkjumaður, var hann engu að
síður mikill veiðimaður, og var stöngin það